معرفی مقتل «وقعة الطف» اثر ابومخنف با تحقیق جدید

لوط بن یحیی ازدی (م157 هجری) از اصحاب ائمه معصومین(ع) شمرده می شود. او از امام صادق(ع) روایت نقل کرده است و اجداد و خاندانش در زمره محبین و یاران اهل بیت(ع) بوده اند. یکی از ارزش مندترین آثار و تالیفات او کتاب مقتل الحسین(ع) می باشد که به فرموده مرحوم علامه شوشتری(ره) صحیح ترین مقتل حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) به چاپ می آید. این کتاب تقریباً هفتاد سال پس از واقعه ی عاشورا (سال 61 هجری) نوشته شده است.

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اعلام این خبر گفت: پیرامون واقعه تاریخی و سرنوشت ساز کربلا تاکنون آثار و تحقیقات گوناگونی انجام شده است که هر کدام قابل استفاده می باشند ولی ارائه ی گزارش صحیح و واقعی از حماسه ی عاشورا به قلم شخصی که از جهت تاریخی به واقعه کربلا نزدیک تر می باشد از اهمیت بیشتری برخوردار است.

وی ادامه داد: ابو مخنف، لوط بن یحیی ازدی ( م157 هجری) از اصحاب ائمه معصومین(ع) شمرده می شود. او از امام صادق(ع) روایت نقل کرده است و اجداد و خاندانش در زمره محبین و یاران اهل بیت(ع) بوده اند. یکی از ارزش مندترین آثار و تالیفات او کتاب  مقتل الحسین(ع) می باشد که به فرموده مرحوم علامه شوشتری(ره) صحیح ترین  مقتل حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) به چاپ می آید. این کتاب تقریباً هفتاد سال پس از واقعه ی عاشورا (سال 61 هجری) نوشته شده است. محدثّین و مورّخین شیعی و سنّی مانند ابو الفرج اصفهانی، شیخ مفید، سبط ابن جوزی از مطالب ابو مخنف در کتاب های خود استفاده کرده اند.

حجت الاسلام جعفری فراهانی با بیان اینکه نسخه اصلی کتاب مقتل الحسین(ع) مفقود شده است افزود: تاکنون هرکدام از محققّین تلاش کرده اند، اخبار مقتل ابی مخنف را با عنوان مقتل الحسین(ع) منتشر نمایند که دچار مشکلات فراوانی از جمله نقل مطالب غیر واقعی و تحریف شده اند.

دبیر شورای کتاب مجمع افزود: با توجه به این موضوع، محقق ارجمند حضرت آیت الله شیخ محمدهادی یوسفی غروی، با زحمت زیاد و تلاش علمی موفق شد روایات مقتل ابی مخنف را از تاریخ طبری استخراج و با آنچه مرحوم شیخ مفید(ره)، ابوالفرج اصفهانی و سبط ابن جوزی نقل کرده اند، تطبیق داده و با توضیحات فراوان و کارگشا همراه با مقدمه ای علمی با عنوان «وقعة الطّف» منتشر نماید که برای اولین در سال 1367 دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم آن را چاپ نمود.

حجت الاسلام جعفری فراهانی گفت: مجمع جهانی اهل بیت(ع) در راستای معرفی مقتل صحیح از حادثه ی خونین عاشورا، تجدید چاپ آن را به زبان های عربی و غیر عربی به تصویب رسانید که چاپ عربی آن با شمارگان 10000 نسخه در ایران و لبنان منتشر شد و اینک ترجمه انگلیسی آن توسط  آقای «عمر کمو» انجام و در شمارگان 5000 نسخه منتشر گردید و در اختیار علاقه مندان در داخل و خارج کشور می باشد.

وی افزود: علاقه مندان جهت بهره برداری از متن الکترونیکی این کتاب و سایر منشورات مجمع جهانی اهل بیت(ع) به آدرس سایت معاونت فرهنگی مجمع http://abwa-cd.com مراجعه نمایند.

کتاب «مقتل سید الشهدا(ع)» بر اساس منابع تاریخی شیعه منتشر شد

 مولف کتاب «مقتل سید الشهدا(ع)» در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» گفت: این کتاب برگردان بخش نخست از جلد ششم موسوعة التاریخ الاسلامی است که با استناد به منابع صرفا شیعی گردآوری شده است.

آیت الله  یوسفی غروی افزود: کتاب از ماجرای زیاد و حجر بن عدی آغاز می شود، سپس به خلافت یزید می رسد و پس از آن به نامه های مردم کوفه به امام حسین(ع) و حرکت امام به سوی کربلا می پردازد.

