آل سعود در چندین مرحله شبه جزیره عربستان را به اشغال خود درآورد، آنها در سال 1744 میلادی، دولت نخست، سال 1818 میلادی دولت دوم، سال 1902 میلادی دولت سوم، سال 1921 میلادی، پادشاهی نجد، ژانویه 1926 با اشغال سرزمین حجاز، پادشاهی حجاز و نجد و ملحقات آن و در نهایت در 23 سپتامبر 1932 با اشغال تمام سرزمین عربستان، سیطره خود را بر سرزمین حرمین شریفین کامل کرده و پادشاهی عربستان سعودی را اعلام کردند و هر سال، این روز یعنی 23 سپتامبر را به مناسبت اشغال کامل این سرزمین جشن میگیرند.
روز بیست و یکم جمادی الاولی 1351 هجری قمری برابر با 23 سپتامبر 1932 میلادی، عبدالعزیز پرچمدار اشغال شبه جزیره عربستان،رسما پادشاهی عربستان سعودی را پس از سیطره کامل بر سرزمین حجاز اعلام کرد. آل سعود هر ساله این روز را تحت عنوان ادعایی روز ملی با هیاهوی بسیار جشن میگیرد. رسانههای سعودی محاسبه سالگرد اشغال سرزمین عربستان را بر اساس تقویم هجری قمری محاسبه کرده و به همین سبب از گذشت هشتاد و شش سال از این مناسبت شوم سخن گفتهاند، در حالی که بر اساس تقویم میلادی، هشتاد و چهار سال از اشغال شبه جزیره عربستان میگذرد.
رد پای استعمارگران غربی در شکلگیری اولین حکومت وهابی سعودی
آل سعود از زمانی که نخستین دولت محدود خود را با تکیه بر زور و شمشیر و خشونت در الدرعیه تشکیل دادند تا لحظه ای که تمام عربستان را با حمایت های استعمارگران غربی به زیر سلطه خود در آوردند، مرتکب کشتار و اقدامات خشونت آمیزی هولناکی شدند.
رژیم کنونی آل سعود در حقیقت ادامه سلطهگری، دولت های نخست، دوم و سوم آل سعود است که در گستره و محدوه کوچکتری تشکیل شده بودند، دولت نخست سعودی در سال 1744 میلادی در الدرعیه تشکیل شد و بخش های بزرگی از شبه جزیره عربی را در برگرفت که پس از چندین درگیری با حکام مناطق و برخی امیران دیگر محقق شد، دولت نخست سعودی با سقوط پایتخت آن، الدرعیه به دست نیروهای مصری تحت فرماندهی ابراهیم پاشا در سال 1818 میلادی از هم فروپاشید.
حکومت نخست سعودی در سال 1744 میلادی در الدرعیه تشکیل شد و بخش های بزرگی از شبه جزیره عربی را در برگرفت که پس از چندین درگیری با حکام مناطق و برخی امیران دیگر محقق شد، دولت نخست سعودی با سقوط پایتخت آن، الدرعیه به دست نیروهای مصری تحت فرماندهی ابراهیم پاشا در سال 1818 میلادی از هم فروپاشید.
ادامه در لینک اصلی
بخشهای جذابی از کتاب «افعی شِنهای روان» (بخش۱)
«افعی شنهای روان»، نام کتابی است که قاسم حسین الزین نویسنده عرب درباره چگونگی شکلگیری حکومت پادشاهی آل سعود به رشته تحریر درآورده است. نویسنده این کتاب، در ابتدای اثر خود به ارواح مطهر شهدای مقاومت و کرامت امت اسلام درود فرستاده است. وی نگاشتن این کتاب را افتخاری برای خود و خدمت به محور مقاومت بر ضد طرح صهیونیستی وهابی دانسته است که منطقه عربی را در امتداد جغرافیای کرامت از لبنان و سوریه تا عراق و یمن دربرگرفته است.
