به گزارش پایگاه اطلاع اطلاع رسانی سازمان حج و زیارت، روابط عمومی این سازمان نقشه راهنمای پیاده روی اربعین حسینی(ع) را جهت بهره مندی زائران منتشر شد.
بر اساس این گزارش این نقشه شامل محل استقرار مواکب، بیمارستان ها و مراکر درمانی، پارکینگ ها و اماکن زیارتی در طول مسیر می باشد.
برای دریافت نقشه به اینجا مراجعه کنید
http://shabestan.ir/detail/News/502109
به مناسبت فرارسیدن، هفتم صفر، سال روز شهادت امام حسن مجتبی(ع)
مختصری از زندگی امام حسن (ع)
امام حسن(ع) شب سه شنبه پانزدهم رمضان سال سوم هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. حسن بن علی(ع) چند سال بیشتر از دوران جد بزرگوارش را درک نکرد و هنگامی که هفت ساله بود، پیامبر(ص) رحلت یافت. این امام همام پس از درگذشت رسول خدا(ص)، حدود سی سال در کنار پدرش امیرالمومنین(ع) حضور داشت و پس از شهادت پدر بزرگوارش (در سال ۴۰ هجری) به مدت ۱۰ سال امامت امّت را به عهده داشت.
آن حضرت در مدت زندگانی پر برکت خویش فعالیت ها و اقدامات فراوانی داشت که می توان به عنوان مثال به حضور ایشان در جهادهایی نظیر جمل و صفّین اشاره کرد. هم چنین مناظرات کوبنده امام حسن(ع) با بنی امّیه از دیگر اقداماتی است که به فرموده مقام معظم رهبری چنان تیز و برنده است که نظیرش را در تاریخ سراغ نداریم.
صلحی که حماسه بود
علاوه بر آنها صلح تاریخی امام حسن مجتبی(ع) تاکتیکی بود که اگر در آن برهه حساس تاریخی اتفاق نمی افتاد، اکنون نامی از اسلام و مسلمانان باقی نمانده بود. آنچه امروز به عنوان تمدن اسلامی در جهان شناخته شد حاصل آرامش و صلح بوده که در دوران گذشته به دست آمده و از جمله آنها دوران صلح امام حسن(ع) است.
آنچه که بیشتر از هر چیز امروزه تمدن اسلامی را دچار وقفه کرده، جنگ ها و درگیری های قومی و قبیله ای و داخلی است. فواید بی شماری را می توان در صلح امام حسن مجتبی(ع) مورد تحلیل قرار داد از جمله: آن حضرت با صلح خود توانست دین پیامبر(ص) را حفظ نماید.
امام حسن(ع) با صلح خود توانست جان خود و بنی هاشم و شیعیان را از کشته شدن و تار و مار شدن بی نتیجه حفظ کند.
آن حضرت با صلح خود، بستری را فراهم ساخت تا شیعیان در مدت حدود ۲۰ سال به لحاظ کمی و کیفی رشد قابل توجهی داشته باشند و با ایجاد وحدت بین مسلمانان فرصت رشد و ترقی پیدا شود.
امام حسن(ع) با تحمیل شروطی بر معاویه، او را در انظار مردم و افکار عمومی و تاریخ رسوا ساخت.
با اینکه معاویه به مفاد صلح نامه عمل نکرد، اما همین عمل موجب شد تا امام حسین(ع) با استناد به همین صلح نامه علیه یزید قیام کند، زیرا یکی از مفاد صلح نامه موروثی نکردن حکومت بود.
این عقب نشینی تاکتیکی امام حسن(ع) برکات زیادی داشت و باعث بیداری جهان تشیع و در نتیجه زمینه ای برای قیام امام حسین(ع) شد.
مردم کوفه در زمان صلح امام حسن(ع) هنوز با ماهیت پلید معاویه آشنا نشده بودند و کناره گیری اجباری امام باعث شد تا آن ها به مرور زمان با حقیقت بنی امیه و به ویژه معاویه آشنا شوند.