وی بیان داشت: در ادامه رخدادهای روز عاشورا وقایع پس از شهادت امام حسین علیه السلام، کاروان اهل بیت(ع) در کوفه و شام، بازگرداندن اهل بیت به مدینه و تبعید و وفات حضرت زینب(س) بازگو می شود.

خاطرنشان می شود: کتاب حاضر روایت گر صرف واقعه کربلا است بی آنکه به هیچ تحلیل و توجیهی بپردازد مولف ارجمند بر آن بوده که وقایع نگاری را با کار تحلیل گران و مصیبت خوانان و مداحان و نوحه گران در نیامیزد و گزارشی از آنچه رخ داد پیش روی خوانندگان بگذارد.

 مقتل سید الشهدا(ع) نوشته آیت الله محمدهادی یوسفی غروی و ترجمه خانم مهرجو از دانش آموختگان جامعة الزهرا(س) که انتشارات اطلاعات آن را منتشر کرده است.

خطر در سوریه هنوز تمام نشده/ شیعه انگلیسی از وهابی و صهیونیست خطرناک‌تر است

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، علامه سید حسن نصر الله دبیر کل حزب الله لبنان بار دیگر تصریح کرد که این جنبش در سوریه از موجودیت خود دفاع می‌کند و همه نیز بر این مسئله واقف هستند.

حرف آخر در میدان نبرد زده می‌شود

نصرالله با تأکید بر اینکه راهکار سیاسی (اکنون) هیچ افقی در سوریه ندارد، اظهار داشت که حرف آخر در میدان نبرد زده می‌شود.

وی در دیدار سالانه خود با ذاکران اهل بیت علیهم السلام که در آستانه آغاز ماه محرم  برگزار می شود، اعلام کرد: آنچه در سوریه به دست آوردیم بسیار مهم است. ما خطر را دفع و دور کردیم ولی هنوز به پایان نرسیده است؛ بویژه اینکه گروه های تکفیری همچنان از حمایت عربستان، قطر، ترکیه، آمریکا  وفرانسه برخوردار هستند».

عراق به فضل مداخله ایران و فتوای آیت الله سیستانی نجات یافت

دبیر کل حزب الله لبنان با اشاره به وخاومت اوضاع سوریه پس از تنش میان روسیه و آمریکا و تداوم بحران اعتماد میان دو طرف بار دیگر تأکید کرد: در سوریه معارضان مسلح میانه‌رو وجود ندارد، یا با [جبهة] النصرة هستند یا با داعش ... اگر مداخله مستقیم ایران و فتوای آیت الله سیستانی برای جهاد نبود، چنین تقسیم‌بندی‌هایی در پرونده سوریه نزدیک بود که عراق را نیز نابود کند.

وی با تأکید بر اینکه امید زیادی در مسئله نابودی نظامی داعش در عراق وجود دارد، اما اظهار داشت که خطر عملیات‌های امنیتی همچنان وجود دارد.

عربستان با انگلیس و آمریکا قصد دارد درگیری های منطقه را مذهبی جلوه دهد

نصرالله درباره اقدامات مخرب عربستان سعودی در منطقه نیز گفت: منطقه امروز در مسیر دشواری قرار داد. عربستان درگیری را به اوج خود رسانده و با آمریکا و انگلیس می‌کوشد که این درگیری را مذهبی کند، ولی در واقع [این درگیری] سیاسی است و [سیاسی] باقی خواهد ماند.

ادامه در لینک اصلی

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13950706000137

نخستین نشست علمی کنگره علامه میر حامد حسین لکهنوی

به حول و قوه الهی و با عنایات ویژه حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نخستین پیش نشست کنگره بزرگداشت علامه میر حامد حسین لکهنوی به همراه نمایشگاهی در همین موضوع با حضور اساتید، محققان و طلاب و فضلای حوزه و دانشگاه، برگزار می‌گردد.

 
سخنرانی کارشناسان:
 حجت الاسلام دکتر سید مهدی علیزاده موسوی، با موضوع تبار شناسی جریان‌های ضد شیعه در هند؛
 حجت الاسلام انصاری قمی، با موضوع آشنایی با خاندان عبقات و خدمات علامه میر حامد حسین لکهنوی؛  
 حجت الاسلام رضا مختاری، با موضوع بایسته‌های پژوهشی عبقات.
 