نظر به جذابیت این کتاب و با توجه به گذشت هشتاد و شش سال از اشغال تمام شبه جزیره و تشکیل پادشاهی عربستان سعودی، سه بخش نخست این کتاب ارزشمند ترجمه و تقدیم مخاطبان گرامی میشود، بخش مربوط به ماهیت واقعی آل سعود به صورت کامل از این کتاب ترجمه و تقدیم میشود:
آل سعود چه کسانی هستند؟(ماهیت واقعی آل سعود)
بر روی امواج گرما و خشکسالی، خورشید از اشعههای زردرنگش، اشعه طلایی داغی را ساطع کرد که آغشته به پخشکننده گرمای سوزناک است،بر صورتهای مخدوش و ریشهای پرپشت واقع میشود که در زیر پوست خود، شکمهای گرسنه را پنهان کرده است. مشتاق و علاقهمند به سفرههای لبریزاز خونهای ملتها.
کاروان آقای جان فیلیپی(مسئول سفر شاهزاده فیصل فرزند ملک عبدالعزیز به انگلیس در حدود یک قرن پیش) وارد شهر نجران شد که در این کاروان، دوست وی به نام محمد التمیمی هم همراهش بود، آن دو شروع به سئوال کردن درباره یک خانواده یهودی و رئیس آن یوسف بن مقرن الیاهو کردند تا امانت ارسالی از سوی ملک عبدالعزیز آل سعود را که پانصد ریال نقرهای به شکل سکهای که بر روی آن نام «ماری تریز» حک شده بود –واحد پولی که در یمن آن زمان رایج بود-آنها سلام گرم پادشاه را به وی رساندند و تا جایی که توانستند نیازهای وی را برآورده کردند.
یوسف الیهودی به گرمی از میهمانان خود پذیرایی و از لطف پادشاه، بزرگواری و محبت بسیارش تشکر کرد. وی آنگاه دستنوشته خود را به آقای جان فیلیپی داد که بخشی از آن به زبان عربی و بخشی دیگر به زبان عِبری با نام «سرچشمه جوشان نجران در میراث اولین ساکنان آن»، و او را مامور کرد تا به نیابت از وی، دستخطش را به اعلیحضرت سلطان عبدالعزیز آل سعود به منظور تقدیر و تشکر از احساسات و محبت سرشار و دعای مکرر با پیوندهای خویشاوندان یهود نجران تقدیم کند.
آقای جان فیلیپی پس از اطلاع از بخش از دست خط در کتاب خود با عنوان روزگاران عربی آورده است که در کتاب «سرچشمه جوشان نجران در میراث اولین ساکنان آن»،به این جمله برخورد کرده بود که نام واقعی خاندان آل سعود،آل مردخای است.
اغلب راویان بر یهودی بودن این واژه تاکید و اتفاق نظر دارند،نکته دیگر اینکه اعراب از هنگام آغاز تاریخشان، این نام را بر یکدیگر اطلاق نکردهاند، ولی اختلاف میان راویان درباره اصل این نام است، هر چند درباره یهودی بودن آن اجماع دارند.
ادامه در لینک اصلی
http://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/07/05/1196348
بخش دوم
http://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/07/06/1197688
بخش سوم
«السلام علی الحسین و علی اولاده و اصحابه»
مقدمه
حضرت امام حسین بن علی بن ابی طالب (ع) (4-61ق)، مشهور به اباعبدالله و امام سوم شیعیان، فرزند حضرت امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) و نوه پیامبر(ص) است. برخی تولد امام را سال سوم در مدینه دانستهاند اما قول مشهور، سال چهارم هجری است. درباره روز ولادت امام حسین(ع) هم هر چند اختلاف است، بنابر قول مشهور، ولادت آن امام در روز سوم شعبان واقع شده است. امام حسین (ع) در سال ۵۰ق بعد ازشهادت برادرش امام حسن مجتبی (ع) به امامت رسید و تا سال ۶۱ق رهبری شیعیان را بر عهده داشت. سرانجام روز دهم از ماه محرّم سال ۶۱ ه.قامام حسین (ع)، پس از مخالفت و سرپیچی از بیعت با یزید بن معاویه (لع) به همراه یارانش در سرزمین کربلا، در جنگ نابرابر اموی با سپاه کوفه به فرماندهی عمر بن سعد به طرز فجیعی به شهادت رسیدند.
آن چه در ادامه می آید، بخشی از منابع و آثاری است که در معرفی و شخصیت حضرت امام حسین (ع)، واقعه عاشورا و ... نوشته شدهاند و در کتابخانه مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام موجود می باشند.
