شعائر سیدالشهداء(ع)؛ ریشه ها و پیامدها

• اشاره: 
• مورخِ خبیر و متفکر بصیر، حجت الاسلام والمسلمین استاد علی ابوالحسنی معروف به منذر (م 1390)، از دانایان رازِ تاریخ اسلام و ایران و از تحلیل گران ژرف پویِ قیام عاشورا و شعائر حسینی (ع) بود که آثار و مقالات گرانسنگی همچون «سیاه پوشی در سوگ ائمه نور (ع)»، «نماز عاشورا»، «حضرت رقیه (س) در اوراق تاریخ»، «روح هند در التهاب عاشورا» را در این زمینه به رشته تحریر درآورد. استاد ابوالحسنی، پس از تحقیقات گسترده تاریخی، صاحب تئوری خاصی شده بود که ایران و ایرانیّت، را «ظرفِ» مذهب تشیّع  و تشیّع را «مظروف» آن می‌دانست و مصونیّتِ مظروف را بسته به مصونیّت ظرف آن قلمداد می‌کرد. وی معتقد بود که سقِّ استقلال سیاسی ایران و تمامیت ارضی ایران را با تشیّع بویژه شعائر حسینی (ع) برداشته‌اند؛ یعنی نه تنها حفاظت از دین مبین اسلام بلکه وحدت ملی ایران نیز در گروی پاسداشتِ شعائر و آموزه‌های عاشوراست.

• ‌آنچه در ادامه از نظر می‌گذرانید یکی از گفتگوهای منتشرنشده با آن عالم فقید است که درباره «مبانی نظری» و «برکات عملیِ» شعائر حسینی (ع)، تحلیل‌های عمیقی را به دست داده است. امید آنکه عاشوراپژوهان را مفید و یاریگر افتد.
•  سوتیتر: در کشور ایران، «تشیّع» و «منطق عاشوراییِ شیعه» از یک سو ملاطِ وحدت ملی است و از سوی دیگر مثل یک موتور شور آفرین، خون را به کالبد شیعه تزریق می‌کند و مردم را بر ضد استبداد و استعمار به حرکت وامی‌دارد.
• 
  
• * جناب استاد منذر، شما سال های متمادی از عمر خود را صرف تحقیق درباره تاریخ تشیّع، شعائر اصیل شیعی و شیوه های ستیز استعمار با آن نموده اید. ضمن تشکر از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید، لطفاً بفرمایید واژه «شعائر» در اصل به چه معنا بوده و شعائر مذهبى در اسلام (به ویژه تشیع) از چه جایگاهی برخوردار است؟
• 
  
• 1. ترسیم معانی و مبانی شعائر
• بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین، إنّه خیرُ ناصرٍ و معین. برای پاسخ به سؤال حضرتعالی، اول باید به معنا و مبنای شعائر اشاره کنم و بعد می توانیم به رمز ستیزِ استعمار با آن بپردازیم.
• مستحضرید که شَعائر، جمعِ «شَعیره» به معناىِ نمود، نشانه و علامت است و شعائر مذهبى، حکمِ جلوه ظاهری و وِجهه عملىِ دین را داراد. دین، هر چند ریشه در دل و باور قلبى انسان‌ها داشته و لذا قرآن کریم جایگاه اصلى آن را در قلب مؤمنین سراغ مى‏ گیرد:« اُولئِکَ کَتَبَ فى قُلُوبِهِمُ الاِیمانَ یا: هُوَ الَّذى أنْزَلَ السَّکِینَةَ فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ لِیَزْدادُوا اِیماناً مَعَ اِیمانِهِمْ...»[1] اما، همچون درختى تناور، برگ و بار آن در فضاى عمل و عرصه گفتار و کردار انسان‌ها ظاهر مى‏شود. لذا زمانى که از مولاى متقیان على علیه السلام مى‏ پرسند: «ایمان چیست؟»، حضرت در پاسخ مى‏ فرماید: «الایمان معرفةٌ بِالقَلب و اقرارٌ بِاللِسان و عملٌ بِالاَرکان»[2] (ایمان، عبارت است از: شناخت قلبى، اقرار زبانى، و کردار عملى). چنانکه همین نکته را، در کلام پیشواى هشتمین (ع) نیز مى‏ بینیم که ایمان را داراى سه جزء: «عَقْدٌ بالقلب»، «لفظٌ باللسان» و «عملٌ بِالجَوارِح» مى‏ شمارد.[3]
• یک درخت را در نظر بگیرید: ریشه‏اى دارد که از چشمها نهان است، و ساقه و شاخه و برگ و بارى، که آشکار و قابل رؤیت است. «باطن» درخت، ریشه آن و (در نگاهى عمیق‏تر) آن روحِ نباتى و گیاهى است که همچون خون در رگ و پىِ درخت، جارى است و نشاط و زندگى و زایندگى درخت ناشى از آن است. «ظاهرِ» درخت نیز همان چیزى است که از دل خاک بیرون زده و مشهود و محسوسِ ماست. بر این قیاس، «شجره طیّبه» دین نیز ظاهرى دارد و باطنى. باطن دین، تقواى دل و توکل و تسلیم و رضا است و ظاهر آن، صورت نماز و روزه و حج و جهاد و غیره که هر یک نمود و نماد و شَعیره‏اى از آن باطن‏اند.
• 
  