جنگ مهم ترین عامل ویرانگر تمدن هاست و با مطالعه آثار ویرانگر جنگ های داخلی تحمیلی در دوره امیرمؤمنان(ع) می توان پی برد صلح امام حسن(ع) تا چه حد در تأسیس تمدن اسلامی نقش داشته است.
امام حسن(ع) از جان بازی در راه خدا و سعادت مسلمین دریغ نداشت و از برادر بزرگوارش چیزی کم نداشت منتهی آن حضرت با بصیرت خود به بهترین شکل اوضاع زمان خود را رهبری کرد و جان خود را در جهادی خاموش و آرام و به قول مقام معظم رهبری نرمشی قهرمانانه فدا کرد و چون وقت شکستن سکوت رسید، واقعه شهادت در کربلا واقع شد. قیام کربلا همان قدر که حسینی بود، حسنی هم بود.
واقعیت فداکاری در روز «ساباط» و صلحی که زمینه ساز قیام کربلا بود و موجب شد این قیام به بهترین شکل اسلام را زنده نگه دارد از روز «عاشورا» ریشه دار تر بود، زیرا امام حسن(ع) آن روز در صحنه فداکاری خویش، نقش یک قهرمان شکیبا و پایدار را در چهره یک شکست خورده از پای در آمده ایفا کرد. این امام حسن (ع) بود که در واقع شالوده نهضت عاشورا را ریخت.
در پرتو روشنگری امام حسن(ع) بود که امام حسین(ع) توانست به آن پیروزی پرشکوه و نمایان دست پیدا کند. گویی این دو امام بزرگوار دو نقش هدفمند را در به ثمر رساندن رسالت و هدف یکسانشان برگزیدند. پس از صلح ساباط و قیام عاشورا بود که مردم به فکر فرو رفتند و ماهیت بنی امیه بر ملا شد.
شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی(ع)
معاویه که تصمیم داشت از اجرای مفاد صلح نامه که یکی از آنها عدم انتخاب جانشین بود، سر باز زند، می دانست با عکس العمل امام حسن(ع) رو به رو می شود. بنابراین بارها تصمیم بر مسموم کردن امام مجتبى(ع) گرفت و به واسطه هاى پنهان زیادى متوسل شد. در نهایت بهترین گزینه برای اجرای این نقشه شوم را جعده همسر امام یافت و او را تطمیع کرد.
حاکم نیشابورى با سند معتبر از ام بکر نقل مى کند که گفت: بارها حسن بن علی(ع) را مسموم کردند ولی اثر چندانى نگذاشت تا در آخرین مرتبه زهر کبدش را پاره پاره کرد و بعد از آن سه روز بیشتر زنده نماند.
بنابراین امام حسن(ع) در سال ۵۰ هجری با توطئه معاویه و به دست همسرش جعده بر اثر مسمومیت و در سن ۴۸ سالگی به شهادت رسید.
ماجرای ممانعت از دفن امام حسن (ع) در حرم پیامبر (ص)
امام حسن(ع) به برادر بزرگوارشان امام حسین(ع) وصیت کردند کنار قبر پیامبر(ص) دفن شوند ولی اگر این امر موجب درگیری و ریختن خونی بود، ایشان را در بقیع دفن کنند.
امام حسین(ع) پیکر برادرشان را برای نماز به مسجدالنبی(ص) آوردند و پس از اقامه نماز کنار مرقد مطهر جدشان رسول خدا(ص) بردند. در این لحظه مروان و همراهانش رسیدند و مروان فریاد زد: شما مى خواهید حسن بن على(ع) را در کنار پیامبر دفن کنید؟ از طرف دیگر عایشه سوار بر استر به جمعشان پیوست و فریاد زد چگونه می شود کسى را که من هرگز او را دوست ندارم، به میان خانه من داخل کنید؟.
مروان گفت آیا سزاوار است، عثمان در دورترین نقطه مدینه در قبرستان دفن شود و حسن بن على در جوار پیامبر خدا(ص) هرگز نمى شود. شمشیر به دست مى گیرم و حمله مى کنم و ممانعت خواهم نمود.