زمان:
پنج شنبه 8 مهرماه 1395 مطابق با 27 ذی الحجه 1437ق

ساعت 9 صبح لغایت 11 

مکان:
 قم، خیابان سمیه، خیابان شهیدین، سالن اجتماعات بنیاد فرهنگی امامت 

امام هادی(ع) و شبکه پیچیده و دقیق وکالت

به مناسبت میلاد فرخنده دهمین حجت حق، حضرت امام علی بن محمد الهادی (علیهماالسلام)

اشاره: 

حضرت امام علی بن محمد الهادی(ع) در نیمه ی ماه ذی الحجة الحرام سال 212 هجری، در مکانی به نام «صریّا» در نزدیکی مدینه منوره، کودکی نورانی از مادری پاک دامن و با فضیلت به نام «سمانه مغربیة» پا به عرصه ی دنیا گذاشت. (1) 

پدر بزرگوار آن حضرت، امام نهم حضرت محمد بن علی الجواد(ع) بود.

 امام هادی(ع) پس از 33 سال امامت و رهبری شیعیان، در سن 41 سالگی، در سوم ماه رجب سال 254 هجری در شهر سامرّاء به دست «معتزّ عباسی» (خلیفه ی وقت عباسی) مسموم و به شهادت رسید. مشهورترین القاب آن حضرت: «نقیّ» و «هادی» و به «ابوالحسن الثالث» مکنّی می باشد. (2)

ضمن عرض تبریک میلاد نورانی این سلاله ی پاک پیامبر(صل)، به پیشگاه حضرت بقیت الله الأعظم(عج)، مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای(دام ظلّه)، مراجع عظام تقلید و عموم شیعیان و شیفتگان خاندان عصمت و طهارت(ع)، در این مقاله کوتاه، به قلم حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، نگاهی به حوادث و رخ دادهای دروان پر فراز و نشیب زندگانی آن حضرت می اندازیم:

 

1. علم و کمالات اخلاقی امام هادی(ع) :

 حضرت امام هادی(ع)، در خاندانِ پاک نبوّت و امامت رشد و تربیت یافت. پس از شهادت امام جواد(ع)، امام هادی(ع) در سن هشت سالگی منصب امامت را عهده دار شد که نمونه ای کامل از رشد علمی و معنوی آن بزرگوار و واضح ترین دلیل بر حقانیت خط و جریان اهل بیت رسالت(ع) در ادعای وصایت و خلافت و جانشین پیامبر اسلام(ص) و رهبری و هدایت امت اسلامی می باشد. ابن شهرآشوب در توصیف امام هادی() می نویسد: چهره اش از همه ی مردم جاذب تر، و گفتارش از همه صادق تر بود. در ملاحت و کمال از همه برتر بود. وقتی سخن می گفت، نورانیتش افزون و وقتی سکوت می کرد، هیبت و وقارش بالا می رفت. (3)

 ابن حجر می گوید: ابوالحسن الثالث[علی بن محمد الهادی] در علم و سخاوت وارث پدرش[محمد بن علی الجواد] بود. (4)

 ابن صباغ مالکی می نویسد:... هر فضیلتی که گفته شود او زینت بخش آن هست، هر ستایشی که به عمل آید تفصیل و اجمالش نزد اوست. نفس او پاک و مهذّب و اخلاقش نیکو و رفتارش پسندیده است. (5)

 سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی می گوید: به متوکل گفته شد، در منزل[علی بن محمد الهادی]، سلاح ذخیره شده و قصد خلافت دارد... . او مأمور فرستاد و شبانه به منزل آن حضرت، حمله شد ولی او را دیدند که لباسی از پشم بر سر کشیده و رو به قبله روی شن و سنگ ریزه نشسته و مشغول قرائت قرآن و زمزمه ی آیات وعد و وعید الهی بود... . متوکل پشیمان شد و دستور داد مبلغ 4000 دینار بدهکاری و قرض حضرت را بپردازند. (6)

ادامه در لینک اصلی 

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910810000465

http://www.diyareaftab.ir/news/9558/

http://farahankhabar.ir/topnews/4134-.html

http://tarikh.imam.miu.ac.ir

http://emamat.ir/home/%D9%85%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8%D9%87/item/7220-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%88-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7-%D9%88-%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-

%D8%A7%D9%86%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C.html

خشونت به نام اسلام ریشه در «وهابیت» دارد/ بیایید جهان را از شر «وهابیت» خلاص کنیم

یادداشت وزیر امور خارجه ایران در نیویورک تایمز؛

وزیر امور خارجه کشورمان در یادداشتی که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده است، نوشت که از حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ تاکنون وهابیت جنگ‌طلب چند بار تغییر چهره داده اما در ایدئولوژی و مشی بنیادی آن تغییری حاصل نشده است. 

محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در یادداشتی در روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز نوشت: این روزها شرکت‌های روابط عمومی و تبلیغاتی غرب که ابایی از دریافت دلارهای نفتی ندارند، فرصت بی‌سابقه‌ای برای رسیدن به درآمدهای هنگفت یافته‌اند. جدیدترین پروژه تبلیغاتی آنها اینست که ما را متقاعد سازند که جبهه النصره، شاخه القاعده در سوریه، دیگر وجود ندارد و همان‌گونه که یکی از سخنگویان جبهة النصرةدر شبکه CNN، اعلام نموده است این گروهِ تغییر نام داده، از تروریست‌های القاعده جدا شده و «معتدل» گشته‌ است!