• 2. رمزِ ستیزِ استعمار با شعائر شیعی
• * به نظر شما رمز مخالفت قدرت های استعماری با شعائر مذهبى، و تعظیم و بزرگداشت آنها، چیست؟
• رمز این مخالفت را بایستى در پیوند استوار و ارتباط وثیقى جستجو کرد که میان شعائر دینى و جوهر دین وجود دارد. چنانکه گفتیم، تعظیم شعائر، میوه‏اى است که از ریشه نهال دین ــ یعنى تقواى دل ــ سر مى‏زند: «وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللّه‏ِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوب»[4] و همان گونه که شعائر، جداى از روح و ریشه دین، کالبدى بی روح است، باطن دین نیز بدون برگ و بارِ ظاهرى و وِجهه عملىِ آن ـ  یعنى بدون شرایع و شعائر ـ حقیقتى دست نایافتنى است. ظاهر و باطن، با هم داد و ستد متقابل دارند، و اصولاً راه دستیابى به باطن دین و عامل حفظ آن، همین ظواهر و شعائر است.
• بى‏جهت نیست که دشمنان اسلام، خاصّه استعمارگران، به انگیزه محو اساس دین، و قطع ریشه آن، همواره از مبارزه با وجهه ظاهرى و عملىِ دین ـ یعنى از مبارزه با شعائر ـ آغاز مى‏کنند: براى آنکه روح تقوا و عفاف را نابود سازند، چادر و روسرى را ـ به جبر و عُنف (همچون زمان رضاخان) یا به غَنج و دَلال (همچون عصر محمدرضا) ـ از سر زنان و دختران مسلمان مى ‏ربایند.
• براى آنکه رشته پیوند خلق با خداى خویش را بگسلند، با جمعه و جماعت در مى‏ افتند. و... بالأخره براى آنکه زمینه  طرحِ آرمان اساسى تشیّع ــ  ولایتِ علم و عصمت ـ را از پیروان اهل بیت (ع) بگیرند، کمر به هَدْمِ شعائر ذهبى مى‏بندند و سوگ و سرورِ شیعه در غدیر و عاشورا و... را به باد حمله مى‏ گیرند و خلاصه در هر چه که نشانى از حقیقت و حقانیت تشیّع با خود دارد، تشکیک مى‏ کنند. چرا که نیک مى‏دانند شعائر، در حکم تنه و شاخه و برگ و بار درخت دین است و با قطع اینها، حقیقت دین ـ که «روح نباتىِ» این شجره طیّبه است ـ دیگر بسترى براى بروز و جریان نخواهد داشت و از آن پس، دین را باید در بیغوله‏ها، بل، در افسانه‏ها سراغ گرفت!
• اهتمام عالمان راستین به حفظ و ترویج شعائر ــ مخصوصاً شعائر حسینى (ع) ــ نیز براى حفظ همین گوهر دین است. حضرت آیت اللّه‏ بهجت، مرجع بزرگوار تقلید، می‌فرمودند: وقتى در زمان رضاخان روضه خوانى را منع کردند، یکى از اصحاب و اطرافیان حاج شیخ عبدالکریم حائرى «قدّس سرّه» به ایشان عرض کرد: چیزى نیست؛ روضه خوانى یک عمل مستحب است که پهلوى آن را منع کرده است. حاج شیخ فرمود: بله، مستحبى است که هزار واجب در آن است![5]
• ادامه در لینک اصلی
• http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13960807002152

مهدویت جاذبه بسیاری در جذب انسان‌ها دارد/ اندیشه مهدویت با تاریخ بشر عجین است

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ مدیر حوزه‌های علمیه شب گذشته (یکشنبه 21 آبان 1396) در دیدار اعضای ستاد هماهنگی فعالیت‌های مهدویت با بیان اینکه اندیشه مهدویت با تاریخ بشر عجین است گفت: در تاریخ رسالت انبیا،(ع) هیچ‌گاه اشاره به مهدویت قطع نشده است.

