مراسم چهلم «مرحوم حاج غلام رضا جعفری» در مشهد میقان اراک برگزار می‌شود

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ مراسم چهلم مرحوم «حاج غلام رضا جعفری جونوشی» پدر حجت الاسلام  «عباس جعفری فراهانی» دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع)، در مشهد میقان برگزار خواهد شد.

این مراسم پنج شنبه 31 فروردین ماه از ساعت 14:30 تا 16 در امام زاده محمد عابد در مشهد میقان اراک برگزار می شود.

مرحوم حاج غلام رضا جعفری معلم قرآن و ذاکر اهل بیت عصمت و طهارت(ع) صبح روز یکشنبه 21 اسفند 1395 در شهر  اراک به رحمت ایزدی پیوست.

«مشهد میقان» یکی از دهستان‌های استان مرکزی است که در بخش مرکزی و شمال شهر اراک واقع شده است.

http://fa.abna24.com/news/%D8%A7%D8%AE%D8%A8

کنگره بین المللی نقش شیعه در پیدایش و گسترش علوم اسلامی

http://news.miu.ac.ir

امام جواد (ع)؛ تجسّم علم الهی و الگوی اخلاق دینی

         به مناسبت میلاد نورانی و با برکت امام محمد بن علیّ، جواد الائمة (علیه السلام)

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی

اشاره:
امام نهم که نامش «محمّد»، کنیه اش «ابوجعفر» و معروف ‏ترین القاب او «تقی» و «جواد» است. آن بزرگوار در ماه مبارک رمضان سال ۱۹۵ هجری قمری در شهر «مدینه منوّره» دیده به جهان گشود. ایشان در سال 220 هجری قمری در سن 25 سالگی با توطئه زهر دشمن عباسی(معتصم) در بغداد به شهادت رسید و در قبرستان قریش در کنار جدّ بزرگوارش امام موسی بن جعفر(ع) به خاک شپرده شد.

پدر بزرگوار آن حضرت «امام علیّ بن موسی الرضا علیهما السلام» امام هشتم شیعیان می باشند. نام مادر ایشان «سَبیکه» بود  که از خاندان «ماریه ی قِبطیه» همسر پیامبر اکرم(ص) به شمار می رفت و از نظر فضائل اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود؛ به طوری که امام رضا علیه السلام از او به عنوان بانویی منزه و پاک دامن و با فضیلت یاد می کرد.

ضمن عرض تبریک میلاد این امام عزیز به پیش گاه امام عصر(عج)، مراجع عظام تقلید و عموم شیعیان و پیروان اهل بیت(ع) در سراسر جهان، توجّه علاقه مندان را به نوشتار کوتاهی در باره عمر کوتاه ولی با برکت، کرامات و فضائل و میراث ماندگار آن حضرت جلب می کنم.

1- دلیل شناخت کمتر نسبت به امام جواد(ع):

امام جواد(ع) به دو دلیل، در بین مردم نسبت به دیگر امامان کمتر شناخته شده است:

الف) کوتاه بودن عمر آن حضرت:

بنا بر آنچه در تاریخ آمده است، امام جواد(ع) در سن ۲۵ سالگی به شهادت رسید. لذا کوتاه بودن عمر حضرت جواد(ع) یکی از دلایلی است که می توانیم بگوییم که امام جواد(ع) نسبت به سائر ائمه(ع)  که از عمر بیشتری برخوردار بودند، کمتر در بین مردم مطرح شده است. اما در واقع مطابق آنچه در منابع حدیثی شیعه آمده، ما در مورد امام جواد(ع) کم معارف نداریم، یعنی دانستنی ها و مطالب زیادی داریم که متاسفانه این ها کمتر در میان شیعه مطرح شده است. اگر محققین و اهل تحقیق بتوانند در این زمینه میراث فرهنگی و علمی زندگی دوران امام جواد(ع) را برای مردم تشریح و مطرح کنند، شاید بتوان گفت که آنچه که در مورد امام نهم حضرت جواد(ع) وجود دارد، نسبت به سائر ائمه(ع) کمتر نیست.

ب) شرایط خاص دوران امام(ع)

امام جواد(ع) در دوره و برهه خاصی از تاریخ زندگی می کردند که با پیچیدگی ها و مسائلی روبه رو شد که این موارد در زندگانی سائر امامان شیعه(ع) کمتر وجود داشت. امام(ع) در دوران حکومت «مأمون» و «معتصم» عباسی زندگی کردند. در این دوران حکومت عباسیان در افولی قرار گرفته بود که با مرگ مأمون عباسی و قدرت گرفتن معتصم، رو به نزول بیشتر گرایید. زمانی که یک حاکم قدرت مند در در جامعه زندگی می کند بر روی تمام مسائل آن زمان تاثیر دارد؛ مانند وقتی که «یزید» به حکومت رسید و امام حسین(ع) در برابر او قیام کرد و آن حادثه مهم اتفاق افتاد و نقطه اوجی شد که در زمان سایر ائمه و امامان معصوم(ع) وجود ندارد.

امام باقر(علیه السلام)؛ تدوین حدیث و مبارزه با غالیان

میلاد نورانی حضرت باقر العلوم (علیه السلام) بر تمامی شیعیان و مسلمانان جهان مبارک باد

حجت الاسلام عبّاس جعفری فراهانی 

اشاره:

ائمه معصومین(ع) پیشوایان راستین و حجت های خدا در زمین هستند و هر کدام از آن بزرگواران، در زمان خود، طبق شرایط و اوضاع و امکانات و مصلحت اسلام و مسلمین و امر خداوند، کاری را که به صلاح اسلام و حفظ آن باشد انجام دادند و اثر همه آنها این بود که دین اسلام و زحمات چندین ساله پیامبر اکرم(ص) حفظ شده است و در آینده نیز خفظ خواهد شد.

پنجمین امام ما شیعیان اثنا عشری، حضرت امام محمّد باقر(ع) است که از سوی جَدّ بزرگوارش پیامبر اعظم(ص) به «باقر العلوم» [شکافنده علوم و دانش‏ ها] ملقّب گردید.

ولادت حضرت را، نخسین روز ماه رجب سال ۵۷ هجری و عده ای از مورّخین در سوّم ماه صفر سال ۵۸ هجری ذکر کرده اند. آن حضرت در سال 114 هجری به دستور هشام بن عبدالملک اموی در مدینه به شهادت رسید و در قبرستان بقیع مدفون گشت.