عده اى از امویان و آشوب گران نیز به دنبال بهانه برای برپایی فتنه بودند که امام حسین(ع) با بردبارى جنازه برادرش را به سوى بقیع برگرداند و بنى هاشم را آرام نمود و در جوار جده اش فاطمه بنت اسد(س) در بقیع دفن نمود و از خونریزى و فتنه به همان وضعى که امام مجتبى(ع) وصیت نموده بود جلوگیرى کرد.
امام حسین(ع) رو به مروان کرد و فرمود: اگر برادرم وصیت کرده بود که در کنار جدش پیامبر(ص) دفن شود، مى فهمیدى که تو کوچک تر از آنى که بتوانى ما را برگردانى و جلو دفن جنازه او را در میان حرم پیامبر(ص) بگیرى.
ابن شهر آشوب می نویسد: به هنگام بردن جنازه امام حسن مجتبى(ع) به سوى بقیع، افراد شرور و پست به پشتیبانى امویان به جنازه آن بزرگوار تیراندازى کردند، به طورى که هنگام دفن هفتاد تیر از بدن آن حضرت جدا نمودند.
از ابن عباس چنین نقل کرده اند که در خطاب به عایشه گفت: «جملت و بغلت و لو عشت لفیلت!» آن روز سوار بر شتر گشتى (جنگ جمل) و امروز بر استر سوارى، و اگر زنده بمانى [براى مبارزه با نور خدا و اهل بیت] بر فیل نیز سوار خواهى شد.
در قسمت هایى از زیارت جامعه، خطاب به امامان معصوم(ع) ماجراى شهادت آن بزرگواران را از زبان امام صادق(ع) چنین نقل مى کند: «یا موالى…انتم بین صریع فى المحراب قد فلق السیف هامته و شهید فوق الجنازة قد شکت بالسهام اکفانه [اکفانه بالسهام]…؛ اى سروران من… شما کسانى هستید که بعضى جسدتان در میان محراب عبادت در حالى که فرقتان شکافته بود، به شهادت رسیدید و بعضى از شما شهیدى هستید که دشمنان اسلام بر جنازه شما تیراندازى کردند، به طورى که کفنتان سوراخ سوراخ گردید».
و به همین صورت ماجراى شهادت امام حسین(ع) و دیگر ائمه را در ادامه بیان مى دارد.
بنابراین امام حسن مجتبی(ع)، پس از شهادت و تشییعی مظلومانه که منجر به خون آلود شدن و تعویض کفن ایشان شد، در قبرستان بقیع در مدینه منوره به خاک سپرده شد.
اختلاف در روز شهادت امام حسن مجتبی(ع)
در تقویم ها هفتم ماه صفر روز میلاد امام موسی کاظم (ع) اعلام شده در صورتی که این تاریخ طبق قول صحیح مصادف با شهادت امام حسن مجتبی(ع) است. از صدها سال پیش در حوزه هزار ساله نجف اشرف هفتم صفر را روز شهادت امام مجتبی (ع) اعلام می دارند و شیعیان عراق و سایر کشورها نیز در این روز برای امام حسن (ع) اقامه عزا می کنند.
برای شهادت امام مجتبی قول هایی وجود دارد که در ادامه بررسی می کنیم:
۱. آخر ماه صفر که فقط شیخ کلینی این تاریخ را ذکر کرده است؛
۲. بیست و هشتم صفر؛
۳. هفتم صفر.
قول سوم مشهور می باشد و از دو جهت حائز اهمیت است: یکی اینکه قائلین به این قول، در کمّ و کیف بیشترند و اسناد معتبر زیادی در این زمینه وجود دارد. دوم اینکه سیره علماء از گذشته تا کنون اهتمام به بزرگداشت و اقامه عزا در ۷ صفر را نشان می دهد.