آیت الله علیرضا اعرافی بیان کرد: جریان تاریخ نبوت و حرکت توحیدی هرچه جلوتر آمده، اندیشه مهدویت برجسته‌تر شده است.

مدیر حوزه‌های علمیه تصریح کرد: پس از امام رضا(ع)، یکی از چند رسالت سه امامی که عمر کوتاهی نیز داشته‌اند تأکید بر مسئله غیبت و مهدویت و مسائل مرتبط با آن بوده است تا اذهان و فرهنگ جامعه آماده مرحله نوینی در فرهنگ امامت شود.

وی گفت: ریشه و اصالت مهدویت بسیار گسترده است و بسیار فراتر از این مذهب و آن مذهب است.

آیت الله اعرافی با اشاره به اینکه مسئله مهدویت از یک جاذبه خاصی برخوردار است افزود: همواره شاهد بوده‌ام که مهدویت جاذبه بسیاری در جذب انسان‌ها داشته است. ویژگی دیگر مهدویت در معرض لغزش بودن آن است.

مدیر حوزه‌های علمیه با بیان اینکه عصر انقلاب اسلامی یک پیوستگی خاصی با مهدویت دارد گفت: در همه جنبش‌های ما، در ذات و هویت یک نگاه مهدوی وجود دارد و در انقلاب اسلامی این نگاه مهدوی بسیار نمایان‌تر است و سخنرانی‌های امام (ره) نگاهی به این مسئله بوده است.

وی ابراز داشت: انقلاب اسلامی همواره با نگاه مهدوی همراه بوده و امواج توفنده انقلاب درآمیخته با مهدویت است که نشان می‌دهد فعالیت در این زمینه ارزشمند و مورد نیاز است.

آیت الله اعرافی گفت: یکی از مشکلات امروز ما آسیب‌های در مورد مهدویت است که می‌طلبد بیش از اینها در مورد آن کار کنیم.

ادامه در لینک 

http://fa.abna24.com/news/%D8%A7%D8

http://hawzahnews.com/detail/Photo/431192#ad-image-12

http://news.miu.ac.ir/index.aspx?fkeyid=&siteid=23&pageid=27636&newsview=89594

تاریخ جریان‌های تکفیری تروریستی

نویسنده: محمد حنیف طاهری

چکیده

جریان‌های تکفیری تروریستی، به عنوان مهم‌ترین چالش جهان اسلام، تقریباً از سال چهلم هجری آغاز شد. پدیده تکفیر و تروریسم مذهبی به شکل نظام مند را نخستین بار گروه تندروی خوارج در برابر امام علی (علیه السلام) به وجود آورد. گروه‌های رادیکال دیگری نیز در جهان اسلام، مشی فکری و سلوک عملی خوارج را تعقیب کرده‌ا‌ند. فداییان اسماعیلیه، القاعده، طالبان و داعش، از جمله‌ی مهم‌ترین جریان‌های تکفیری تروریستی است که به پدیده تکفیر و دهشت افکنی اقدام، و راه خوارج را طی کرده‌ا‌ند. گروه‌ها‌ی تکفیری تروریستی، از آغاز پیدایش تاکنون عناصر و شاخصه‌ها‌ی مشترکی داشته‌ا‌ند. تکفیر، خشونت، غُلُوّ، تعصب مذهبی، فساد، نفاق و نسل‌کشی، از مهم‌ترین آنها به شمار می‌رود. گفتمان ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب، مبنای فکری همه این گروه‌های جهادی تکفیری را تشکیل می‌دهد. این گفتمان، بر ظاهرگرایی، عقل گریزی، تحجّر، خشونت، تکفیر مخالفان، و دگماتیسم مذهبی تأکید می‌ورزد.