ضمن عرض تبریک ولادت این امام هُمام به پیشگاه حضرت مهدی موعود(عجّل الله فرجه)، مقام معظّم رهبری(دام ظلّه)، مراجع عظام و شیعیان و پیروان اهل بیت(ع) در سرایر جهان توجه خوانندگان ارجمند را به نوشتار کوتاهی پیرامون شخصیت و جوانب مختلف زندگانی امام محمد باقر علیه السلام و فعالیت ها و شیوه های آن بزرگوار در برخورد با مسائل فرهنگی و سیاسی و اجتماعی جلب می کنم.

1 - ولادت نورانی

ولادت حضرت امام محمد باقر(ع) را، نخسین روز ماه رجب سال 57 هجری و عده ای از مورّخین در سوّم ماه صفر سال 58 هجری گفته اند.

پدر بزرگوارش «امام علیّ بن حسین بن علیّ بن ابی‏ طالب علیهم السلام» معروف به سجّاد(ع) و مادرش «فاطمه» معروف به امّ عبدالله(دختر امام حسن مجتبی علیه السلام) است که امام صادق(ع) درباره ایشان فرمود: «فاطمه، صدّیقه ای است که در میان فرزندان حسن بن علیّ(ع) بی نظیر است».

حضرت امام محمّد باقر(ع) که از سوی جدّ بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) به «باقر العلوم»[شکافنده علوم و دانش‏ ها] ملقّّب گردید. (1)

2 - شاهد حادثه کربلا

 امام باقر(ع) بیش از سه سال از عمر خویش را در حالی که کودکی خردسال بود در عصر جدّش امام حسین(ع) گذراند و در آغاز زندگی خویش از نزدیک، حادثه خونین، اسفناک و تاریخی کربلا را شاهد بود.
  یعقوبی نقل می کند که حضرت باقر(ع) فرمود: «هنگامی که جدّم حسین بن علیّ(ع) به شهادت رسید، من چهار ساله بودم و شهادت آن حضرت و آنچه که در آن روز بر ما گذشت را به یاد دارم ...». (2)

3- امامت و رهبری جامعه

 امام باقر(ع) در خلال امامت پدر بزرگوارش حضرت زین العابدین(ع)، از شاخسار رسالت و علوم و معارف نبوی(ص) بهره ها برد و در دامن پاک خاندان وحی و امامت پرورش یافت تا در آینده، مسئولیت رهبری و هدایت جامعه اسلامی و بشری را به عهده گیرد.

جابر بن عبّدالله انصاری، صحابی گران قدر رسول خدا(ص) می گوید: «پیامبر اکرم(ص) به من فرمود: تو آن قدر عمر می کنی تا یکی از فرزندان مرا از نسل حسین(ع) ملاقات خواهی کرد. او را «محمّد» می نامند، وی علم دین را کاملاً موشکافی می کند، هنگامی که او را دیدی سلام مرا به او برسان».

دانشمندان هم عصر آن حضرت، سخنان شگفت انگیزی از علوم و دانش های امام(ع) را نقل کرده اند که در کتاب های حدیثی و تاریخی ضبط شده است. (3)

4- اوضاع اجتماعی، سیاسی شیعه

اوضاع سیاسی در دوران حضرت امام محمد باقر(ع) نیز بهتر از آنچه که در زمان آباء و اجداد طاهرینش(ع) و شیعیان آنها پیش آمد نبود. برخی از مسائل دوران امامت آن حضرت، مقارن با حکومت ظالمانه هشام بن عبدالملک اموی بود. او مانند دیکر خلفای اموی شدیداً به مقام و منزلت حضرت باقر(ع) در بین مسلمانان رشک برده، در راه تصرف حکومت و کنار زدن امام(ع)، از هیچ جنایتی خودداری نمی کرد. عظمت علمی و معنوی امام باقر(ع)، چنان گیرا و جذّاب بود که حتی خلفای اموی و دشمنان را به کرنش و تعظیم وا می داشت. البته به غیر از عراق، در مکه و مدینه نیز شیعیان اندکی وجود داشتند که تعداد آنها نسبت به شیعیان عراق کمتر بود و در میان اصحاب و یاران حضرت تعداد 497 نفر از آنها در رجال طوسی نام برده شده اند که رابطه شان با امام(ع) قوی بوده و در کتب اهل سنت، اشخاص بسیار زیادی نام برده می شوند که از حضرت حدیت نقل کرده اند ولی جزو اصحاب ایشان به حساب نمی آیند. تعداد شیعیان اگر چه زیاد بود ولی چنانچه گذشت ، به منظور جنبش و قیام عمومی(که بتوان به پیروزی رسید و بر اساس اسلام و مسلمین ضربه ای وارد نشود) نمی شد به آنان اکتفا کرد و اوضاع سیاسی و مصلحت اسلام هم(که تشخیص آن با امام معصوم و حجت خدا در روی زمین است)، اجازه چنین حرکتی را نمی داد.

از میان اصحاب خاص ایشان چند نفر بیش از دیگران شهرت دارند و مقدار زیادی از احادث شیعه در جوامع حدیث از طریق آنها نقل شده است که می توان از زرارة بن اعین ، بُرید بن معاویة، ابان بن تغلب، ابو بصیر، هشام بن سالم، محمّد بن مسلم، کُمیت اسدی، جابر بن یزید نام برد و بعضی از این افراد تا زمان امام صادق(ع) نیز زنده بودند و از آن حضرت نیز احادیث زیادی روایت کرده‏اند و وظایف مهمی را در عصر امام صادق(ع) انجام داده اند. مثلا محمّد بن مسلم می گوید: از امام باقر(ع) سی هزار حدیث و از امام صادق(ع) شانزده هزار حدیث سوال کردم و جواب آنها را برای من فرمودند.

امام صادق(ع) فرمود: «احادیث پدرم را کسی جز زرارة و ابو بصیر مرادی و محمّد بن مسلم و برید حفظ نکردند، اینها حافظان دین هستند و در دنیا و آخرت به سوی ما سبقت گرفته‏ اند.»