سابقه این موضوع در شهر قم از زمان حضرت آیت الله حائری یزدی است و هنوز هم علما و مراجع بسیاری بر اساس همان سنت، روز هفتم صفر را روز شهادت امام حسن مجتبی(ع) می دانند و مجلس عزاداری برپا می نمایند و دسته های عزاداری به سمت حرم مطهر حضرت معصومه (س) روانه می کنند.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
لینک اصلی http://www.mehrnews.com/news/2972112
به مناسبت برگزاری کنگره سبط النبی الاکبر، امام حسن مجتبی(ع) گفتگویی با این استاد تاریخ اسلام و تشیع، درباره تاریخ، اوظاع سیاسی و اجتماعی و شبهاتی که حول سیره آن امام همام وجود دارد انجام شد که اینک به مناسبت هفتم صفر، سال روز شهادت آن امام بزرگوار باز نشر و مجدداً تقدیم ارباب فضل و ادب و علاقه مندان به خاندان عصمت و طهارت(ع) می گردد.
ابـــنا: امام حسن مجتبی(ع) هم اکنون چهره‌ای محبوب نزد قاطبه مسلمانان ـ شیعه و سنی ـ است؛ به شکلی که حتی مسلمانان اندونزی یا صوفیه آفریقا، مدح ایشان را می‌خوانند. از سوی دیگر آن مصائب را در حیات ایشان داریم. آیا این محبوبیت در صدر اسلام هم وجود داشت؟
بسم الله الرحمن الرحیم. امام حسن مجتبی(ع) ویژگی‌های مهمی داشتند؛ از جمله اینکه نوه نبی مکرم (ص) و پسر امیرالمؤمنین علی (ع) و فاطمه زهرا(ع) بودند. دیگر اینکه احادیث نبوی متعددی درباره شخصیت ایشان صادر شده بود. لذا مسلمانان به دو جهت اظهار اشتیاق به این نواده پیامبر(ع) می‌کردند؛ یکی به جهت اینکه یادگار پیغمبر(ص) بودند و یادگار دیگری به جز این نوه‌ها نمانده بود. چون از پیامبر(ص) فرزند پسری باقی نمانده است و فرزند دختر هم در حدی که بتواند فراغی از شخصیت اجتماعی پیغمبر را پر کند نبوده و لذا حسنین منحصراً نوادگان و یادگار پیامبر بودند؛ و در جهت دیگر همان تأکیدات پیامبر(ص) درباره آنها و فضائلی که حضرت در ضمن سخنرانی در باره آنها فرموده بودند. به این احادیث غالباً از دیدگاه فضائل و مناقب نگریسته می‌شود، گرچه احیاناً دلالت حتی عقیدتی ـ کلامی دارد؛ مثلاً «الحسن و الحسین سیدا شباب أهل الجنهًْ» و «إن حسن و حسین سیدا شباب أهل الجنهًْ»؛ که هر دو جور نقل شده است مخصوصاً در جوامع و مجامع حدیثی اهل سنت غالباً و در متون قدیمی بدون الف و لام نقل شده است. مثلاً در کتاب تاریخ دمشق «ابن عساکر» غالباً بدون الف و لام است. البته در متن‌های تاریخی دیگر مثل تاریخ طبری و تاریخ کامل ابن اثیر هم همین طور است.
بهرحال در حدیث آمده است «ان الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة» قوی‌تر و مهم‌تر از دلالت فضیلتی، دلالت عقیدتی و کلامی آن است. مگر ممکن است کسی سرور و سید سالار جوانان اهل بهشت باشد و برحق نباشد؟ این در واقع به جنبه فضیلتی و شرافتی در دنیا دلالت دارد. حتی مخصوصاً این نکته دقیق که وقتی که گفته می‌شود سرور جوانان اهل بهشت، یعنی نه اینکه تا قبل از مرگ برحق باشد؛ بلکه تا آخرین لحظات زندگی‌اش بر حق بوده است و چون تا آخرین لحظات زندگی‌اش برحق است لذا از طرف پروردگار سید و سالار جوانان بهشت خواهد بود. خواستم به این جنبه عقیدتی ـ کلامی حدیث تذکر داده باشم که غالباً مورد غفلت واقع می‌شود.
