روحیه اشرافی گری در روحانیت به تبلیغ دینی آسیب می زند

اساساً دین اسلام و مبانی دینی آن با روحیات اشرافی گری و تجمل گرایی به شدت مخالف است. وظایف اصلی رهبران جامعه بخصوص کسانی که در صنف روحانیت هستند، باید این باشد که مردم به آنها بدبین نشوند یعنی روحیات بدی از خود در جامعه ایجاد نکنند که مردم از دین و انقلاب و نظام زده شوند.

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی در گفت وگو با خبرنگار شفقنا با بیان اینکه جایگاه صنف روحانیت در اسلام، جایگاه با ارزش و مهمی است که بزرگان دینی ما به آن توجه فراوانی داشته اند، اظهار کرد: وظیفه اساسی این صنف در جامعه مسلمانان این است که معارف دین را به شکل صحیح به مردم آموزش دهند و از طرف دیگر خود آنها نیز عامل به دستورات دینی باشند. به این معنا که در مباحث اعتقادی، فروع دین و دستورات و وظایف شرعی دینی مثل نماز، روزه، امر به معروف و نهی از منکر، جهاد، مبارزه با نفس، تقوا، خوش اخلاقی و اینگونه موارد، خود عامل به دستورات دینی باشند و تنها به مردم دستور ندهند که این اعمال را انجام دهند، اما خود از عمل به دین شانه خالی کنند.

او با توجه دادن به تاریخ اسلام، سیره پیامبران، قصص قرآنی و آنچه در دین اسلام مطرح شده است، گفت: شخصیت های الهی شامل پیامبران، اولیای الهی، امامان معصوم و علمای جامع دینی، همه اوصاف بسیار شایسته ای داشتند که حرف آنها در بین مردم جا باز می کرد. وقتی مردم می دیدند که آنها دستورات دینی که به مردم آموزش می دهند را خود نیز عمل می کنند، در این جهت بسیار تاثیرگذار بود. باید این نکته را مد نظر قرار داد که روحانیت در اسلام یک جایگاه بسیار مهم، واقعی و حقیقی دارد که مردم باید به آن توجه داشته باشند.

اشرافی گری در روحانیت به تبلیغ دینی آسیب می زند

جعفری فراهانی تصریح کرد: یکی از دستورات مورد تاکید و اهمیت در اسلام این است که رهبران دینی یعنی علمای دین و روحانیت که وظیفه مهم تبلیغ دین و عمل به دستورات دینی را وظیفه خود می دانند و انجام می دهند، روحیات مردمی و ساده زیستی داشته باشند و به طرف اشرافی گری و تجمل گرایی نروند. چرا که این گرایش در آنها بسیار مضر است و به تبلیغ دینی آنها آسیب می زند. وقتی مردم ببینند که یک عالم دینی به دنبال تشریفات و تجمل می رود، حرف او را چندان مورد توجه قرار نمی دهند و می گویند این فرد عامل به دین نیست و چه ضرورتی داد ما به دنبال او رویم.

او ادامه داد: علاوه بر آن تاثیر، زمانی که مردم یک عالم دینی و مذهبی از طبقات مختلف این صنف- از مرجع تقلید، منبری و خطیب، استاد دانشگاه و نویسنده گرفته تا یک طلبه ساده که مراحل ابتدایی طلبگی خود را می گذراند- را مشاهده می کنند که مردم را توصیه به کارهای خوب و ساده زیستی می کند، اما در عمل به دنبال تجملات می رود، اثرات بسیار بدی می گذارد و مردم از دین زده می شوند. این تاثیر مهمی است؛ مردم با خود می گویند از طرفی همواره گفته می شود اولیای الهی و پیامبران، زندگی ساده ای داشته اند، به تجملات اهمیت نمی داده اند و روحیات پادشاهی، اشرافی گری، نخوت و غرور و تکبر نداشته اند و از طرف دیگر رفتارهای برخی افراد صنف روحانیت برخلاف آن دستورات دینی است، پس چرا باید به دنبال چنین دینی رفت.

اسلام با اشرافی گری و تجمل گرایی به ویژه در روحانیت به شدت مخالف است

این کارشناس دینی با تاکید بر اینکه اساسا دین اسلام و مبانی دینی آن با روحیات اشرافی گری و تجمل گرایی به شدت مخالف است، گفت: بویژه از قشر روحانیت و علمای دین که باید الگو و اسوه برای مردم باشند و رفتار و کردار آنها شبیه رفتار پیامبران و اولیای دینی باشد که روحیات ساده زیستی داشتند، با مردم نشست و برخاست می کردند و در زندگی شخصی خود و در بین جامعه به اقل تمتعات مادی و دینی اکتفا می کردند.