دوران امامت آن حضرت مصادف با ادامه فشارهای خلفای ستم گر بنی امیه مانند: ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک بود که تاریخ، برخورد جنایت کارانه آنها را با اهل بیت پیامبر(ص) و شیعیان ضبط نموده است. در آن دوران، عراق به عنوان مرکز اصلی شیعیان بود و همین مسئله باعث وحشت دستگاه اموی شده بود و لذا حاکمان اموی سعی می کردند از نزدیک شدن مردم عراق با حضرت باقر(ع) جلوگیری کنند. به گمان آنها، چون مردم عراق شیفته محمّد بن علیّ(علیهما السلام) بودند و او را امام می دانستند، از تماس های مردم ممانعت می کردند. لکن در مراحل مختلف از جمله مراسم حج و غیره، مردم مسلمان و به خصوص شیعیان عراق با حضرت باقر(علیه السلام) تماس برقرار نموده و دستور می گرفتند و یا سوال ها و شبهات فقهی و غیره را با ایشان در میان می گذاشتند و پاسخ و راهنمائی می شنیدند. (4)

5 - برخورد با پدیده غُلات

مشکل مهم در آن زمان، مسئله غُلات بود که تعداد آنها رو به فزونی گذاشته بود. آنان با سوء استفاده از روایات امام باقر(ع) و نسبت دادن احادیث جعلی به حضرت می کوشیدند از حیثیت شیعی برخوردار شوند و با کشاندن شیعیان به جمع خود به اغراض سیاسی شان جامه عمل بپوشانند، به خصوص زمانی که امام باقر(ع) در مدینه تشریف داشتند. اما حضرت آنها را طرد می کردند و دستور می دادند که اصحاب و دوست داران ایشان نیز آنها را طرد نمایند. مثلا یفرة بن سعید و بیان بن سمعان را که از رهبران غلات بودند توسط اصحاب امام باقر(ع) تکفیر شدند.

غلات، سعی می کردند با وانمود کردن اطاعت ظاهری از امام باقر(ع)، خود را از عمل به وظائف اسلامی معاف دانسته ولی امام(ع) مکرر به لزوم عمل صالح تاکید می فرمودند و سعی در خنثی نمودن اندیشه انحرافی غلات می کردند.

حضرت می فرمودند: "شیعیان ما اطاعت کنندگان خدا هستند».

همچنین می فرمودند: "شیعیان ما اهل زهد و عبادت هستند، افرادی که شبانه روزی پنجاه و یک رکعت نماز بجای می آورند، شب ها در حال عبادت و روزها، روزه دار و زکات اموال خود را می پردازند و به زیارت خانه خدا رفته و از محرّمات الهی اجتناب می کنند".

مسئله دیگر قابل ذکر این است که امام باقرعلیه السلام نسبت به مردم عراق و میزان پایداری و اطاعت آنها در راه و اهداف عالیه اسلامی اعتماد نداشتند، گرچه آنها به شدت اظهار علاقه می کردند اما به دلائلی که بعضی از آنها به سوابق تاریخی مردم کوفه و رفتار آنها با امام علیّ، امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) بر می گردد، امّا امام باقر(ع) اعتماد نداشتند و در جواب یکی از شیعیان که گفت: اصحاب و یاران ما(شما) در کوفه جمعیتی زیاد هستند و شما را اطاعت می کنند، فرمودند:" آنها به خون های خود بخیل تر هستند".

با توجه به این مسائل (کمی یاران و انصار واقعی و خالص) حضرت باقر علیه السلام، مصلحت اسلام و حفظ آن را در رعایت تقیّه می دانستند و علی رغم فشاری که مردم عراق از حاکمان ستمگر و ظالم اموی متحمل می شدند قیام نفرمودند و این مسئله باعث شد که تعداد زیادی در امامت ایشان تردید کردند و لذا انشعاباتی در میان آنها رخ داد و عده ای به امامت برادرش زید معتقد شدند. ولی امام باقر(ع) همواره شیعیان را به صبر و بردباری در برابر مشکلات و مقاومت و خویشتن داری توصیه می فرمودند.

روایت مفصّل و جالبی در تحلیل اوضاع سیاسی شیعه و فشار خلفا از آغاز دعوت پیامبر(ص) تا زمان امام باقر(ع) از ایشان نقل شده است که به جهت روشن شدن نظرات حضرت خلاصه ای از آن را نقل می کنی: «ما اهل بیت[ع] از ستم قریش و صف بندی آنان در برابرمان چه ها کشیدیم و دوستان و شیعیان ما نیز از دست مردم چه ها دیدند. رسول خدا[ص] به هنگام ارتحال از دنیا، اعلان کردند، که ما(ائمه) نسبت به مردم از خودشان اولی تریم، ولی قریش پشت به پشت کردند تا این امر را از معدن و محور آن خارج ساختند و حق ما را تصاحب کردند. حکومت در میان قریش دست به دست گردید تا اینکه دوباره به ما اهل بیت(ع) بر گردانده شد، ولی مردم بیعت ما را شکستند و بر علیه ما تدارک جنگ دیدند، به طوری که امیرالمومنین علیّ بن ابی طالب[ع]، تا هنگامی که به شهادت رسید در فراز و نشیب حوادث قرار گرفته بود. سپس با فرزندش، حسن بن علیّ[ع] بیعت کردند ولی به او خیانت کردند ... پس از آن با حسین بن علیِّ[ع] با بیست هزار نفر بیعت نمودند ولی به او نیز خیانت ورزیدند ... و پس از آن نیر دائما مورد تحقیر و ستم قرار گرفتیم و مورد قتل و تهدید واقع شدیم، منکران حق دروغ گویان در سراسر کشور اسلامی به جعل حدیث پرداختند و می خواستند ما را در میان مردم منفور سازند که این سیاست پس از شهادت حسن[ع] دنبال شد. چه قدر دست و پای شیعیان را با اندک بهانه ای قطع کردند و کسانی که به دوستی ما معروف بودند راهی زندان ها شدند و اموالشان به غارت رفت تا حجّاج بن یوسف روی کار آمد. او با انواع شکنجه ها عرصه را بر پیروان ما تنگ کرد تا جائی که اگر کسی را زندیق و کافر می نامیدند بهتر از آن بود که او را شیعه علیّ امیر المومنین(ع) بنامند ...». (5)