مقدمه

این نوشتار در صدد تحلیل و بررسی جریان‌های تکفیری تروریستی جهان اسلام است. پدیده تکفیر و تروریسم مذهبی، جهان اسلام را با چالش بزرگی مواجه کرده ‌ا‌ست. تکفیر و تروریسم مذهبی، اختلافات و جنگ‌های داخلی، مذهبی، قومی‌ و منطقه‌ا‌ی، و سرانجام تجزیه بلاد اسلامی‌ را به همراه خواهد داشت. از این رو، مقابله و مبارزه با این نوع جریان‌های تکفیری تروریستی، بر تمام اندیشمندان و آگاهان امت اسلامی ‌واجب است. شناخت دقیق و تبیین درست آموزه‌ها و معارف اسلامی ‌برای جوانان و مردم مسلمان، نخستین گام مؤثر در مقابله با جریان تروریسم مذهبی به شمار می‌رود.
تروریسم مذهبی، شایع‌ترین نوع تروریسم است که‌ ا‌مروزه‌ ا‌ز آن به تروریسم بین المللی (2) یاد می‌شود. تروریست‌های مذهبی با استفاده ‌ا‌ز خشونت، به گمان خود در پی پیش‌برد اهداف مذهبی هستند و عمدتاً اعضای فرقه‌ها‌ی افراطی کوچک و بزرگ‌اند. این نوع تروریسم در حال حاضر، به سرعت در حال رشد و گسترش است. حدود نیمی‌ از 56 گروه تروریستی بین المللی که سازمان‌های جهانی مختلف آنها را شناسایی کرده و فهرست شان را عرضه کرده‌ا‌ند، انگیزه‌های مذهبی دارند. (3)
مهم‌ترین تمایز تروریسم مذهبی از غیرش (سکولار) در نوع نگاه جریان تکفیر و تروریسم مذهبی به عمل ترور است. تروریست‌های مقدس معتقدند اهداف و روش‌های آنها بر اساس اراده و فرمان الاهی است و هیچ انسانی حق تغییر آن را ندارد. اما تروریست‌های سکولار به‌ ا‌هداف الاهی و اراده خدا اعتقادی ندارند. تروریست‌های مذهبی و مقدس به گذشته چشم دوخته‌ا‌ند، به رسوم و سنن خاصی که در معنوی‌ترین دوران ادیان، یعنی دوره‌ آ‌غازین آنها بنا شده‌ ا‌ست. به اعتقاد آنها، در آن زمان رابطه مردم با خدا به نزدیک‌ترین حد خود می‌رسید و نیز احکام و قوانین اصلی ادیان در همان زمان شکل گرفته‌ ا‌ست. (4) نام گذاری جریان‌های تکفیری مذهبی به بنیادگرایی (اسلامی، مسیحی و ...) از سوی غربی‌ها نیز به همین دلیل است. زیرا گروه‌های دینی و مذهبی، اعمال و کردار خود را بر پایه ‌ا‌راده‌ ا‌لاهی و سیره و سنت اصحاب و دوره‌ آ‌غازین ادیان توجیه می‌کنند. 

این مقاله، در دو بخش تنظیم شده‌ ا‌ست؛ بخش نخست، به شاخصه‌ها‌ی مشترک جریان‌های تروریستی اختصاص یافته، و بخش دوم، جریان‌های تکفیری تروریستی جهان اسلام را بررسی می‌کند.

