۰۶ آبان ۹۸ ، ۰۹:۵۶
کمکاری علمی خواص در تحلیل سیره صحیح امام مجتبی(علیه السلام)
دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) با یادآوری این نکته که در تحلیل تاریخی دوره زندگی امام مجتبی(ع) کمکاری شده است، تصریح کرد: این مقطع به خصوص صلحنامه تا جایی مهم است که امروز هم معرکه آرای جریانات سیاسی است و عدهای با استناد به این موضوع، قراردادهای امروز را توجیه میکنند و برخی هم با بیان اینکه این دوره با آن دوره قابل قیاس نیست، آن را زیر سؤال میبرند.

حجتالاسلام عباس جعفریفراهانی، دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) در گفتوگو با ایکنا با بیان اینکه در مواجهه با تاریخ زندگی امام حسن مجتبی(ع) و بازگویی آن برای جامعه مظلومیت شدیدی وجود دارد، گفت: ائمه همگی نور واحد هستند ولی شناخت مردم نسبت به زندگانی ایشان کم است و حتی کمدانشی در این زمینه شامل برخی خواص هم هست.
وی با بیان اینکه شناخت چرایی صلح امام و اهداف و نتایج آن بسیار در تحلیل تاریخ امروز مهم است، تأکید کرد: رهبر معظم انقلاب اسلامی در کتاب انسان ۲۵۰ ساله، مطالبی در مورد امام فرمودهاند که البته قبل از ایشان شهید صدر و بعد از او شهید بهشتی، شهید مطهری، شهید حکیم و ... هم آن را بیان کردهاند و آن اینکه هر کدام از ائمه را باید در جای خود مورد بررسی قرار دهیم.
جعفری با تصریح این مطلب که قیاس میان اهل بیت(ع) چون در دورههای مختلف زندگی کردهاند درست نیست، اظهار کرد: عاشورا و امام حسین(ع) خیلی مورد توجه بوده و هست ولی به بقیه ائمه کمتر پرداخته شده است و این در حالی است که اگر هر کدام از ائمه به جای دیگری بودند همان کاری را میکردند که دیگر ائمه کردند.
دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) با بیان اینکه امام حسن(ع) نقش زیادی برای دوران امام حسین(ع) ایفا کردند، ابراز کرد: امام وقتی مجبور شدند صلح نامه را بپذیرند که در واقع ناشی از وجود یاران ضعیف او از یک سو و تزویر و فریب معاویه و نیرنگ بازی او بود در آن قید کردند که معاویه حق ندارد برای بعد از خود جانشینی تعیین کند ولی معاویه زیر بار این تعهد نرفت و به اصطلاح مشت او باز شد و گرچه یزید با فریبهای معاویه به خلافت رسید ولی کار به جایی رسید که عایشه هم که با اهل بیت(ع) دشمن بود با خلافت یزید مخالفت کرد.
کمکاری در تحلیل زندگانی امام مجتبی(ع)
جعفری با یادآوری این نکته که در تحلیل تاریخی دوره امام مجتبی(ع) کم کاری شده است، تصریح کرد: این مقطع به خصوص صلحنامه تا جایی مهم است که امروز هم معرکه آراء جریانات سیاسی است و عدهای با استناد به این موضوع قراردادهای امروز را توجیه کرده و برخی هم با بیان اینکه این دوره با آن دوره قابل قیاس نیست آن را زیر سؤال میبرند و هر کدام از منظر نگاهی که به ماجرا دارند آن را مورد استفاده قرار میدهند.
دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) اضافه کرد: برای تحلیل درست این نوع قراردادها ما باید به یک اصل محوری برای نظام اسلامی توجه کنیم و آن حفظ عزت اسلامی و نظام اسلامی است و اگر در جایی تعارض میان دین و دنیا قرار گرفت باید دین حفظ شود.