6 - تدوین تاریخ و حدیث

شیعیان و پیروان اهل بیت(ع) با توجه به توصیه قرآن، پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) همواره در حفظ، نقل و تدوین حدیث تلاش می کردند و آثار گران بهائی از خود به یادگار گذاشته اند. امام علی(ع) نخستین شخصیتی است که احادیص رسول خدا(ص) را جمع آوری کرد. حکم بن عتیبه می گوید: در مسئله ای با امام باقر(ع) اختلاف نظر داشتم. حضرت کتابی را به من نشان داد که به خط علی بن ابی طالب و املای رسول خدا بود. (6)

متاسفانه حاکمان ظالم و ستم گر اموی به منظور جلوگیری از ثبت و نشر، حدیث مشکلات و آسیب های فراوانی را یرای جامعه اسلامی به وجود آوردند. با تغییر و تحولات فرهنگی و سیاسی جامعه و کم شدن فشار حکام اموی، در عصر امام باقر(ع) فرصت خوبی فراهم شد تا پس از صدور فرمان عمر بن عبد العزیز مبنی بر برداشتن منع حدیث و آزاد شدن نگارش آن هرکدام از شاگردان و یاران امام پنجم، با حضور در کرسی درس امام باقر(ع) صدها و هزاران حدیث و روایت را حفظ و حفظ نمایند. محمد بن مسلم از اهالی کوفه، از جمله این شخصیت های بزرگ شیعه می باشد که موفق گردید در کرسی درس امام باقر(ع) در مدت چهار سال در مدینه حاضر و در حدیث و فقه سی هزار روایت جمع آوری نماید. همو در زمان امام صادق(ع) نیر موفق به گردآوری هفت هزار حدیث شد. (7)

محمد بن مسلم همچنین کتابی با عنوان «اربع مئة مسئلة» تالیف نمود. جابر بن یزید جعفی از اهال کوفه، به مدینه رفت و موفق شد هفتاد هزار حدیث جمع آوری نماید.

زُرارة بن أعین از شاگردان آن حضرت، تعداد هزار و دویست و سی و شش حدیث، از آن بزرگوار نقل کرده است. (8)

7- امام باقر(ع) و برخوردهای سیاسی

در دوره امام باقر(ع) زمینه های انقراض امویان و روی کار آمدن عباسیان و پدیدار شدن مشاجرات سیاسی و بر سر حکومت مسلمین و نزاع های قومی هموار شده، به خصوص بعد از حادثه خونین کربلا که چهره ننگین بنی امیه را سیاه کرد و نفرت مردم از اعمال و کردار آنان زیاد شد و عده ای زیاد به سوی اهل بیت(ع) هدایت شدند و حقانیت آل علیّ(ع) بر آنها آشکار گردید. لکن مردم به جهات متعددی از جنگ و درگیری نظامی با حاکمان رو گردان شده و به تدریج به طرف معارف و علوم الهی گرایش پیدا کردند و توسط امام سجاد و امام باقر و امام صادق(علیهم السلام) به بهترین نحو هدایت شدند و هزاران حدیث از زبان آن بزرگوار در توضیح و تبیین معارف اسلامی و قرآنی و فقهی و تفسیری در دسترس مردم و دانشمندان قرار گرفت و لذا قیام با شمشیر در این زمان به علت شکست های سابق و خفقان فراوان و کمبود حماسه آفرینان ممکن نبود و نهایت تلاش امام باقر(ع)، صرف مبازره فرهنگی و تبیین و تدوین سنّت نبوی و اسلام ناب محمّدی [ص] شد و از آنجا که وجود امام باقر(ع) با آن هدایت ها و معنویات وجودی به ضرر حکومت بود و همواره بنی امیه از آل علیّ و اهل بیت پیامبر(ع) خوف داشتند، درصدد اذیت و آزار حضرت بر می آمدند ولکن ائمه معصومین(ع) هیچ گاه از اهمیت تکلیف شورش و انقلاب بر علیه ظلم و ستم اموی غافل نبودند و به طور غیر مستقیم قیام های حق طلبانه شیعه را رهبری می کردند، برای نمونه می توان از حرکت زید بن علیّ(برادر حضرت) نام برد. از امام باقر(ع) در روایاتی نقل شده است که قیام ایشان را تایید می کرده و فرمود: «... اما برادرم زید، زبان من است که با آن سخن می گویم. برادرم زید قیام خواهد کرد و در راه حق و حقیقت به شهادت خواهد رسید. وای بر کسی که از یاری او سر باز زند و وای بر کسی که با به جنگ بپردازد». (9)

جناب زید(رض) پس از قیام خونین در سال 120 یا 122هجری(بنا به اختلاف نظر مورخین)، در زمان امامت امام جعفر صادق(ع) به شهادت رسید.

پیروان اهل بیت(ع) و مکتب شیعه اثنا عشری معتقدند، ائمه معصومین(ع) پیشوایان راستین و حجت های خدا در زمین هستند و هر کدام از آن بزرگواران، در زمان خود، طبق امر خداوند و شرایط و اوضاع و امکانات و مصلحت اسلام و مسلمین، کارهائی را که به صلاح اسلام و حفظ آن باشد انجام دادند و اثر همه آنها این بود که دین اسلام و زحمات چندین ساله پیامبر اکرم(ص) حفظ شده است و در آینده نیز خفظ خواهد شد. امروز پس از هزار و چندی سال اسلام در بین مردم جهان به عنوان دین جامع و فراگیر، الگو و سرمشق انسان هاست و روز به روز بر پیروان آن افزوده خواهد شد تا روزی که به امر خدا، مهدی موعود، حضرت بقیة الله الأعظم(عج) ظهور فرماید و انتقام تمام ظلم هایی که در حق ائمه طاهرین(ع) شده بگیرد و حکومت جهانی اسلامی را در سراسر گیتی به اجرا در آورد، ان شاء الله.

منابع: 
1 - پیشوائی، سیمای پیشوایان در آینه تاریخ ص 77.
2 - شیخ مفید، الأمالی ص 321.
3 - شیخ طبرسی، الاحتجاج ص 176؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب ج4 ص 295.
4 - حاکم النیشابوری، المستدرک ... ج 1 ص 110.
5 - نجاشی، رجال النجاشی ص 255.
6 - شیخ مفید، الاختصاص ص 201.
7 - شرف الدین، مولفوا الشیعة فی صدر الاسلام ص 64.
8 - شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال(رجال الکشی) ص 163؛ الخوئی، معجم رجال الحدیث ج 7 ص 247.

