اشاره:
سال دهم بعثت را از آن جهت «عامالحزن» نامیدهاند که در گیر و دار فشارهای مشرکان مکه بر پیامبر(ص) و مؤمنان به پیام الهی او، دو حامی عزیز رسول خدا، رحلت کردند؛ خدیجه(س) همسر ایشان و ابوطالب(ع) عموی پیامبر و بزرگ بنیهاشم که درگذشت او به روایت شیخ مفید در هفتم ماه رمضان واقع شده است. ابوطالب، مؤمن قریش و محافظ پیامبر در مقابل توطئههای مشرکان بود که پس از رحلت پدرش عبدالمطلب، متولی اداره امور بیتالله شد و در فقدان پدر و مادر حضرت محمد(ص)، به همراه همسر خود فاطمه بنت اسد، فرزند عبدالله را عزیزتر از جانش داشتند.
در گفتوگو با حجتالاسلام عباس جعفری فراهانی، دبیر گروه مطالعات بنیادی و دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) از ابعاد مختلف این شخصیت والا گفتیم و شنیدیم که بخشی از آن را در زیر میخوانید. وی همچنین دبیر شورای علمی «همایش بینالمللی حضرت ابوطالب(ع)؛ حامی پیامبر اعظم(ص)» نیز هست که قرار است اسفند 1398 برگزار شود.
ابوطالب در گسترش اسلام نقش زیادی داشت
حجتالاسلام عباس جعفری فراهانی با اشاره به نقش اثرگذار ابوطالب(ع) بر زندگی پیامبر(ص) و رسالت او میگوید: وقتی به سرگذشت و تاریخ زندگی پیامبر(ص) نگاهی میاندازیم و عوامل رشد و گسترش اسلام را بررسی میکنیم در مییابیم عوامل زیادی در این راه دخیل بودهاند که از مهمترین آنها عوامل انسانی است. حضرت ابوطالب(ع) به عنوان عموی پیامبر(ص) که از قبیله قریش و بنیهاشم است، 42 سال با پیامبر(ص) زندگی و نقشهای فراوانی ایفا کرده است؛ به حدی که اگر چنین شخصیتی وجود نداشت حتماً گسترش اسلام آنگونه که رخ داد، صورت نمیگرفت.
او اضافه میکند: شخصیت حضرت ابوطالب(ع) که خداپرست و دارای آیین حنیف بود، در زندگی پیامبر(ص) اثر زیادی داشت. در تاریخ اسلام، بین آثار محدثان، مورخان و علمای دین آمده است که آبای پیامبر(ص) همه موحد بودند و به اتفاق، تمام علمای شیعه نیز به آن معتقد هستند. در بررسیها مشخص میشود همه از جهت نسب و شجره به حضرت ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام میرسند؛ بنابراین جناب ابوطالب شخصیتی موحد و خداپرست بود که در حفظ اسلام تأثیر زیادی داشت. وقتی پیامبر اکرم(ص) در سن 40 سالگی از سوی خداوند، اسلام را معرفی کرد، از جمله افرادی که در بین بنی هاشم او را حمایت کردند حضرت ابوطالب(ع) بود.