الف. فارسی - عربی
به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، با فرا رسیدن ماه محرم و عزاداری سالار شهیدان، هر سال مردم به صورت خود جوش در تکایا، حسینیهها و مساجد شهر به استقبال این ماه حزن و اندوه میروند و اقدام به برگزاری مراسم عزاداری میکنند، به طوری که مردم در ماه محرم و صفر دوست دارند که به هر طریقی، عشق و علاقه خود را به امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) نشان دهند، به طوری که هر فرد به نوبه خود قدمی در این راه بر میدارد.
مباحث مختلفی در برگزاری مراسم عزاداری امام حسین (ع) مطرح است از جمله آشنایی با تاریخ و سیره صحیح اهل بیت (ع) که در این رابطه، خطبا و منبریان باید به این موارد توجه کنند، همچنین توجه به مسائل روز دنیا، عبرتهای عاشورایی و حفظ شعائر حسینی از جمله بحثهای مهم در ماه محرم و صفر است که باید مورد بحث قرار بگیرد.
بر همین اساس، حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت (ع) در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در قم، عنوان کرد: محققین، محدثین، تاریخنویسان و مفسرین از قرون اولیه اسلام تاکنون تلاش میکردند که تاریخ و سیره صحیحی از ائمه (ع) را به مردم معرفی کنند که مهمترین آثاری که در بحث تاریخ ائمه (ع) داریم، مربوط به اوایل غیبت کبری و زمان حیات شیخ مفید (ره) است.
خطبا و منبریان در بیانات خود از منابع معتبر و صحیح استفاده کنند
دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت (ع) اظهار داشت: مرحوم شیخ مفید، یکی از شخصیتهای مهم شیعه در قرن 4 هجری قمری در بغداد است که مجموعه آثار و تألیفات زیادی از ایشان به جای مانده است که یکی از بهترین آثار تاریخی وی، «الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد» است که دوره کاملی از تاریخ و سیره اهل بیت (ع) را شامل میشود.
حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی افزود: همچنین علمای دیگر از جمله مرحوم شیخ کلینی و مرحوم شیخ صدوق، احادیث و روایات شیعی در رابطه با بحثهای مختلف علوم قرآنی، امامت، تاریخ و سیره اهل بیت (ع) را در کتابهای خود از جمله اصول کافی، عیون اخبار الرضا (ع)، توحید و ... جمعآوری کردند.
وی یادآور شد: در دورههای بعد که دوره متأخرین است، آثار و کتابهایی ارائه شده است که بخشی از آن مربوط به اهل سنت است، برخی علمای اهل سنت نیز در زمینه تاریخ اهل بیت (ع) تلاشهایی کردند و بسیاری از حقایق مربوط به اهل بیت (ع) در کتب اهل سنت است، به عنوان مثال طبری یکی از علمای اهل سنت است که در تاریخ طبری بسیاری از مباحث مربوط به اهل بیت (ع) را جمعآوری کرده است. همچنین سبط ابن جوزی (متوفی 654 هـ) در کتاب «تذکرة الخواص»، ابوالفرج اصفهانی (م 356 هـ) در کتاب «مقاتل الطالبیین» و ابن سعد (م 230 هـ) در کتاب «الطبقات الکبری» از جمله شخصیتهای برجسته اهل سنت هستند که مباحثی را درباره اهل بیت (ع) جمعآوری کردند.
استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: در دورههای معاصر نیز علما و اندیشمندان، آثار بسیار قابل توجهی درباره اهل بیت (ع) و واقعه عاشورا تألیف کردند. از جمله محث معروف معاصر مرحوم شیخ عباس قمی (ره) صاحب کتاب «منتهی الآمال» و «نفس المهموم» و آثار دیگر که نویسندگان، خطبا و منبریان باید در زمینه تاریخ و سیره امام حسین (ع) و حوادث مربوط به عاشورا به این منابع معتبر و صحیح توجه کنند و در بیانات خود از نوشتهها و روایات ضعیف استفاده نکنند. کتاب «تاریخ و مقتل جامع سید الشهداء (ع)» که با همت جمعی از نویسندگان حوزوی زیر نظر استاد محقق مهدی پیشوایی در 2 جلد گردآوری شده نیز میتواند منبع قابل اعتمادی برای گویندگان منابر حسینی باشد.