نمونه این جنبه شخصیتی اجتماعی حضرت امام حسن(ع) و نمونه خیلی واضع و روشن آشکار آن، قضیه استمداد امیرالمؤمنین(ع) از اهل عراق به خصوص کوفه است.
ابـــنا: جریان این استمداد چه بود؟
ــ بعد از ماجرای قتل خلیفه سوم، «معاویه» طلحه، زبیر و عایشه را به رویارویی با امیرالمؤمنین(ع) برمی‌انگیخت و آنها را علیه امیرالمؤمنین علی(ع) می‌شوراند و به آنها وعده‌هایی می‌داد. در نتیجه این اقدامات، بالاخره طلحه و زبیر از مکه به مدینه رفتند و در مکه با عایشه همسر پیغمبر(ص) ملاقات کردند و اغراض و مقاصدشان یکسو شد و به طرف بصره حرکت و جنگ معروف به جمل را برپا کردند. امیرالمؤمنین(ع) در مدینه بود و مدینه از نیروهای کارآمد کارزار خالی شده بود؛ زیرا در عصر فتوحات، افرادی که قابلیت فرماندهی و راهنمایی نظامی و سیاسی و علمی داشتند به عنوان صحابه پیغمبر از مدینه پراکنده شده بودند؛ برخی به عنوان امامت جماعت، برخی به عنوان معلم قرآن، برخی به عنوان سرکرده نظامی، برخی به عنوان امیر سیاسی به مناطق مختلف رفته بودند، خلاصه اکثریت آنان پراکنده شده بودند. نیروهای کارزار همین عددی است که در تاریخ مانده است که کمتر از ۷۰۰ نفر جنگجوی شمشیر به دست ـ که عمده آنها از اصحاب و انصار پیغمبر(ص) بودند ـ در رکاب امیرالمؤمنین(ع) از مدینه به سوی بخش جنوبی عراق یعنی بصره روانه شدند. اما امیرالمؤمنین(ع) با این عدد کم نمی‌توانست با آن اعداد زیادی که اصحاب جمل توانسته بودند جمع کنند مقابله کند. مخصوصاً «عبدالله بن عامر» خاله‌زاده خلیفه مقتول، بیت المال بصره را به مکه رساند و در اختیار طلحه، زبیر و عایشه گذاشت و سرمایه تجهیز این لشکر همان بیت المال بصره شد.
حالا امیر المؤمنین(ع) که محتاج به یاور است چه کند؟ کجا برود؟ و البته یکی از یاوریابی‌های که حضرت در میان راه انجام داد استمداد از قبیله «بنی طی» یعنی قبیله حاتم طائی بود. حاتم طائی که قبل از اسلام در حال شرک مرده بود پسر او «عدی بن حاتم طائی» که زعیم قبیله بود وقتی لشکریان اسلام به قبیله‌اش در عهد پیغمبر اکرم(ص) رسیدند به حسب ظاهر، به نظرش آمد که توان مقاومت ندارد و لذا به شام فرار کرد. خواهر او «سفّانه» دختر حاتم طائی اسیر شد و او را به مدینه بردند پیغمبر(ص) او را به عنوان دختر حاتم طائی اکرام و احترام کرد. حتی در نقل است که پیغمبر ردای خود را درآورد که دختر حاتم طائی روی خاک زمین ننشیند. همین اخلاق کریمه پیغمبر(ص) موجب جلب او به اسلام شد و چون مسلمان شد پیغمبر(ص) او را آزاد کرد. وقتی او به قبیله‌اش برگشت برادرش عدی بن حائم هم از شام به قبیله برگشت و وقتی خواهر این اخلاق پیامبر(ص) را برای برادر نقل کرد موجب گرایش او به اسلام شد. عدی بن حاتم روانه مدینه شد که به دست خود پیغمبر(ص) مسلمان شود. این بار عدی هم از طرف پیغمبر(ص) اکرام شد، و عدی بن حاتم هم مسلمان شد. عدی در ماجرای جمل وفاداری خودش را به خاندان پیغمبر(ص) نشان داد و وقتی که خبر به او رسید که امیر المؤمنین(ص) در حال روانه شدن به طرف بصره است با آنهایی که توان انتقال از قبیله‌اش را داشتند در رکاب امیرالمؤمنین(ع) حاضر شد.