این گونه تعصب و کوته‌فکری جاهلیت را به‌عنوان چشم‌انداز روشنی برای قرن 21 عرضه می‌دارند، لیکن مشکل مشتریان ثروتمند این مؤسسات تبلیغاتی، که غالباً سعودی‌هایی هستند که جبهه النصره را حمایت گسترده مالی می‌کنند، اینست که اسناد موجود در خصوص سیاست‌های ویرانگر آنان قابل اصلاح، دستکاری و حذف نیست. چنانچه تاکنون ابهامی وجود داشت، صحنه‌های پخش‌شده از گردن زدن یک پسربچه 12ساله توسط این به‌اصطلاح «معتدلین» نمایش دلهره‌آوری از واقعیت موجود است.

از حمله تروریستی 11 سپتامبر سال 2001 تاکنون، وهابیت جنگ‌طلب چند بار تغییر چهره داده اما در ایدئولوژی و مشی بنیادی آن تغییری حاصل نشده، خواه این گروه طالبان باشد یا شاخه‌های بازتولید شده القاعده و یا عناصر به‌اصطلاح دولت اسلامی، که نه دولت است و نه اسلامی. میلیونها نفر که قساوت‌های جبهه النصره را تجربه کرده‌اند، داستان ساختگی جدایی جبهة النصره از القاعده را باور نخواهند کرد. سوابق نشان می‌دهد که تلاش برای تطهیر جبهه النصره با این هدف صورت می‌گیرد تا ارسال دلارهای نفتی به گروه‌های افراطی در سوریه که تا قبل از این با شیوه‌های پنهان صورت می‌گرفت، در آینده به‌طور علنی و آشکار انجام پذیرد و حتی برخی دولتهای غربی را وسوسه نماید تا از این به‌اصطلاح «معتدلین» حمایت نمایند. حضور غالب النصره در اتحاد فعلی مخالفین دولت سوریه در حلب، واقعیتی است که تمامی این تبلیغات را مردود می‌سازد.

تلاش عربستان سعودی برای متقاعد ساختن ولی‌نعمتان غربی‌اش به حمایت از سیاست‌های کوته‌بینانه‌اش برمبنایی باطل استوار شده که فروبردن جهان عرب در آشوب بیشتر به‌نحوی به جمهوری اسلامی ایران ضربه می‌زند. این توهم که بی‌ثباتی منطقه به «مهار» ایران کمک خواهد نمود و یا دشمنی ادعایی بین شیعه و سنی به درگیری در منطقه دامن زده است، با این واقعیت در تضادی آشکار است که هولناک‌ترین خونریزی‌ها در منطقه ما به‌دلیل کشتار برادران عرب و سنی توسط وهابی‌ها شکل گرفته است.

امام باقر(ع)؛ برخورد با غُلات و تدوین حدیث شیعه

به مناسبت شهادت حضرت امام محمد بن علی باقر العلوم «علیهما السلام»

اشاره:

ائمه معصومین(ع) پیشوایان راستین و حجت های خدا در زمین هستند و هر کدام از آن بزرگواران، در زمان خود، طبق شرایط و اوضاع و امکانات و مصلحت اسلام و مسلمین و امر خداوند، کاری را که به صلاح اسلام و حفظ آن باشد انجام دادند و اثر همه آنها این بود که دین اسلام و زحمات چندین ساله پیامبر اکرم(ص) حفظ شده است و در آینده نیز خفظ خواهد شد.

پنجمین امام ما شیعیان اثنا عشری، حضرت امام محمّد باقر(ع) است که از سوی جَدّ بزرگوارش پیامبر اعظم(ص) به «باقر العلوم»[شکافنده علوم و دانش ‏ها] ملقّب گردید.

ضمن عرض تسلیت شهادت این امام هُمام به پیشگاه حضرت مهدی موعود(عجّل الله فرجه)، مقام معظّم رهبری(دام ظلّه)، مراجع عظام و شیعیان و پیروان اهل بیت(ع) در سرایر جهان توجه خوانندگان ارجمند را به نوشتاری کوتاه به قلم حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، پیرامون شخصیت و جوانب مختلف زندگانی امام محمد باقر علیه السلام و فعالیت ها و شیوه های آن بزرگوار در برخورد با مسائل فرهنگی و سیاسی و اجتماعی جلب می کنم.

