در شوال سال ۱۳۴۳ ه.ق. (می 1925 میلادی) وهابیان به سرکردگی «عبدالعزیز بن سعود»، پس از از پیروزی بر «شرفای حاکم بر حجاز» و اشغال مکه ، روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، آن را اشغال نمودند. آنان در هشتمین روز این ماه، اقدام به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور آن کردند.
آری هشتم شوال، سال روز حزن انگیز تخریب بارگاه ائمه بقیع است؛ جنایتی که بی تردید بزرگترین جنایت فرهنگی قرن بیستم به شمار می رود. به این مناسبت، گزارش حاضر به بررسی جامعی درباره تاریخچه، خاستگاه و بازتاب این جنایت بزرگ پرداخته شده است:
* بقیع کجاست؟
تاریخ "بقیع الغرقد" یا "قبرستان بقیع" به دوران قبل از اسلام می رسد. مردم مدینه قبل از هجرت مسلمانان، اجساد مردگان خود را در دو گورستان "بنیحرام و "بنیسالم" و گاهی نیز در منازل و خانه هایشان دفن می کردند ولی بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع که در نزدیکی مسجد و منزل پیامبر(ص) قرار داشت تبدیل به قبرستان رایج مسلمانان گردید.
گفته شده است اولین کسی که به توصیه پیامبر(ص) در بقیع دفن شد جناب «عثمان بن مظعون» بود که از اصحاب خالص پیامبر(ص) و ارادتمندان امیرالمؤمنین علی(ع) به شمار می رفت. سپس برخی از شهدای اُحُد در این محل دفن شدند و بر شرافت آن افزوده شد.
پیروان مکتب اهل بیت(ع) به دلیل آنکه پیکر مطهر چهار امام معصومشان امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمدباقر،امام جعفر صادق (علیهم السلام) به همراه فاطمه بنت اسد مادر و ام البنین همسر امیرالمومنین(ع) و اسماعیل فرزند امام صادق در این قبرستان مدفون است به آن توجه دارند. دیگر مسلمانان جهان از فرقه ها و کشورهای گوناگون نیز به دلیل وجود این چند قبر و نیز قبور بسیاری از خاندان و اصحاب پیامبر(ص) مانند ابراهیم فرزند پیامبر(ص)، صفیه عمه پیامبر(ص)، امهات المؤمنین همسران پیامبر(ص)، دختران یا ربائب پیامبر(ص)، تعدادی از شهدای جنگ های صدر اسلام و شهدای واقعه حرة به این مکان توجه ویژه دارند ؛ اما خشونت و جمود وهابیان مانع از بهره گیری مناسب و آگاهی مسلمانان جهان از تاریخ دینشان می گردد.
"بیت الاحزان" یعنی مکانی که حضرت فاطمه زهرا(س) در آن برای پدر بزرگوارش(ص) و نیز ستم هایی که بر وی و همسرش رفته بود می گریست نیز در همین مکان قرار دارد.
ادامه در لینک اصلی