9- اعلام الهدایة ... ج 7 ص 125.

لینک اصلی

http://fa.abna24.com/cultural/archive/2016/09/08/708417/story.html

فیلم بیانات مقام رهبری (دام ظله)

http://farsi.khamenei.ir/video-content?id=27785

شخصیتِ حضرت زهرا(س) بهترین الگو و معیار عملِ منتظرانه است

به مناسبت میلاد نورانی امّ ابیها، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در  رابطه با صفات و ویژگی های حضرت زهرا (سلام الله علیها) اظهار کرد: حضرت زهرا (سلام الله علیها) مجموعه از صفات عمومی و یک سری صفات و ویژگی های خاص دارند که «زن بودن» از جمله ویژگی های عمومی آن حضرت (س) این است و بر این اساس وظایفی خاص بر عهده آن حضرت (س) قرار می گیرد.

وی افزود: همچنین حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرزند خاص رسول گرامی (صلّی الله علیه وآله) هستند که کل صفات و ویژگی هایی را که قرآن، آنها را برای مومنان و مسلمانان ذکر می کند در آن حضرت (ص) نیز وجود دارد. خطاب «یا ایها الذین آمنوا» در قرآن که هم مردان و هم زنان را شامل می شود یا آیاتی که خطاب به مسلمانان و مومنان (اعم از زن و مرد) است، و در آنها صفاتی مانند ایمان، اسلام، اهل ولایت بودن، پیروی از رسول الله (صلّی الله علیه وآله)، اهل عبادت، اهل اطاعت و اهل تقوا بودن را ذکر می کند همگی یطور کامل درباره حضرت زهرای مرضیه (سلام الله علیها) مصداق پیدا می کند.

حجت الاسلام جعفری فراهانی تصریح کرد: در قرآن کریم از هر مسلمانی خواسته شده که برخی خصوصیات و صفات را داشته باشد و حضرت زهرا (سلام الله علیها) به عنوان یک زن مومنه و مسلمان تمامی این خصوصیات را دارا هستند. علاوه بر اینکه برخی ویژگی های خاص نیز در وجود ایشان هست که آن حضرت(س) را از دیگران متمایز می کند. از جمله خلقت و آفرینش ویژه آن حضرت (س) که در تمام عالم وجود تنها برای ایشان اتفاق افتاده است.  

تحریف ماجرای قهر حضرت زهرا(س) با خلیفه اول/ فدک حرکت سیاسی معنادار از سوی پیامبر(ص) است

 بنابر آنچه مورخان گفته اند و از روایات به دست می آید، «فدک» نمادِ حرکت سیاسی معناداری است که هدف حضرت رسول(ص) از اینکه آن را در اختیار حضرت زهرا(س) گذاشتند این بود که باید کل اختیار و زمام مسلمین در اختیار اهل بیت(ع) قرار بگیرد.

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، کارشناس و پژوهشگر فِرَق و دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) در گفت و گو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، در پاسخ به شبهاتی که جریان ضاله وهابیت نسبت به مساله واکنش حضرت امیرالمومنین(ع) در جسارت به حضرت زهرا(ع) و همچنین ماجرای فدک بیان می کنند به جریان شناسی تاریخی این موضوع پرداخت و اظهار کرد: پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، گروهی از مسلمین بنابر اعتقادات خاصی که در آیین جاهلیت داشتند دنبال مطامع دنیایی بودند.

وی ادامه داد: آنها در واقع مخالفان قرآن و سنت پیامبر(ص) بودند که دل به حقایق دین نداده و دنبال مسیر دیگری افتادند که با مسیر امامت و سنت پیامبر(ص) کاملا متفاوت بودند. در این هنگام بود که جریان سقیفه بنی ساعده پیش آمد و مخالفان با دلائل خاص طرفداران خود را در سقیفه جمع کردند و با خلیفه اول (به عنوان جانشین پیامبر(ص)) بیعت کردند.

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) تصریح کرد: حضرت امیر(ع) با این بیعت موافق نبودند چراکه از اساس مخالفت با دستور و تصمیم خدا و پیامبر(ص) داشت. در جریان غدیر خمّ حضرت امیر(ع) به عنوان خلیفه مسلمین معرفی و شناخته شدند. با این وجود بعد از انحراف ایجادشده و بیعتی که تعداد زیادی از افراد با خلیفه اول داشتند، جریان هجوم به خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیش آمد.

وی ادامه داد: در این جا لازم است یادآوری کنم که در مورد حمله به خانه حضرت زهرا(س) توجه داشته باشیم که این واقعه بعد از رحلت پیامبر(ص) در طول هفتاد و پنج روز پس از رحلت پیامبر پیش آمد که در این مدت حضرت امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) و سایر یاران واقعی آن بزرگواران به شکل های مختلفی اعتراض خود را به سائر مسلمانان از قبایل و طوایفی که به امامت امیرالمومنین(ع) اعتقاد داشتند ابلاغ و اعلام کردند.

ماجرای فدک قبل از هجوم به خانه حضرت زهرا(س) است

حجت الاسلام جعفری فراهانی گفت: حضرت زهرا(س) به عنوان اعتراض به مصادره و غصب فدک خطبه مفصلی در مسجد پیامبر(ص) می خوانند و این یعنی داستان فدک قبل از جریان حمله به خانه حضرت زهرا(س) است.

وی ابراز کرد: زمانی که ابوبکر به خلافت انتخاب می شود، در مسجد خطبه می خواند و به ماجرای فدک اشاره می کند و ذیل سخنان اش اقدام به بیان روایتی از پیامبر(ص) می کند با این مضمون که «ما پیامبران چیزی به ارث نمی گذاریم و هرچه که از ما می ماند صدقه ای برای عموم مسلمانان» است، لذا بر پایه این مطلب دستور داد تا فدک را که در اختیار حضرت زهرا(س) بود مصادره کرده و اداره و زمام آن را به دست مسلمانان بدهند.