1- ولادت نورانی

ولادت حضرت امام محمد باقر(ع) را، نخسین روز ماه رجب سال 57 هجری و عده ای از مورّخین در سوّم ماه صفر سال 58 هجری گفته اند.

پدر بزرگوارش «امام علیّ بن حسین بن علیّ بن ابی‏ طالب علیهم السلام» معروف به سجّاد(ع)

و مادرش «فاطمه» معروف به امّ عبدالله(دختر امام حسن مجتبی علیه السلام) است که امام صادق(ع) درباره ایشان فرمود: "فاطمه، صدّیقه ای است که در میان فرزندان حسن بن علیّ(ع) بی نظیر است".

حضرت امام محمّد باقر(ع) که از سوی جدّ بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) به «باقر العلوم»[شکافنده علوم و دانش‏ ها] ملقّب گردید. (1)

2- شاهد حادثه کربلا

امام باقر(ع) بیش از سه سال از عمر خویش را در حالی که کودکی خردسال بود در عصر جدّش امام حسین(ع) گذراند و در آغاز زندگی خویش از نزدیک، حادثه خونین، اسفناک و تاریخی کربلا را شاهد بود.

یعقوبی نقل می کند که حضرت باقر(ع) فرمود: "هنگامی که جدّم حسین بن علیّ(ع) به شهادت رسید، من چهار ساله بودم و شهادت آن حضرت و آنچه که در آن روز بر ما گذشت را به یاد دارم... ." (2)

3-امامت و رهبری جامعه

امام باقر(ع) در خلال امامت پدر بزرگوارش حضرت زین العابدین(ع)، از شاخسار رسالت و علوم و معارف نبوی(ص) بهره ها برد و در دامن پاک خاندان وحی و امامت پرورش یافت تا در آینده، مسئولیت رهبری و هدایت جامعه اسلامی و بشری را به عهده گیرد.

جابر بن عبّدالله انصاری، صحابی گران قدر رسول خدا(ص) می گوید: "پیامبر اکرم(ص) به من فرمود: تو آن قدر عمر می کنی تا یکی از فرزندان مرا از نسل حسین(ع) ملاقات خواهی کرد. او را «محمّد» می نامند، وی علم دین را کاملاً موشکافی می کند، هنگامی که او را دیدی سلام مرا به او برسان".

دانشمندان هم عصر آن حضرت، سخنان شگفت انگیزی از علوم و دانش های امام(ع) را نقل کرده اند که در کتاب های حدیثی و تاریخی ضبط شده است. (3)

جستاری در مفهوم سلفی گری؛ ابن تیمیه "سلفى" نبود

  پیروان «ابن تیمیة» و «محمدبن عبدالوهاب» ـ یا به اصلاح ما «وهابیون» ـ خود را «سلفی» می نامند؛ یعنی پیروان سلف صالح، پیشینیان نیکوکار و مسلمانان صدر اسلام. نوشتار زیر که به قلم حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی تهیه و تنظیم شده، بررسی کرده که آیا وهابیون واقعاً پیرو سلف صالح هستند؟

اشاره:

با توجه به اینکه جریان سَلَفى گرى (1) در شام به ابن تیمیه و طرف داران او نسبت داده شده و محمدبن عبدالوهاب (مؤسس و بنیان گذار فرقه وهّابیان) خودش را پیرو و ادامه دهنده آراء و افکار او مى دانست. طبق تعریفى که معتقدین به سلفى گرى از آن مى کنند، لازم است طرفداران این جریان فکرى به اصول و لوازم آن معتقد بوده و عمل کنند و به لوازم آن ملتزم باشند مانند اینکه طبق اصول سه گانه: قرآن ـ سنّت و اجماع، عموم مسلمانان بعد از رحلت پیامبر ـ صلّى الله علیه وآله ـ بر قبر مقدس ایشان وارد مى شدند، او را زیارت مى کردند و هیچ گاه بزرگان اسلام (صحابه و علماء) این عمل را بدعت و شرک ندانسته اند!. پس با چه انگیزه و دلیلى امثال ابن تیمیه، این عمل را بدعت و شرک مى شمارند و با آن مخالفت کرده اند و به احادیثى تمسّک مى کند که ارزش و اعتبار استناد ندارند؟! (2)

از طرف دیگر، سلفِ صالح (صحابه و مسلمین) در طول زندگانى پیامبر اکرم ـ صلّى الله علیه وآله ـ همواره از مقام و منزلت و شخصیت انسانى و معنوى ایشان بهره مى جستند، چون که خداوند به آن دستور داده است (3) و هیچ گاه این مسئله را مطرح نکرده اند که توسّل، استغاثه و حضور در نزد پیامبر صلّى الله علیه وآله در زمان حیات و زیارت در زمان رحلت، موجب شرک مى باشد! پس آیا درست است، ابن تیمیه را که بر خلاف سلف صالح رفتار مى کند و باعث ایجاد شبهه و تردید در معارف اسلامى مانند توحید، توسل، شفاعت، زیارت قبور و اتهام به شیعیان و ... و اختلاف و تفرقه در جهان اسلام(قرن هشتم هجرى) مى گردد را مجدِّد و احیاء کننده سَلَف صالح! دانست؟!. هرگز چنین نیست. در این مقاله کوتاه، به بررسی این موضوع می پردازیم.