ادامه در لینک اصلی
http://www.shabestan.ir/detail/News/495614
http://abwa-cd.com/fa/News/View/2211
سائر لینک ها
http://sedayesaraab.ir/?p=17539
http://abwa-cd.com/fa/News/View/8714
http://ajafari42.andishvaran.ir/fa/ShowNote.html?ItemId=12255
http://www.iranieslamikhabar.ir/fa/doc/news/62062
*********************************************
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=24345
به جهت عظمت، عمق تأثیرگذاری و گستردگی بازتاب حادثه کربلا، از سده های نخستین، حتی در قرن اوّل هجری (که نوشتن تاریخ و سیره به جهت سیاست خلیفه دوم، عمر ممنوع بود) بسیاری از نویسندگان تاریخ و سیره در این باره کتاب نوشته اند. آنان با نگارش آثاری نگذاشتهاند این رویداد مهم به فراموشی سپرده شود، یا تنها در نقل ها باقی بماند.
اولین تاریخ نگاران واقعه کربلا:
1 – اصبغ بن نباته مجاشعی/ از برخی اسناد به دست میآید نخستین کسی که اقدام به ثبت واقعه کربلا کرد، اصبغ بن نباته مجاشعی است. او کتابی نوشت به نام «مقتل الحسین(ع)». (1) وی از یاران خاص و فداکار امیرمؤمنان علی(ع) به حساب میآمد و از شجاعان عرب بود که که با امام تا مرز کشته شدن بیعت کرد. (2)
درگذشت وی را برخی بعد از قرن اوّل هجری (3) و برخی سال 64هـ به بعد نوشتهاند. (4)
2- جابر بن یزید جعفی/ دومین کسی که در مورد حادثه کربلا کتاب نوشته جابر بن یزید جعفی است .کتاب او نیز به نام «مقتل الحسین(ع)» است. (5)
روایات زیادی از واقعه کربلا از جابر نقل شده که نوزده روایت آن در کامل الزیارات میباشد. (6) جابر از محدثان سرشناس کوفه و از مراجع علوم دینی زمان خویش در کوفه در اواخر دوره اموی و اوائل دوره عباسی و شاگرد امام باقر است که بیشتر دانش خود را در مدت هیجده سال شاگردی از آن حضرت فراگرفته و محضر امام صادق(ع) را نیز درک کرده است. او در سال 128هـ درگذشته است. (7)
3 - ابو مخنف( لوط بن یحیى)/ کسی که به صورت مفصل واقعه کربلا را با عنوان «مقتل الحسین(ع)» به نگارش در آورد ابو مخنف لوط بن یحیى بن سعید بن مخنف بن سلیم ازدی غامدی کوفی است. این کتاب مرجع بیشتر مورخان قرار گرفت. وی که در قرن دوم (متوفای 158هـ) میزیست (8) از خاندانی عراقی و از شیعیان و محدثان بزرگ کوفه به شمار میآید. (9) جدش مخنف بن سلیم از یاران امام علی(ع) بود.
کتاب «مقتل الحسین(ع)» ابو مخنف وجود ندارد، و آن چه از مطالب آن به دست ما رسیده، گزارشهایی است که در تاریخ طبری، ارشاد شیخ مفید و مقاتل الطالبیین ابو الفرج اصفهانی آمده است.
حجتالاسلام والمسلمین محمدهادی یوسفی غروی، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) ضمن تبیین چگونگی و آغاز مقتلنویسی، اظهار کرد: اولین فردی که در تاریخ اسلام شروع به مقتلنویسی کرده و حوادث کربلا را از ابتدای هلاکت معاویه و خلافت یزید و مطالبه بیعت از امام حسین(ع) تا شهادت را گزارش کرده است، «ابو مخنف» است که مقتل او ماحصل 57 مصاحبه با شاهدان و حاضران در صحنه کربلاست.