اما حضرت، باز نمی‌توانست در مقابل آن اعداد و ارقام زیادی که جمع کرده بودند هم از خود بصره و هم از تمام کسانی که از مکه تا بصره توانسته بودند با اموالی که در اختیار داشته بودند به سوی خودشان جذب کنند، مقابله کند. بالاخره امیرالمؤمنین (ص) ناچار شد از مردم کوفه استمداد کند. شاهد ما اینجا بود که هم «مالک اشتر» و هم «عمار یاسر» و هم «عبدالله بن عباس» فرستادگان امیرالمؤمنین (ع) به کوفه بودند؛ اما آن اثری که فرستادن امام حسن مجتبی (ع) ایجاد کرد برای هیچ کدام از آن سه شخصیت نقل نشده است.
ادامه در لینک اصلی
http://fa.abna24.com/cultural/archive/2014/07/12/623459/story.html
*********************************************************************
کنگره سبط النبی(ع)
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین و علی اولادک و اصحابک و رحمة الله وبرکاته
به همت مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام،بروشورهای ویژه اربعین حسینی، تهیه و منتشر شد.
این بروشورها که به زبان عربی چاپ و منتشر شده است در ایام اربعین حسینی در موکب های پذیرایی مجمع در عراق، بین زوار حسینی توزیع می گردد.
نمایندگان مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام از مبادی حرکت پیاده روی زائران ابی عبدالله الحسین علیه السلام از پانزده استان عراق تا کربلای معلّی آنان را همراهی می کنند و ضمن بیان فلسفه پیاده روی و آداب زیارت؛ آنان را با معارف اسلامی و فلسفه ی قیام حضرت سید الشهداء علیه السلام آشنا می سازند.
بخشی از بروشورهای تهیه شده در مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام توسط مبلغان دینی و روحانیان محلی وابسته به مجمع توزیع می گردد که وظائف آنان توسط معاون امور فرهنگی مجمع در محل به آنان ابلاغ گردید.
همچنین با موکب های بزرگ درمسیر نجف اشرف به کربلای معلّی ازجمله موکب دانشگاه اهل بیت علیهم السلام و موکب الامام الرضا علیه السلام شباب الامام الخمینی قدس سره و موکب کنسول گری جمهوری اسلامی در کربلا جهت توزیع منشورات مجمع و توجیه زوار گرانقدر اربعین حسینی هماهنگی لازم انجام شده است.
چاپ کتاب‌های پیشوایان سلفیه و وهّابیت و صدها کتاب و مجله دیگر در عربستان و خارج از آن، بر ضد تشیّع، انقلاب اسلامی، رهبری و مردم ایران در کنار کمک‌های بلاعوض و سرمایه‌گذاری‌های کلان در راه گسترش اسلام سعودی، تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های حاکمان وهابی به شمار می‌آید.
پس از آغاز و استمرار دعوتِ وهّابیان و استقرار حاکمیت آل‌سعود، بیشتر سرزمین‌های مردم مسلمان جزیره العرب مانند شهرهای مکّه، مدینه، طائف، دمّام، نجران، بریده، الکبار، هّفوف، جدّه، تبوک، ریاض (نجد)، قطیف، أحساء و مناطق دیگر به تصرف و اشغال حاکمان سعودی در آمد و با اجبار، آیین وهّابیان رسمیت یافت، ولی تعدادی از مسلمانان مناطق شرقی مانند قطیف، احساء، عسیر و نجران، که پیش‌تر شیعه اثنا عشری بودند، تسلیم نشدند و هنوز هم مراسم دینی و مذهبی را طبق اعتقاد خود برگزار می‌کنند، اگر چه از سوی امیران وهابی – سعودی اذیت و آزار و سخت گیری فراوانی بر آنها روا می شود.