محمدبن عبدالوهاب مدعى پیروى از ابن تیمیه مى باشد؟!

با توضیحى که در باره آراء و افکار ابن تیمیه گذشت، وهّابیان (محمدبن عبدالوهاب و طرف داران او) پیروى از آراء و پندارهاى احمدبن تیمیه و شاگردان او مانند ابن قیّم الجوزیة را منکر نمى شوند بلکه پیروى از او را افتخار خود مى پندارند!.

حافظ وهبة(م 1378 هـ.) مى گوید: «میان این دو مرد (ابن تیمیه و محمدبن عبدالوهاب) در دعوت به سوى حق! تشابه عظیمى است و ابن تیمیه هم چون مثال و سرمشق بزرگى است براى مُصْلح بعدى یعنى محمدبن عبدالوهاب». (4)

فرید وجدى(م 1316 هـ.) مى نویسد: «شیخ محمد [ابن عبدالوهاب] با علماى حنبلى دمشق رابطه داشته و طبیعى است که از تألیفات حنبلیان، بالأخص از تعالیم ابن تیمیه و شاگردش ابن قیّم الجوزیّه بهره گرفته است». (5)

ابن تیمیه خودش را مجتهد و فقیه مى دانست و به خاطر استعداد فراوان!، دچار عجب و غرور گردید و آرایى برخلاف فقهاى مشهور و مسلّم شیعه و سنّی، اعلام و بر نظرات آنان خرده گرفت و بر خلاف اجماع مسلمانان سخن گفت! معروف است که اصحاب پیامبر صلّى الله علیه وآله مانند عمر بن الخطّاب و علىّ بن ابى طالب علیه السلام را تخطئه و عثمان بن عفّان (خلیفه سوم) را مال دوست مى خواند. در سخنان خود تند بود و کلماتى دور از ادب را به زبان جارى مى کرد!.

احمد امین(1954 م) مى گوید:«اقتفى فى دعوته و تعالیمه عالِماً کبیراً ظهر فى القرن السابع الهجرى فى عهد السلطان الناصر(6) هو «ابن تیمیه» و هو ـ مع انّه حنبلى ـ کان یقول بالإجتهاد و لو خالف الحنابلة، و کان حرّ التفکیر فى حدود الکتاب و صحیح السنة، ذلق اللسان، قوى الحجّة، شجاع القلب، لایخشى احداً الا اللّه، و لا یَعبأ ـ بسجن مظلم و لا تعذیب مرهق، فهاجم الفقهاء و المتصّوفة و دعا الى عدم زیارة القبور و الأضرحة و هدمها، و الّفّ فى ذلک الرسایل الکثیرة و لم یعبا الاّ بما ورد فى الکتاب و السنّة و خالف امامه احمد بن حنبل حین أدّاه اجتهاده الى ذلک، فیظهر انّ «محمدبن عبدالوهاب» عرف ابن تیمیة من طریق دراسته الحنبلیة، فأعجب به و عکف على کتبه و رسایله یکتبها و یدرّسها، و فى المتحف البریطانى بعض رسایل لابن تیمیة مکتوبة بخطّ ابن عبدالوهاب، فکان ابن تیمیة امامه و مرشده و باعث تفکیره و الموحى الیه بالإجتهاد و الدعوة الى الاصلاح». (7)

ترجمه: محمدبن عبدالوهاب در دعوت(جنبش) خودش به دانشمند بزرگى که در قرن هفتم هجرى در دوره سلطنت(ناصر) یعنى«ابن تیمیه» ظهور کرده بود؛ اقتدا و پیروى نمود. او با اینکه حنبلى مذهب بود، قایل به اجتهاد شد که حنابله آن را قبول ندارند. ابن تیمیه انسان آزاد اندیش در حدود کتاب خدا و سنت پیامبر صلّى الله علیه وآله بود زبانش گویا، برهان و استدلال او قوى، قلبش محکم و شجاع، غیر از خدا از کسى نمى ترسید و زندان تاریک و شکنجه آزار دهنده براى او اهمیت نداشت. با فقهاء و صوفیان مقابله کرد و زیارت قبور و امام زادگان را قبول نداشت و مى گفت: باید نابود شوند. در باره آراء خودش، کتاب ها و رساله ها نوشت و اعتنا به چیزى غیر از کتاب و سنت نکرد!. با امام و پیشواى خودش احمدبن حنبل مخالفت کرد، آن گاه که اجتهاد و رأى او را وادار به چنین کارى مى کرد.

