تاریخچه ظهور اِبن تیمیه و وهابیت
ابن تیمیه با ادغام نقل گرایی مذهب حنبلی و از سوی دیگر اجتهاد در منابع دین، مکتبی جدید به نام سلفی گری را پایه گذاری کرد، مفاهیم توحید و شرک را تغییر داد که علمای شام، ردیه هائی بر او نوشتند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، نخستین جلسه بررسی مبانی فکر ابن تیمیه و وهابیت در مدرسه علمیه عالی نواب با استقبال طلاب و دانشجویان برگزار شد.
آیت الله العظمی سبحانی در این جلسه به تاریخچه ای از ظهور ابن تیمیه و وهابیت پرداخت که در ادامه می‌آید:
ابن تیمیه حرانی متولد سال 661 هجری در شهر حَرّان از توابع شام است که پدرش به دلیل حمله مغول به شامات، اقدام به هجرت به دمشق کرد .از آنجا که پدرش عالمی حنبلی بود، او نیز فقه حنبلی را دنبال کرد و تا سال 698 هجری که رساله ای نوشت و عقاید منحرف خود را آشکار نمود، از او خبری نبود.
ابن تیمیه با ادغام نقل گرایی مذهب حنبلی و از سوی دیگر اجتهاد در منابع دین مکتبی جدید به نام سلفی گری را پایه گذاری کرد، مفاهیم توحید و شرک را تغییر داد که علمای شام، ردیه ای بر او نوشتند. حاکم وقت، او را به جرم طرح افکار و عقاید مخالف با اسلام زندانی کرد که به واسطه مادرش آزاد شد و به مصر رفت. آنجا نیز عقایدش را بروز داد که باز با مخالفت علما و حکم چهار مذهب رسمی به گمراهی وی، سبب شد به زندان برود و در نهایت او درحال حبس به سال 728 هجری درگذشت.
با توجه به اینکه عقایدش در مهد علم و عالم، مطرح کرد، موفق به ترویج نشد؛ زیرا مخاطب او جاهل نبود، بنابراین به جز سه نفر به نام ابن القیم جوزیه، ابن کثیر شامی و ذهبی تأثیر نگرفتند که با مرگ آنان به طور کلی این تفکر از بین رفت.
قرن دوازدهم محمدبن عبدالوهاب در شهر عینیه از توابع نجد تولد یافت که پدرش قاضی و فقیه حنبلی بود، در سفر به مدینه به کتاب‌های ابن تیمیه دسترسی یافت و با نشر و ترویج آن‌ها، مردم و علمای بصره او را با خفت از شهر بیرون کردند. به «حریمله» نزدیک زادگاهش برگشت و در درس پدر حاضر شد، اما مدام بین آن‌ها بحث و نزاع بود. در سال 1153 با مرگ پدر دوباره به نشر افکار خود اقدام کرد که از آنجا هم اخراج شد. بنابراین به«عُینیه» برگشت و با مخالفت حاکم آنجا به«درعیه» رفت و با محمد بن سعود حاکم قدرت طلب و مال دوست، توافقی برای دعوت به سلفیه با تکفیر مردم جزیره العرب بر مبنای توحید خود کرد که منافع یک پنجم کار به ابن عبدالوهاب می رسید و باقی برای حاکم بود.
او با مشرک خواندن مخالفان خود، جان و مال و ناموسشان را مباح می شمرد و با حمله به آنجا مردان را کشته، زنان را اسیر و اموال را غارت و شهر را ویران می کردند، چنانکه بعد حمله به عینیه زادگاه خودش جز تلی خاک باقی نماند. فجایعی که به بار آوردند، در تاریخ ثبت شده، نظیر کشتار مردم عراق در سال 1216 که در یک روز کربلا را غارت کردند، عده ای را کشتند و گریختند. در سال 1217 هم در طائف جنایت‌های هولناکی نظیر ذبح فرزند شیرخواره روی سینه مادر، کشتار مردم حاضر در مسجد، پاره کردن قرآن و پایمال کردن صحیح بخاری را انجام دادند.
دولت عثمانی آن‌ها را سرکوب کرد، اما با حمایت انگلیس، بر حجاز و نجد تسلط یافتند و دولت سعودی را تشکیل دادند و با اکتشاف نفت به ثروت عظیمی رسیدند که در جهت ترویج افکار ضاله خود بهره می برند.
بیشتر در لینک زیر