وهّابیان نسبت به آیین‌ها و شعایر مذهبی بسیار سخت گیرند و با تعمیر و ساختن قبور پیامبران، زیارت قبور اموات، توسّل به اولیای الهی، نذر برای مردگان، طلب شفاعت و بزرگداشت آن ها، به طور جدّی، برخورد می‌کنند.! همه کتاب‌ها، مجلات و سخنان خطبا در مساجد، به ویژه مسجد الحرام و مسجد النبی (ص)، که چاپ، منتشر و ایراد می‌شود، درباره مباحث توحید و شرک، بدعت و نهی مردم در استفاده از دعا و توسّل و شفاعت است.
چاپ کتاب‌های پیشوایان سلفیه و وهّابیت مانند ابن‌تیمیه، ابن‌قیّم، محمدبن عبدالوهّاب و خاندان او و صدها کتاب (۱) و مجله دیگر در عربستان و خارج از آن، بر ضد تشیّع، انقلاب اسلامی، رهبری و مردم ایران با به کارگیری جدیدترین فناوری تبلیغاتی و همچنین تربیت مبلّغان وهّابی و تأمین هزینه‌های مالی آنها، ساختن مساجد متعدّد در سراسر جهان، کمک‌های بلاعوض و سرمایه‌گذاری‌های کلان در راه گسترش اسلام سعودی، گوشه‌ای از فعالیت‌های حاکمان وهابی به شمار می‌آید. خاندان آل‌سعود، که بیش از چهار هزار نفر هستند، عمده مشاغل و پست‌های کلیدی را در سراسر کشور پهناور عربستان در دست دارند. مذهب رسمی عربستان، سنّی حنبلی است که بر اساس تعالیم محمدبن عبدالوهّاب اداره می‌شود و اقلیّتی (۱۵ درصد) در منطقه شرقی، قطیف، احساء، دمّام و ظهران شیعه هستند. خاندان محمدبن عبدالوهّاب که به «آل‌الشیخ» معروف شده‌اند، پست‌های مهم افتاء، ارشاد، تبلیغات، آموزش مذهب وهّابیت و مانند آن را در دست دارند.
این نوشتار با نگاهی به ساختار مذهبی، فرهنگی و سیاسی عربستان سعودی به چگونگی تبلیغ وهّابی‌گری و عملکرد آن در داخل و خارج عربستان در دوره‌های اخیر، به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تأسیس نظام ج. ا. ایران می‌پردازد. متذکر می شوم، این مقاله گرچه قبلاً منتشر شده بود ولی با توجه به اتفاقات سال های اخیر و پیدایش جریان های افراطی و تکفیری مانند جبهه النصرة، داعش و … در سوریه و عراق و عملکرد ضد اسلامی و ضد انسانی آنها که دل هر انسانِ آزاده ای را می آزارد، با اصلاحات و اضافات مجدداً باز نشر می شود.
ادامه در لینک های دیگر
http://www.ommatnews.ir/archives/48982
http://www.tasnimnews.com/fa/news/1393/10/07/601559
http://www.iraneslaminews.com/fa/doc/news/19601
وی همچنین با اشاره کتابخانه دیجیتال گفت: قرار بود کارهای مجمع در اختیار همکاران مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی قرار گیرد و اقدام شود که این کار هم شروع شده است.
دکتر لک زایی در ادامه با اشاره به دیگر موارد همکاری گفت: امیدواریم باب جدیدی برای همکاریهای بیشتر بین مجمع جهانی اهل بیت(ع) و پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی باز شود.
در ادامه این نشست، حجت الاسلام والمسلمین ایمانی معاون فرهنگی مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام با تشکر و قدردانی از پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی از برگزاری این نشست و بحث امضای تفاهم نامه، تقاضای همکاری بیش از پیش این دو مجموعه را کرد. وی با اشاره به اقدامات خوبی که در زمان معاونت حجت الاسلام والمسلمین دکتر نجف لک زایی در سمت معاونت فرهنگی مجمع جهانی اهل بیت(ع) انجام شده است، گفت: کلمه طیبه ای در زمان شما راه افتاد و در مجمع این کار ادامه دارد و شما در ثواب این امر شریک هستید.