این محقق در ادامه اظهار کرد: در واکنش به این سخنان خلیفه اول، حضرت زهرا(س) نیز دو خطبه در مسجد و منزل ایراد کردند که در تاریخ مشهور است که ذیل آن تمامی ادله و صحبت های خلیفه اول را به چالش می کشند و آنچه که از حقایق قرآن، سیره و سنت پیامبر(ص) وجود دارد را با مسلمانان مطرح می کنند و به ویژه با خلیفه اول احتجاج و مقابله می کنند.

وی در تشریح این خطبه افزود: حضرت زهرا(س) خطاب به خلیفه اول بیان کردند: در قرآن آمده است که پیامبر(ص) ارث از خود بر جای گذاشتند، خلیفه پیامبر(ص) باید به آنچه که در سیره پیامبر(ص) است عمل کند و تو (ابوبکر) خلاف آن را پیاده کردی و فدک حق و میراث ماست.

همه با هم در راه پیمائی 22 بهمن 1395 شرکت می کنیم

جواب تهدیدهای آمریکا در 22 بهمن 1396

حضرت آیت‌الله امام خامنه‌ای(دام ظله): 

«روز بیست و دوم بهمن مردم جواب تهدیدهای رئیس جمهور آمریکا را در خیابان خواهند داد»

***************************************

گزارش تصویری حضور مردم انقلابی ایران در 22 بهمن 1395

http://fa.abna24.com/service/pictorial/archive/2017/02/10/715650/story.html

حضرت زهرای اطهر(س)؛ الگو و اسوه زنان جهان

به مناسبت سال روز شهادت صدیقه کبری، حضرت فاطمه زهرا(س)

حجت الاسلام عبّاس جعفری فراهانی (*)

اشاره:

بحث از زندگانی و سیره ی معصومین(ع) به ویژه حضرت صدّیقه ی کبری، فاطمه ی زهراء(سلام الله علیها) دارای آثار و برکاتی است که از جمله آنان تفکر و اندیشه، عبرت آموزی، تقویت ایمان، الگو گرفتن، درس وحدت، ریشه یابی و حل مشکلات، احیای دین و ایمان، ارتباط با بزرگان و درس دین داری و تقوا می باشد.

جایگاه و مقامات دختر مکرّم پیامبر اعظم(ص)، حضرت فاطمه زهرا(س) نزد پروردگار از نزول «آیـــه ی تطهیر *، آیه ی مباهله **، آیه ی مودّت *** و سوره ی الکوثر» به دست می آید. شخصیتی که بر طبق آیه ی تطهیر از هرگونه ناپاکی، منزّه هست و بر طبق سوره کوثر، منبع و مصداق خیر کثیر(ارزش فراوان) و بر طبق داستان مباهله، حضور درکنار پدر بزرگوارش پیامبر مکرّم حضرت محّمد مصطفی(ص)، شوهرش، حضرت علیّ مرتضی(علیه السلام) فرزندان ارجمندش، حَسَنین(علیهما السلام) اتمام حجت الهی به رهبر مسیحیان و مخالفان شد.

  از برکات و آثار وجودی آن حضرت، بیش از هزار سال می گذرد و میلیون ها انسان در هر شبانه روز با استمداد از مقامات و شخصیت معنوی آن بزرگوار به پیشگاه خداوند، توسل می جویند. امید است خوانندگان عزیز، در این مقاله کوتاه با گوشه هایی از شخصیت و برکات وجودی آن دردانه ی پیامبر(ص) و بانوی عصمت و طهارت و کرامت(س) آشنا شوند.

ضمن عرض تسلیت و تعزیت بانوی کرامت، حضرت فاطمه زهرا(س)، یگانه دخت خاتم الأنبیاء، حضرت محمّدِ مصطفی(ص) به عموم شیعیان جهان و شیفتگان و محبّان آن بزرگوار، از خداوند بزرگ می خواهیم، توفیق شناخت بیشتر آن حضرت و الگو گیری از راه و رسم و سیره و زندگی ایشان را به همه، به ویژه بانوان عزیز مسلمان عنایت فرماید ان شاء الله.

1 ـ میلاد کوثر

بزرگانی همانند شیخ کلینی، شیخ طوسی، شیخ ابن شهر آشوب، شیخ طبَرسی، اربلّی، سیّد ابن طاووس و علامه مجلسی(رضوان الله علیهم)، ولادت آن بزرگوار را روز جمعه، بیستم جمادی الثانی در سال پنجم بعثت(در سنّ 45 سالگی پیامبر صلّی الله علیه وآله) از پدری که اشرف مخلوقات و خاتم پیامبران بود و مادری پاک دامن به نام خدیجة بنت خُویلِد(س) در شهر مکّه ی مکرّمه می دانند. (1)

داستان بارداری حضرت، بسیار قابل توجه و آموزنده است. روایت شده رسول خدا(ص) روزی با اصحاب خود از جمله حضرت علیّ(ع)، عمّار، حمزة و عباس، نشسته بودند که جبرئیل امین بر پیامبر(ص) نازل و ندا داد: «ای محمّد، پروردگارت جلّ و علا، سلامَت می رساند و می فرماید؛ چهل روز از خدیجه، دوری گزین».

به این ترتیب، پیامبر(ص) روزها، روزه بود و شب ها در منزل فاطمه بنت اسد(مادر امام علیّ علیه السلام) تا صبح عبادت می کرد. پس از چهل شبانه روز، فرشته ی وحی، طبقی از طعام بهشتی برای پیامبر(ص) آورد و گفت: «پروردگارت می فرماید؛ امشب با این طعام ها افطار کن و شب نزد خدیجه برو و با او نزدیک شو، که خداوند می خواهد در این شب، از نسل تو و خدیجه، فرزندی پاک بیافریند». آری وجود مقدس حضرت فاطمه(س) این چنین منعقد شد.

2 ـ اسامی، القاب و کنیه ها

برای حضرت زهرا(س) بیش از صد اسم، لقب و کنیه گفته شده که مهم ترین آن ها عبارتند از: «فاطمة، بتول، مبارکة، محدثّة، راضیّة، مرضیّة، طاهرة، صدّیقة، سیّدة، حوریّة، نوریّة، شهیدة، محبوبة، عفیفة، حبیبة، صفیّة، عالمة، معصومة، مظلومة، منصورة، جمیلة، مطهّرة، حکیمة، عقیلة، عابدة، باکیة، صابرة، أمینة، اُمّ الائمة، اُمّ ابیها، اُمّ الخیرة، اُمّ الفضائل، اُمّ المومنین و اُمّ العلوم».