یوسفی غروی گفت: ابی مخنف متوفای 157 هجری قمری است و ولادتش به سال 80 میرسد، یعنی 20 سال پس از وقعه کربلا، اما وی در کوفه حضور داشت و بسیاری از کسانی که در ماجرای کربلا حضور داشتند، در این زمان در این شهر زندگی میکردند و برخی از آنان از پشیمانان و کوتاهیکنندگان در حمایت از امام حسین(ع) بودند و حتی مجددا علیه بنی امیه قیام کردند و یا یار مختار ثقفی شدند.
وی افزود: این عامل سبب شده بود تا اشتیاق زیادی در میان مردم کوفه به شنیدن و ثبت وقایع کربلا ایجاد شود و ابی مخنف نیز این اشتیاق را درک کرده بود، لذا تصمیم به جمعآوری ماجراهای کربلا از طریق مصاحبه به کسانی که در این صحنهها حضور داشتد، گرفت، به خصوص از عضدیها که یمنی بودند گزارش تهیه کرد و مجموعه اخبار وی ماحصل 57 مصاحبه با این افراد است.
وی اظهار کرد: متون این مصاحبهها یکی نیست و حالها و حوصلهها و گوشههایی در برخی مصاحبهها وجود دارد که در دیگری نیست، لذا مخنف مشترکات و غیر آنها را دسته بندی کرده است و مقتل امام حسین(ع) شکل گرفته و به همین نام «مقتل ابومخنف» مشهور است.
یوسفی غروی ادامه داد: شخصی به نام کلبی این کتاب را از وی دریافت و اضافاتی نیز بر آن نوشته که تا 300 هجری نیز در دسترس بوده و محمدبن جریر طبری در قرن چهارم در کتاب «تاریخ الامم و الرسل و الملوک» مطالب این دو کتاب را نقل کرده است و جامعترین جایی است که حوادث واقعه عاشورا در آن بیان شده است.
این محقق و پژوهشگر تاریخ اسلام عنوان کرد: بعد از طبری در سال 400 هجری، شیخ مفید نیز با حذف اسناد، مطالبی را از آنان همچنین مقتل مدائنی آورده است و احتمالا به دلیل وجود اسناد روایات در کتاب طبری از تکرار آنها خودداری کرده است.
وی ادامه داد: وقتی اخبار نقل شده در کتاب مفید را با طبری تطبیق میدهیم، میبینیم عمدتا منطبق است و در جایی که منطبق نیست، از کلبی آورده است و لذا عمده مطلب را از کتاب کلبی نقل کرده و در جایی که مطالب منطبق نیست، از مدائنی بیان کرده است.
http://ajafari42.andishvaran.ir/fa/ShowNote.html?ItemId=7624
http://www.yousofi.info/fa/article_429.htm
http://www.imamsajjad.net/Home/Page/545
http://www.valiasr-aj.com/sarallah/include/VIEW.php?bankname=LIBLIST&RADIF=0000041936
این کتاب سلسله مباحث «آشنائی با عقائد وهابیت» است که در 18 محور، اعتقادات وهابیت را مورد نقد و بررسی قرار داده است .
در بخشی از مقدمه کتاب آمده است: تحریف مفهوم توحید و شرک بود که موجب خروج ابن تیمیه از چارچوب اعتقادى علماى اسلام گشت، برخى از پیآمدهاى این انحراف اعتقادى او ـ گذشته از انحراف در امر توحید شامل؛ اندیشۀ تشبیه و تجسیم، عقیده به حرکت کردن خداوند در پایان هر شب، نشستن او بر تخت فرمانروایى در آسمان ها، کاستن از مقامات انبیاء و اولیاء الهى، از طریق تحریم طلب شفاعت و توسل به آنان و تکفیر مسلمین، به خاطر طلب شفاعت و توسل به اولیاء الهى است.
کتاب "آشنایی با عقاید وهابیان" (تاریخچۀ پیدایش این گروه با تجزیه و تحلیل کامل از عقاید آنان) به قلم آیت الله العظمی سبحانی در 283 صفحه رقعی از سوی انتشارات توحید به چاپ رسیده است.
علاقه مندان جهت تهیه کتاب به نشانی: قم، میدان شهداء، ابتدای خیابان صفائیه، انتشارات توحید مراجعه کرده و یا با تلفن: 37745457-025 تماس بگیرند.