به گفته ایمانی نسبت به موضوع همکاری ها و تکمیل برنامه های همکاری دو مجموعه، به توصیه حاج آقای اختری دبیر کل مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام، به گونه ای برنامه ریزی شده و برای تداوم همکاری مکاتبه ای صورت گرفت و این جلسه در پی درخواست و وعده هایی که کردیم، برگزار شده است. وی اظهار امیدواری کرد که این کارها ادامه پیدا کند.
سپس حجت الاسلام والمسلمین یعقوب نژاد معاون پژوهشی پژوهشگاه به معرفی فعالیت های نرم افزاری موجود در پژوهشگاه علم و فرهنگ اسلامی از جمله نشر دیجیتال پرداختند و جهت همکاری بیشتر دو مجموعه اظهار امیدواری کردند.
در ادامه این جلسه پیشنهاد شد از سوی دو مجموعه، در خصوص فاجعه منا چند نشست علمی برگزار شود و مقالاتی نیز داشته باشیم.
خبرگزاری شیستان: همزمان با برگزاری مراسم اختتامیه پنجمین کنگره بین المللی امام سجاد(علیه السلام) از ۱۰ نفر از برگزیدگان بخش های مختلف این رخداد مهم فرهنگی معنوی با اهدا لوح سپاس و هدایا تجلیل شد.
به گزارش خیرگزاری شبستان از هرمزگان و به نقل از ستاد خبری پنجمین کنگره بین المللی امام سجاد(علیه السلام)، مراسم تقدیر از برگزیدگان با حضور آیت الله نعیم آبادی نماینده ولی فقیه در هرمزگان و امام جمعه بندرعباس، اکرمی معاون سیاسی امنیتی استاندار، درویش نژاد مدیرکل ارشاد، حجت الاسلام مریدی قائم نماینده ولی فقیه در امور اهل سنت استان و حجت الاسلام و المسلمین لبخندان دبیر کمیته علمی کنگره برگزار شد.
دکتر جوزف الهاشم اندشمند مسیحی از کشور لبنان، جمال بن محمد الطاهز عمار از تونس، اسعد ابراهیم محمد الوزیر از یمن، عبدالحکیم از کلمبیا، محمود بختیاری صاحب مقاله برنر از قم و زهره تقوی مقاله نویس برتر از قم از تجلیل شدگان این مراسم بودند.
چاه خویی نفر اول سوگواره مدیحه سرایی سجاده خورشید از کرمان، محمد آشفته آزاده هرمزگانی با هشت سال و پنج ماه سابقه اسارت، عبدالرسول باستین امام جماعت و مدیرمسئول کانون زین العابدین(علیه السلام) بندرعباس و محمد میرانی حافظ کل قرآن و صحیفه سجادیه از دیگر افرادی بودند که در این مراسم مورد تجلیل قرار گرفتند.
اولین همایش با عنوان «انوار عرفانی اخلاقی امام سجاد(ع)» که با پیام یکی از مراجع تقلید و با همکاری، همراهی و همدلی مسئولان استانی و حمایت ها و رهنمودهای نماینده ولی فقیه در استان هرمزگان همراه بود، بازخورد بسیار خوبی در سطح استان و کشور داشت.
از سال دوم، خلا برنامه ای ویژه جوانان احساس شد و در کنار برگزاری همایش و فراخوان مقاله، 400 نفر از جوانان نخبه مسجدی استان هرمزگان به همایش سفیران ولایت که با بهره گیری از علمای برجسته در قم برگزار گردید، اعزام شدند.
همزمان با ورود به سال سوم و به منظور معرفی سیره و سبک زندگی امام سجاد(ع) و صحیفه سجادیه و رساله حقوق آن حضرت، این رخداد مهم از سطح همایش ملی به کنگره بین المللی ارتقا یافت.
----------------------------------------------------------------------------------------