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «انّما سِمّیت ابنتی فاطمة لأنّ اللّه فطَمَها و فَطم مُحبّیها من النّار». یعنی؛ همانا دخترم «فاطمه» نامیده شده، زیرا خداوند او و دوست دارانش را از آتش جهنّم می رهاند. (2)

دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم، یکی از اصول و مبانی جمهوری اسلامی

از بیانات مقام معظم رهبری(دام ظله):

«ما صریحاً و علناً به همه گفته‌ایم: ما دست دوستی به سمت همه‌ی دولت های مسلمان منطقه دراز می کنیم؛ ما با دولت های مسلمان هیچ مشکلی نداریم. البتّه روابطمان با بسیاری از همسایه‌ها یعنی اغلب همسایه‌هایمان هم روابط دوستانه و برادرانه است. در شمال، در جنوب، در غرب و در شرق، کشورهایی که دوروبر جمهوری اسلامی ایران هستند، با ما روابط خوب دارند. البتّه بعضی‌ها هم نزدیک و دور اختلاف دارند، لجاجت می کنند، خباثت می کنند - البتّه این هست لکن از طرف ما بنایمان بر ارتباطات خوب با همسایگان است؛ دولت ها و بالخصوص ملّت ها. ارتباطات کشور ما با ملّتها ارتباطات خوبی است.
البتّه اعتقاد ما پایبندی به اصول و مبانی است. ما می گوییم بایستی اصول محفوظ بماند. امام بزرگوار ما به برکت پایبندی به اصول بود که توانست انقلاب را پیروز کند و انقلاب را حفظ کند و جمهوری اسلامی را ثبات ببخشد؛ پابند به اصول بود. یکی از اصول، «اَشِدّآءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَمآءُ بَینَهُم» (۱) است. ما با دشمنان، با استکبار سرِ آشتی نداریم و با برادران مسلمان بنای بر دشمنی و عداوت نداریم؛ بنای بر دوستی و رفاقت و برادری داریم؛ چون معتقدیم باید اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ و رُحَماءُ بَینَهُم بود؛ این درس امام بزرگوار ما است؛ این خط مسلّم جمهوری اسلامی است. ما در حمایت از مظلوم نگاه به مذهب طرف مقابل نمی کنیم؛ و نکردیم؛ خطّ امام بزرگوار این بود. امام همان رفتاری را که با مقاومت شیعه در لبنان داشت، همان رفتار را با مقاومت سنّی در فلسطین [هم‌] داشت؛ بدون هیچ تفاوتی. ما همان حمایتی را که از برادرانمان در لبنان کردیم، از برادرانمان در غزّه [هم‌] کردیم؛ بدون هیچ تفاوتی. آنها سنّی بودند، اینها شیعه‌اند. مسئله برای ما، دفاع از هویّت اسلامی است، حمایت از مظلوم است، مسئله‌ی فلسطین است؛ امروز در رأس مسائل منطقه‌ی مسلمان ها مسئله‌ی فلسطین است؛ این برای ما مسئله‌ی اصلی است. در دشمنی‌هایمان هم فرق نمی کند؛ امام بزرگوار مبارزه کرد با محمّدرضای پهلوی که شیعه بود به‌حسب ظاهر؛ همان‌طور مبارزه کرد با صدّام‌حسین که سنّی بود به‌حسب ظاهر. البتّه نه او شیعه بود، نه این سنّی؛ هردویشان از اسلام بیگانه بودند امّا ظاهر این سنّی بود، ظاهر او شیعه بود. امام با هردوی اینها یک‌جور مبارزه کرد. مسئله مسئله‌ی سنّی و شیعه و مذهب و مانند اینها نیست؛ مسئله مسئله‌ی اصول اسلام است: کونوا [کونا] لِلظّالِمِ خَصمًا وَ لِلمَظلُومِ عَونًا؛ (۲) این دستور اسلام است. این راه ما است؛ این خطّ ما است».

*بیانات در دیدار اعضای مجمع جهانی اهل بیت (علیهم‌السلام) و اتحادیه‌ی رادیو و تلویزیون‌های اسلامی ۱۳۹۴/۰۵/۲۶

---

۱) سوره مبارکه الفتح آیه ۲۹ «مُحَمَّدٌ رَسولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذینَ مَعَهُ أَشِدّاءُ عَلَى الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم ۖ تَراهُم رُکَّعًا سُجَّدًا یَبتَغونَ فَضلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضوانًا ۖ سیماهُم فی وُجوهِهِم مِن أَثَرِ السُّجودِ ۚ ذٰلِکَ مَثَلُهُم فِی التَّوراةِ ۚ وَمَثَلُهُم فِی الإِنجیلِ کَزَرعٍ أَخرَجَ شَطأَهُ فَآزَرَهُ فَاستَغلَظَ فَاستَوىٰ عَلىٰ سوقِهِ یُعجِبُ الزُّرّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الکُفّارَ ۗ وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ مِنهُم مَغفِرَةً وَأَجرًا عَظیمًا». ترجمه: محمّد (ص) فرستاده خداست؛ و کسانی که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند؛ پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می‌بینی در حالی که همواره فضل خدا و رضای او را می‌طلبند؛ نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است؛ این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتی که جوانه‌های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و بقدری نموّ و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وا می‌دارد؛ این برای آن است که کافران را به خشم آورد (ولی) کسانی از آنها را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است.