ادامه در لینک اصلی

http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=1291

منشأ اربعین امام‌حسین (ع) و اختلاف‌نظرها درباره آن

به قلم حجت الاسلام والمسلمین استاد رسول جعفریان

اعتبار اربعین امام حسین (ع) از قدیم الایام میان شیعیان و در تقویم تاریخى وفاداران به امام حسین (ع) شناخته شده بوده است. کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسى که حاصل گزینش دقیق و انتخاب معقول شیخ طوسى از روایات فراوان در باره تقویم مورد نظر شیعه در باره ایام سوگ و شادى و دعا و روزه و عبادت است، ذیل ماه «صفر» مى نویسد: «نخستین روز این ماه (از سال 121)، روز کشته شدن زید بن على بن الحسین است. روز سوم این ماه از سال 64 روزى است که مسلم بن عقبه پرده کعبه را آتش زد و به دیوارهاى آن سنگ پرتاب نمود در حالى که به نمایندگى از یزید با عبدالله بن زبیر در نبرد بود. در روز 20 صفر ـ یعنى اربعین ـ زمانى است که حرم امام حسین(ع) یعنى کاروان اسرا، از شام به مدینه مراجعت کردند. و روزى است که جابر بن عبدالله بن حرام انصارى، صحابى رسول خدا(ص)، از مدینه به کربلا رسید تا به زیارت قبر امام حسین(ع) بشتابد و او نخستین کسى است از مردمان که قبر آن حضرت را زیارت کرد». در این روز زیارت امام حسین(ع) مستحب است و این زیارت، همانا خواندن زیارت اربعین است که از امام عسکرى(ع) روایت شده که فرمود: علامات مؤمن پنج تاست: خواندن 51 رکعت نماز در شبانه روز ـ نمازهاى واجب و نافله و نماز و شب ـ به دست کردن انگشترى در دست راست، برآمدن پیشانى از سجده، و بلند خواندن بسم الله الرحمن الرحیم در نماز ظهر و عصر. شیخ طوسى سپس متن زیارت اربعین را با سند به نقل از حضرت صادق علیه السلام آورده است: «السلام على ولى الله وحبیبه، السلام على خلیل الله ونجیبه، السلام على صفى الله و ابن صفیه ... ». این مطلبى است که شیخ طوسى، عالم فرهیخته و معتبر و معقول شیعه در قرن پنجم در باره اربعین آورده است. طبعا بر اساس اعتبارى که این روز میان شیعیان داشته است، از همان آغاز که تاریخش معلوم نیست، شیعیان به حرمت آن، زیارت اربعین مى خوانده اند و اگر مى توانسته اند مانند جابر بر مزار امام حسین (ع) گرد آمده و آن امام را زیارت مى کردند. این سنت تا به امروز در عراق با قوت برپاست.

«اربعین» واژه پررمز و راز حسینى علیه السلام

واژه "اربعین" در لغت عرب به معنى عدد "چهل" در زبان فارسى است و فقط معناى یک رقم دهگانى است که قبل از آن "ثلاثین" و بعد از آن "خمسین" مى‌آید. در تاریخ اسلامى تا آنجا که می‌دانم ذکرى از "اربعین" و یادبودى از کسى در چهلم وفاتش نیست، چون متعارف سوگوارى مسلمانان براى رحلت یا شهادت رسول اکرم صلى‌الله علیه وآله یک روز است و متعارف عزادارى شیعیان براى شهادت مولا امیرالمومنین على علیه‌السلام سه روز است یعنى از روز ضربت تا روز شهادت و براى همه ائمه معصومین علیهم‌السلام فقط یک روز عزادارى مرسوم است و سوگوارى در سه تاریخ به مناسبت شهادت حضرت زهرا سلام‌الله علیها به علت وجود سه روایت در تاریخ شهادت ایشان است.

پس چرا تنها جهت شهادت امام حسین علیه‌السلام نوحه خوانى و عزادارى از اول ماه محرم یعنى 10 روز قبل از وقوع شهادت تا 20 صفر یعنى 40 روز بعد از شهادت ادامه دارد؟ و چرا سوگوارى براى سید الشهداء علیه‌السلام همزمان با آغاز سال جدید هجرى قمرى شروع می‌شود، حال آنکه قافله در روز 3 ماه محرم به سرزمین کربلا رسید و در وقتى که اکثر مسلمانان شروع سال نو را به هم تبریک و تهنیت و "اسعد‌الله ایامکم" می‌گویند شیعیان مراسم عزادارى براى عزیز جان رسول‌الله صلى‌الله علیه وآله را آغاز و به هم این مصیبت عظمى را تسلیت و "عظم‌الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین علیه‌السلام" می‌گویند؟
اصلاً چرا اهمیت اربعین به قدرى است که در بعضى روایات از علامات ایمان، خواندن زیارت اربعین سیدالشهدا علیه‌السلام آمده؟ و چرا واژه "اربعین" در فرهنگ شیعه با نام امام حسین علیه‌السلام به قدرى ملازم شده که معنى غالب بر این واژه، «چهل روز گذشت از شهادت اباعبد‌الله» است، و حتى در بعضى از مناطق شیعه نشین مثلا در کشمیر چهلم را مخصوص اربعین سید الشهداء علیه السلام دانسته و از برپایى مراسم چهلمین روز درگذشت عزیزانشان ابا دارند، چون می‌گویند اربعین فقط از آن اباعبد‌الله الحسین علیه‌السلام است.