ادامه در لینک اصلی

http://fa.abna24.com/cultural/archive/2013/08/20/453682/story.html

http://tik.ir/fa/news/6704

زمینه‌های رشد جریان احمد الحسن (مدعی یمانی)؟!

در چند سال اخیر جریانی انحرافی با نام‌های «احمدالحسن» و «یمانی» از کشور عراق شروع به رشد کرده و در ایران هم هوادارانی یافته است. خوشبختانه در محافل علمی به ادعاهای این افراد که ظاهراً همگی مبتنی بر احادیث است پاسخ داده شده است؛ اما به‌نظر می‌رسد فراتر از مباحث علمی باید نگاهی متفاوت به علل رشد این فرقه منحرف داشته باشیم. برای اطلاع از این موضوع با حجت‌الاسلام سیدهادی صالحی از اساتید فرق و ادیان به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

جناب آقای صالحی، اگر موافق باشید در ابتدا درباره برخی دلایل ناگفته‌ی گرایش به جریان یمانی در داخل کشور و حتی جامعه نخبگانی و حوزوی صحبت کنیم. فارغ از استدلالات ظاهراً علمی این افراد، به‌نظر می‌آید برخی مسائل روحی و روانی هم در این بین مؤثر است. لطفاً در این باره توضیح بفرمایید.

درباره علل گرایش افراد به فرق و مدعیان دروغین و به‌عبارت دیگر برای بررسی یکی از دلایل موفقیت فرق نوظهور، لازم است از منظر روان‌شناختی و کمی متفاوت به موضوع نگاه کنیم. اساساً یکی از دلایل – تاکید می‌کنم یکی از دلایل – گرایش افراد به فرق و ادیان مسأله‌ی روحی و روانی است؛ یعنی فردی که پیرو دین یا مذهبی است، ممکن است به دلایل مختلفی نسبت به دین خود بدبین شود. این دلایل می‌تواند شامل عملکرد نادرست رهبران آن دین یا حتی مسائل خانوادگی باشد. به هرحال نقطه شروع یعنی فاصله گرفتن یک فرد از باورهای پیشین خود، مسأله‌ای روحی و روانی است. مثلاً یک مسیحی از رفتارهای غیراخلاقی کشیش‌ها منزجر می‌شود و همین امر در مرحله نخست باعث بدبینی به باورهایش  می‌شود؛ سپس سعی می‌کند آیین دیگری بیابد. درباره مستبصرین هم این اصل وجود دارد؛ برخی اهل سنت نسبت به دوگانگی‌ها یا رفتار ناهنجار بزرگان خود دچار زدگی می‌شوند و به‌دنبال حقیقت می‌روند و انگیزه مطالعه پیدا می‌کنند درباره‌ی مذهبی که همیشه مورد مواخذه بزرگان‌ خودشان بوده و با حقایق تشیع آشنا می‌شوند. در مسائل سیاسی روز هم همین است؛ گاهی اوقات مثلاً فردی در انتخابات چند دوره قبل نفر سی‌ام لیست تهران می‌شود و در دوره‌ای با معرفی او تمام لیست سی‌نفره رای می‌آورد؛ بخش عمده‌ی این رأی به‌خاطر مخالفت با دیگران است.

حال به مسأله احمدالحسن یا همان یمانی بپردازیم؛ به اعتقاد بنده یکی از دلایل رشد اقبال به این مدعی، خوف علاقه‌مندان به امام زمان از ایجاد نظامی در عرض مهدویت است. این موضوع بسیار حساس است. متأسفانه در دو دهه اخیر موضوع حاکمیت دینی و به تبع آن ولایت فقیه در کشور عراق درست معرفی نشده است و دست‌هایی هم در کار بوده تا این اصل را به‌گونه‌ای دیگر بنمایانند. این زعم نادرست با توجه به چاشنی ضدعجم و ضدایرانی بودن برخی از جماعت عراقی، باعث خوف از ایجاد یک حکومت در عرض مهدویت شده است. دقیقاً در همین خلأ پیش‌آمده مشاهده می‌کنیم که فردی ادعای واسطه ظهور امام زمان را دارد؛ اما نه با محور قرار دادن خود؛ بلکه خود را زمینه‌ساز ظهور حضرت ولی عصر معرفی می‌کند و ظاهراً برای خود هیچ جایگاه و شأنی هم قائل نیست؛ اما در مقابل، برخی مدافعین ولایت فقیه او را حتی منصوب خداوند معرفی می‌کنند. خب در چنین شرایطی اقبال افراد به این مدعی قابل پیش‌بینی است. اگر دقت کرده باشیم نوک پیکان حملات احمدالحسن ابتدا به‌طرف مراجع و سپس ولی فقیه است. استدلال او هم این است که مراجع تقلید که کلاً فلسفه وجودی‌شان به‌خاطر غیبت امام زمان است، الان دیگر خود را قدرتی هم‌عرض امام زمان می‌دانند. به همین دلیل او این مسأله را محور هجمه به مراجع قرار داده است.