۲) *نهج‌البلاغه (نامه ۴۷): از وصیت‏ هاى آن حضرت است به حسن و حسین (علیهما السّلام) وقتى که ابن ملجم (لعنة اللّه علیه) به او ضربت زد. «أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّاتَبْغِیَا الدُّنْیَا وَ إِنْ بَغَتْکُمَا وَ لَاتَأْسَفَا عَلَى شَیْ‏ءٍ مِنْهَا زُوِیَ عَنْکُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ وَ صَلَاحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ فَإِنِّی سَمِعْتُ جَدَّکُمَا (صلى الله علیه وآله) یَقُولُ صَلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَالصِّیَامِ. اللَّهَ اللَّهَ فِی الْأَیْتَامِ فَلَا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَایَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی جِیرَانِکُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِیَّةُ نَبِیِّکُمْ مَا زَالَ یُوصِی بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْقُرْآنِ لَایَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِینِکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّکُمْ لَاتُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ تُنَاظَرُوا وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْجِهَادِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَلْسِنَتِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَلَیْکُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ وَ إِیَّاکُمْ وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ لَاتَتْرُکُوا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَیُوَلَّى عَلَیْکُمْ شِرَارُکُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا یُسْتَجَابُ لَکُمْ. ثُمَّ قَالَ‏ : یَا بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لَاأُلْفِیَنَّکُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِینَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ أَلَا لَاتَقْتُلُنَّ بِی إِلَّا قَاتِلِی انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله علیه وآله) یَقُولُ إِیَّاکُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْکَلْبِ الْعَقُورِ».

ترجمه: شما را به تقواى الهى سفارش مى‏ نمایم، و اینکه دنیا را مجویید گرچه دنیا شما را بجوید، و بر آنچه از دنیا از دستتان رفته متأسّف نباشید. حق بگویید، و براى ثواب الهى بکوشید. دشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید. شما و همه فرزندان و خاندانم و هر که این وصیتم به او مى ‏رسد را به تقواى الهى، و نظم در زندگى، و اصلاح بین مردم سفارش مى ‏کنم، چرا که از جد شما (صلّى اللّه علیه وآله) شنیدم مى ‏فرمود: «اصلاح ذات البین از عموم نماز و روزه بهتر است. خدا را خدا را در باره یتیمان، آنان را گاهى سیر و گاهى گرسنه مگذارید، مباد که در کنار شما تباه شوند». خدا را خدا را در رابطه با همسایگان، که مورد سفارش پیامبر شمایند، پیوسته به آنان سفارش داشت تا جایى که گمان بردیم میراث برشان خواهد ساخت خدا را خدا را در باره قرآن، نیاید که دیگران در عمل به آن از شما پیشى جویند. خدا را خدا را در باره نماز، که نماز عمود دین شماست. خدا را خدا را در باره خانه پروردگارتان، تا وقتى هستید آنجا را خالى مگذارید، که اگر خالى گذاشته شود از کیفر حق مهلت نیابید. خدا را خدا را در باره جهاد با اموال و جان و زبانتان در راه خدا. بر شما باد به پیوند با هم و بخشش مال به یکدیگر، و بپرهیزید از دورى و قطع رابطه با هم. امر به معروف و نهى از منکر را وانگذارید، که بد کارانتان‏ بر شما مسلّط شوند، آن گاه دعا کنید و به اجابت نرسد. سپس فرمود: اى فرزندان عبد المطّلب، نیابم شما را که به بهانه کشته شدن من در خون مسلمانان فرو افتید و گویید: امیر المؤمنین کشته شد، امیر المؤمنین کشته شد معلومتان باد که فقط قاتلم باید قصاص شود. ملاحظه نمایید هرگاه من از این ضربت او از دنیا رفتم تنها او را یک ضربت بزنید، و گوش و بینى و اعضاى او را قطع مکنید، که من از رسول خدا (صلّى اللّه علیه وآله) شنیدم مى ‏فرمود: «از مثله کردن دورى کنید هر چند در باره سگ گاز گیرنده باشد».

http://farsi.khamenei.ir/newspart-index?nhid=288&npt=9

نهضت کتابخوانی توسط شخصیت‌های برجسته جامعه آغاز شود

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) در راستای تحقق منویات مقام معظم رهبری مبنی بر گسترش فرهنگ مطالعه اظهار کرد: اکنون نیازمند آغاز نهضت کتابخوانی در میان مردمیم، نهضتی که در میان تمامی اقشار جامعه جنبشی ایجاد کند. این حرکت باید از طریق اعضای هیات دولت، وزیران و شخصیت‌های بر جسته جامعه شروع شود.

حجت‌الاسلام عباس جعفری فراهانی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری درباره کتاب و کتاب خوانی و شمارگان پایین کتاب در ایران، تاکید کرد: کتاب خوانی باید به عنوان یک نیاز و دغدغه روزانه افراد جامعه درآید، به‌گونه‌ای که چنانچه روزی به کتاب دسترسی نداشتیم یا موفق به مطالعه نشدیم، خلاء آن را در آن روز و در زندگی‌مان احساس کنیم. 

وی با اشاره به این که کتاب خوانی باید به عنوان نیاز واقعی جامعه بیان و درک شود، گفت: چنانچه مطالعه و کتابخوانی در میان اقشار گوناگون جامعه نهادینه شود، آثار آن، آینده جامعه را بیمه خواهد کرد. 

حجت‌الاسلام جعفری فراهانی، معرفی آثار ارزش مند، مفید و فاخر توسط هریک از کتابخانه‌های بزرگ را گامی در راستای حمایت از کتاب‌های ارزش مند و پیش‌برد جامعه به سوی مطالعات مفید برشمرد و تصریح کرد: هریک از نهادها و مراکز مرتبط با کتاب نظیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی، نمایشگاه بین‌المللی کتاب و ... می‌توانند کمیته‌های داخلی را برای تعیین و معرفی آثار خوب و مفید تشکیل دهند و از طریق رسانه‌های گوناگون، کتاب‌های ارزش مند و برتر در حوزه‌های مختلف را به جامعه معرفی کنند. 

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، مولفان و ناشران را از رئوس دیگر چرخه تولید و نشر کتاب خواند که می‌توانند در نشریات، روزنامه‌ها و رسانه‌های مختلف به صورت منظم و منسجم واپسین تالیفات یا آثار برتر خود را به اطلاع همگان برسانند. 

مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، چهارشنبه 29 تیر 1390، در دیدار جمع کثیری از کتابداران، جایگاه مطالعه و شمارگان کتاب‌ها را برای کشوری چون ایران ناکافی دانسته و خواستار همت بیشتر همه مسوولان برای نهادینه کردن فرهنگ کتاب‌خوانی در کشور شدند.

پروفسور حسابی در بستر بیماری در حال مطالعه

http://www.ibna.ir/fa/doc/naghli/112051

http://fa.abna24.com/256533/print.html

http://www.ibna.ir/fa/doc/naghli/111267