کتابشناسی اربعین: معرفی گزیده‌ای از منابع درباره اربعین حسینی

اشاره:

۲۰ ماه صفر، اربعین حسینی و چهلمین روز واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) و اصحاب و یاران ایشان است. مشهور است که اسیران کربلا، روز ۲۰ ماه صفر سال ۶۱ ه‍.ق در بازگشت از شام، برای زیارت مدفن امام حسین(ع) و سائر شهدا به کربلا آمده‌اند. اربعین در فرهنگ شیعی جایگاه بسیار والا و ارزش‌مندی دارد، زیرا خاطرات و حوادث روز عاشورا در این روز زنده شده و به نوعی نقطه عطفی در تاریخ اسلام و تشیع گردیده است. در حدیثی از امام حسن عسکری)ع) پنج نشانه برای مؤمن شمرده شده و یکی از این پنج نشانه زیارت اربعین است[1]. هم چنین زیارت نامه‌ای برای روز اربعین از امام صادق)ع) نقل شده است[2] .مرحوم محدث  قمی این زیارت نامه را در مفاتیح الجنان در باب سوم بعد از زیارت عاشورا غیر معروفه، با عنوان زیارت اربعین نقل کرده است.

آن چه در ادامه می آید، بخشی از منابع و آثاری است که در موضوع اربعین نگاشته شده است.

یادآوری می شود، معرفی این آثار و منابع به معنی تایید محتوای کامل آنها نمی باشد.

الف. کتاب ها

1.     آه از غروب فراق: نجوای خاموش جابر با مولایش حسین (ع)/ سعید مقدس.- تهران: مکیال، ‎۱۳۸۱.

2.     اربعین/ رسول جعفریان؛ تهیه شده در معاونت امور فرهنگی، مدیریت آموزش.- تهران: نشر مشعر‏، ۱۳۹۰

3.     اربعین/ علی دژاکام.- تهران: مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام با همکاری بنیاد بین‌المللی عاشورا، ‎۱۳۹۴.

4.     اربعین/ نگارش پیشگفتار و متون سیدمحمد سادات‌اخوی؛ عکاسی سعید محمودی‌ ازناوه؛ [ ترجمه به انگلیسی متون فریده مهدوی‌دامغانی[.- تهران: انتشارات امام رئوف:‌ نگاه‏‫، ۱۳۹۶.

5.     اربعین ،چیستی؟ چرایی؟ چگونگی؟/ محمد رضایی‌آدریانی.- قم : همای غدیر‏‫، ۱۳۹۵.

6.     اربعین ۱۴۳۶/۲۰۱۴/۱۳۹۳‏‫= Arbaeen/ احمد مسجد‌جامعی؛ مدیر اجرایی زهرا گلشن؛ مدیر هنری آیدین قشلاقی.- تهران: آوردگاه هنر و اندیشه‏‫، ۱۳۹۴.

7.     اربعین جهانی دیگر / گردآورنده مسعود معینی‌پور.- تهران: شرکت انتشارات سوره مهر، ‏‫۱۳۹۶.

8.     اربعین حسینی: تجزیه و تحلیل عملکرد چهل روزه اسرای کربلا/ علی‌محمد بشارتی؛ ویرایش محمدقاسم فروغی‌جهرمی .- تهران: مجتمع فرهنگی عاشورا، ‏‫‏‏‏‏۱۳۹۶.

9.     اربعین حسینی؛ امکان حضور در تاریخی دیگر/ اصغر طاهرزاده.- اصفهان: لب‌المیزان، ‎۱۳۹۵.

10. ارب‍ع‍ی‍ن‌ ح‍س‍ی‍ن‍ی‌: پ‍ژوه‍ش‍ی‌ در ب‍ازگ‍ش‍ت‌ اه‍ل‌ ب‍ی‍ت‌ ع‍ل‍ی‍ه‍م‌ال‍س‍لام‌ از ش‍ام‌ ب‍ه‌ ک‍رب‍لا/ م‍ح‍م‍دام‍ی‍ن‌ پ‍ورام‍ی‍ن‍ی‌؛ ب‍ا م‍ق‍دم‍ه‌ م‍ع‍رف‍ت‌.- ق‍م‌: ح‍س‍ی‍ن‌(ع‌)، ۱۳۸۲