جعفری با بیان اینکه دوران امروز تفاوت با دوران امام مجتبی دارد، تصریح کرد: البته اگر قراردادی میتواند سبب شود تا منافع کشور و جامعه مسلمین فراتر از کشور حفظ شود و خون شیعیان و اموال آنان محفوظ بماند باید با نظارت ولی فقیه نسبت به آن اقدام شود.
وی همچنین با اشاره به ترجمه کتاب آل یاسین از سوی مقام معظم رهبری که در مورد زندگی امام مجتبی(ع) نوشته شده است، اظهار کرد: ایشان خودشان درباره چرایی این ترجمه فرمودهاند که چون کتاب جامعی بود به جای اینکه دوباره بنویسم اقدام به ترجمه کردم.
جعفری در پاسخ به این سؤال که آیا در مورد اینکه(ع) میتوان قیاس به روحیات شخصی آنان داشته باشیم یا خیر مثلا امام سجاد(ع) روحیه عرفانی بیشتری داشته و به دعا روآوردهاند، بیان کرد: چنین چیزی درست نیست و نمیتوانیم از منظر غیرمعصوم تحلیل از روحیات معصومین(ع) داشته باشیم از طرفی ائمه مکلف به تکلیف بودند و همگی دارای علم و عصمت و مقام امامت بودند و از وظیفه خود ذرهای کوتاه نیامدند و آنچه سبب تفاوت آنان شده شرایط زندگانی ایشان و به تعبیر رهبری، انسان ۲۵۰ ساله بوده است.
اصطلاح «مطلاق» تهمت است!
دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) در پاسخ به سؤالی در مورد تعبیر «مطلاق» که به این امام همام نسبت میدهند، اظهار کرد: قطع یقین روایات مطلاق از بنی امیه است و از سوی آنان ساخته شده و تهمت در حق امام است؛ امام حسن(ع) بعد از صلح در مدینه مستقر شدند و اقدام به امور اصلاحی کردند و از جمله این امور رسیدگی به افراد لطمه دیده از جنگهای دوران پدرشان امام علی(ع) بود و به همین دلیل زنانی به عقد ایشان بودند که شوهرانشان در جنگهای قبلی از بین رفته بودند ولی این تعداد زیاد نبودند و در قابل قبول ترین وجه، هشت تا ۹ نفر بودند.
وی افزود: به خصوص اینکه کثیر الطلاق بودن، تهمت و دروغ است و به هیچ وجه با شأن و مقام عصمت و عدالت و علم امام سازگار نیست ضمن اینکه اگر زنانی وارد زندگی امام میشدند که به هر دلیلی سر ناسازگاری داشتند، امام میتوانستند آنان را طلاق بدهند. در روایتی که مسعودی از زبان منصور دوانیقی نقل کرده به این توطئه اشاره شده است. منصور عباسی در سال ۱۴۵ هجری با مشاهده قیام سادات حسنی در مناطق مختلف از جمله خراسان، پس از دستگیری رهبران آنها در خطابهای که ایراد کرد میگوید: «ای مردم خراسان و ... آل ابوطالب در امر خلافت بهرهای نبردند! تا نوبت به حسن بن علی(ع) رسید و معاویه او را وعده داد و فریفت. او در مدینه با پولهایی که دریافت میکرد روی به زنان آورد و امروز با یکی ازدواج میکرد و فردای آن روز، یکی را طلاق میداد»؛ دقیقاً پس از آن، اتهامزدنها با شیوهها و انگیزههای مغرضانه ادامه یافت.
دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) در حالی که بنا به اقوال درست و صحیح بزرگانی مانند شیخ مفید(ره)، شیخ صدوق(ره)، شیخ طبرسی(ره) و ...، تعداد همسران آن حضرت با اوضاع سیاسی و اجتماعی، گرفتاریها و مشکلات شیعیان، زهد و تقوا و تهجدهای شبانهروزی که زبانزد مردم بود، قبح و کراهت طلاق در شریعت اسلام و احادیت پیامر(ص) توجه به فرزندان و دامادهایی که به ایشان منسوب شدهاند، از ۸ تا ۱۰ نفر تجاوز نمیکند.
لینک اصلی