ادامه در لینک اصلی

http://mobahesat.ir/10228

http://mobahesat.ir/10620

http://almahdyoon.ir

کتاب «سلفیه از گذشته تا حال» منتشر شد

در دوران معاصر کلمه «سلفیه» بیش از پیش مورد استفاده قرار می‌گیرد. گروه‌هائی همچون اخوان المسلمین، وهابیت و... با عنوان سلفیه خوانده می‌شوند. حتی تروریست های تکفیری و جهادی به عنوان سلفیه موسوم هستند. آیا این گروه‌ها هم‌فکر هستند؟ یا اختلافات فراوانی با یکدیگر دارند؟ نگاه گروه‌های تکفیری به «وهابیت» چگونه ارزیابی می‌شود؟ پاسخ به این سؤالات و موارد دیگری همچون سیر تاریخی سلفیه از آغاز تا کنون، بانیان تعین یافتن سلفیه و... از جمله مطالب مطرح شده در این کتاب است. 

پیشگفتار کتاب
از دیرباز و در میان همه اصحاب ملل و نحل، همیشه عده‌ای از پیروان یک مکتب با مطلق‌انگاری، افراط، تعصب و عدم تحمل مخالف، در پی حذف رقیب بوده و هستند. همین موضوع نیز از‌‌ همان اوان اسلام ظهور یافت و با آنکه بسیاری از صحابه، سعه صدر پیامبر را دیده بودند؛ اما جهان اسلام خیلی سریع گرفتار افراط و تکفیر شد. تا زمانی که جنگ‌های داخلی در میان مسلمانان شروع نشده بود، این مطلق‌انگاری نمود چندانی نداشت؛ ولی با ظهور نزاع‌های داخلی در جهان اسلام، «تکفیر» از اساسی‌ترین حربه­‌ها گردید. 
هنوز قرن اول به نیمه خود نرسیده بود که تندرو‌ترین فرقه در طول تاریخ اسلام یعنی خوارج با حربه تکفیر، همه مخالفان خود، بلکه موافقان معتدل‌تر از خود را تکفیر کرده و از آنان بیزاری جستند. همچنین با عملکرد ناصحیح برخی از حاکمان، با به راه انداختن عمل شنیع سب و لعن امام علی (ع) در منابر، جهان اسلام را به چند دستگی و دشمنی با هم تبدیل کرد. این مسئله به دسته‌بندی‌های سه‌گانه شیعه علی، شیعه عثمان و خوارج انجامید و سب و لعن، تبری و تکفیر رواج یافت و هر کس در این راه تندرو‌تر بود، در مذهب خود به بهشت و نجات نزدیک‌تر معرفی می‌گردید. 
هنوز ۳۰ سال از افراط خوارج و امویان نگذشته بود که عده‌ای از راه تفریط پیش گرفته و همه مسلمانان اعم از شیعیان، عثمانیان و خوارج را نه تنها مسلمان، بلکه مؤمن و‌گاه اهل بهشت معرفی کردند. جهان اسلام در تب‌وتاب همین افراط‌ها و تفریط‌ها، قرن اول خود را به پایان رسانید. 
قرن دوم را می‌توان قرن روشن شدن موتور فکری جهان اسلام دانست. جهان اسلام بعد از یک سده زد و خورد نظامی شدید، وارد مرحله جدیدی شد و به این نتیجه رسید که تا مسائل فکری حل نشود، دعوا‌ها همچنان از جهان اسلام قربانی خواهد گرفت. 
جامعه اسلامی در این زمان، متنبه این مسئله گردید که بسیاری از کلمات، معنای دقیقی ندارند و در طول قرن اول، این ارتکازات ذهنی صحابه و تابعین بود که این کلمات را تفسیر می‌کرده است و همین علت اصلی دعواهای مسلمین بوده و وقتی با هوا و هوس‌ها، جهل‌ها و یقین‌ها همراه گردید، مصائب جهان اسلام را رقم زد. 

لینک اصلی

http://phz.hajj.ir/435/19316