او به زمانی که زمامداران جامعه اسلامی، علما و روحانیون باشند و برخی از آنها سمت هایی را عهده دار می شوند، بویژه با اشاره به دوران انقلاب اسلامی اظهار کرد: در این دوران به رهبری امام خمینی(ره) انقلاب و نهضتی دینی پا گرفت. این نهضت و انقلاب، مردمی و رهبری آن هم بر عهده یک عالم دینی و مرجع تقلید بود که ویژگی ها و شایستگی ها های فراوانی داشت. از جمله ویژگی های او مردمی بودن بود یعنی زندگی با مردم ساده، ضعیف و کسانی بود که دستشان از امکانات مادی کوتاه بود، مردم کوچه و بازار که مورد ظلم و ستم قرار گرفته بودند، به آنها اجحاف شده و حقوقشان از بین رفته بود. مردمی که از طبقات آنها مبارزانی انقلابی بیرون آمدند که در زندان ها بودند و طعم سختی و مشکلات را چشیده بودند. مردمی که حقوق اجتماعی و سیاسی و دینی آنها نادیده و آزادی های آنها گرفته شده بود.

جعفری فراهانی با بیان اینکه شخصیتی به نام امام خمینی(ره) رهبری این نهضت و انقلاب را به عهده داشت، گفت: مردم در رفتار و رندگی امام(ره) مشاهده کردند که رهبری بسیار دلسوز مردم و دارای رفتار و منشی پیامبرگونه است، با طبقات ضعیف جامعه ارتباط دارد و به دنبال احقاق حقوق آنهاست. با روحیات کاخ نشینی و اشرافی گری مبارزه و مخالفت می کند و مرتب مسوولان کشور را از روسای جمهور، نمایندگان مجلس و سایر مسوولان به روحیات نرمش گونه و زندگی ساده زیستی و زندگی با عموم طبقات ضعیف جامعه توصیه می کند.

او با تاکید بر اینکه این رهبر در بین مردم جایگاه بسیار مهمی پیدا می کند، تصریح کرد: در حین ورود وی به کشور مشاهده شد با وجود اینکه بسیاری از مردم حتی او را از نزدیک ندیده بودند، با چه استقبال وسیعی رو به رو شد. در طول ده سال رهبری ایشان، روحیات اشرافی گری در وی به وجود نیامد؛ با عموم مردم زندگی و با آنها ملاقات می کرد. مردم را توصیه به روحیات تقوا و خداگونه می کرد. آنها را به ساده زیستی، روحیه مقابله با ظلم و ستم، حضور در اجتماع، مبارزه با شیاطین و این گونه صفات تشویق می کرد. وقتی خواست از دنیا برود، مردم در سطوح مختلف جامعه و از طبقات مختلف در تشییع پیکر او حاضر شدند. این نشان می دهد که رهبری آنها عامل به دستورات دینی و رهبری پیامبرگونه بوده است که مردم به این شکل او را بدرقه و در تشییع او شرکت می کنند.

وظایف بسیار سنگینی بر عهده رهبران مذهبی جامعه بویژه روحانیت قرار دارد

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) ادامه داد: وظایف اصلی رهبران جامعه بخصوص کسانی که در صنف روحانیت هستند -مسوولان کشور از رییس جمهور گرفته تا نمایندگان مجلس و مسوولان بخش های مختلف ادارات و تشکیلات مختلف مربوط به نظام و جامعه اسلامی- باید این باشد که مردم به آنها بدبین نشوند یعنی روحیات بدی از خود در جامعه ایجاد نکنند که مردم از دین و انقلاب و نظام زده شوند. به همین دلیل وظایف بسیار سنگینی بر عهده رهبران مذهبی جامعه بخصوص صنف روحانیت قرار دارد. زندگی آنها باید مردمی، ساده زیست و مخالف با تجملات باشد، به حداقل ها اکتفا و به فقرا و نیازمندان کمک کنند، به دنبال کاخ و کاخ نشینی یا ماشین های تجملاتی نباشند و سایر رفتارهایی که مخالف مسایل دینی است و بر مردم تاثیرات منفی می گذارد را از خود نشان ندهند. این موارد بسیار مهم است.

او با اشاره به تصوری هر چند نادرست در اذهان عمومی در مورد طلبه ها که برای رسیدن به جاه و مقام در این موقعیت وارد شده اند، گفت: تصوری که عده ای دارند، از یک جهت تصوری است که ممکن است عده ای از شیاطین دنبال آن باشند و به صورت شیطنت آمیز وارد حوزه شوند. به طور مثال مردم چند نمونه از افراد فاسد را در جامعه ببینند یا افرادی که زندگی و رفتار آنها شایسته نیست و این را گسترش دهند و به عموم طبقات این صنف سرایت دهند که این تحلیل و تصور بسیار اشتباهی است. مردم باید متوجه باشند که در هر صنف و طبقه ای از طبقات جامعه، هم افراد صالح و خوب و هم افراد فاسد وجود دارند. ممکن است این افراد در میان اقشار مختلف جامعه از جمله پزشکان، دانشگاهیان، بازاری ها و … وجود داشته باشند. این وسوسه ای است که ممکن است عده ای برای بدبین کردن مردم یا بد نشان دادن جایگاه روحانیت بین مردم و جامعه بخواهند این مساله را مطرح کنند.

ادامه در لینک اصلیپایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران 

http://www.jamaran.ir/fa/n101105