«13 آبان» سال روز فتح لانه جاسوسی آمریکا بر مردم قهرمان ایران اسلامی گرامی باد

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، سیزدهم آبان هر سال یادآور حادثه‌ای است که بسیاری از معادلات سیاسی ایران چه در داخل و خارج مرزها را تحت الشعاع خود قرار داد. امام خمینی(ره) پس از تسخیر سفارت آمریکا که به لانه جاسوسی مشهور شد، از عنوان "انقلاب دوم" برای آن استفاده کردند. برای درک این تعبیر لازم است ابعاد پیچیده این حرکت از جنبه‌های مختلف سیاسی، امنیتی، حقوقی، اقتصادی و فرهنگی مورد توجه قرار بگیرد. حرکت دانشجویان تداوم حرکتی بود که از 15 خرداد 1342 آغاز شده و در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسیده بود اما انقلاب اسلامی نمی‌توانست بدون خشکاندن ریشه‌های استعمار به حیات خود ادامه دهد و مردم ایران باید مبارزه خود را برای جلوگیری از تکرار تجربه تاریخی 28 مرداد 1332 در داخل کشور ادامه می‌دادند.

هنگامی که اسناد موجود در سفارت به دست آمد و گزارش‌های مستند دخالت آمریکا در امور داخلی ایران و طراحی توطئه‌های مختلف قبل و بعد از پیروزی انقلاب ـ آشکار شد؛ امام (ره‌) رهبری حرکت دانشجویان را شخصاً برعهده گرفت و مبارزه علیه ریشه‌های نفوذ آمریکا در ایران به اوج رسید. پس از تصرف لانه جاسوسی، نظر امام خمینی(ره) درباره مبارزه همزمان علیه استبداد سلطنتی و سلطه استعماری، به اثبات رسید.

با افشای اسناد لانه جاسوسی، در عمل مشخص شد که اگر مبارزه تنها با سقوط نظام استبدادی پایان یافته تلقی شود، باز هم امکان توطئه دشمنان و تکرار حوادث تلخ گذشته فراهم خواهد بود و آنچه این نظریه را تکامل می‌بخشد، تحقیق عمیق در اسناد لانه جاسوسی آمریکاست‌. علاوه بر این‌، حرکت دانشجویان و رهبری صحیح امام‌(ره‌)، اُبهت ظاهری و هیمنه خودساخته آمریکایی‌ها را در جهان فرو ریخت‌.

نقش «جناب سلمان فارسی (ره)» در گسترش اسلام

به گزارش شفقنا به نقل از حوزه حضرت آیت الله مکارم شیرازی جایگاه جناب سلمان فارسی(ره) را تبیین کرده اند که به این شرح است:
در میان یاران پیامبر اکرم حضرت محمد (صلى الله علیه وآله) افراد بزرگ و فداکار و با شخصیّتى بودند و قرآن و روایات اسلامى در فضیلت آنان، بحث فراوانى دارد،[۱] کسانی که در عصر پیامبر (صلى الله علیه وآله) در صفّ اصحاب‏ مخلص بودند و بعد از پیامبر (صلى الله علیه وآله) نیز براى پاسدارى از اسلام‏ کوشیدند، و به پیمانى که با قرآن داشتند وفادار ماندند؛[۲] اصحاب‏ و یارانی‏ که به جاى قال و غوغا، جهاد و تلاش از خود نشان دادند[۳]و بزرگ ترین مجاهدت‏ ها را در راه پیشرفت اسلام نمودند و از سوى خداوند مورد مدح و ستایش قرار گرفتند[۴]، در این میان سلمان‏ فارسى، صحابى معروف پیامبر (صلى الله علیه وآله)،[۵] از جمله یاران پاک پیامبر(ص) است که او را سلمان ما اهل بیت خوانده است.‏[۶]

نگاهی به زندگانی سلمان فارسی
سلمان پیش از ظهور پیامبر(ص)، حرکت خود را از سرزمین فارس براى رسیدن به حق آغاز کرده است او اهل رامهرمز فارس و یا «جى» از قراى اصفهان بود.[۷]
سلمان، جوانى عاشق حق و حقیقت بود در خانواده‏اى آتش پرست به دنیا آمده بود، با آگاهى از آئین مسیح فریفته آن شد و همین مطلب موجب گردید که از خانه خارج شود و در صدد یافتن مرکز اصلى آئین مسیح (ع) برآید او زحمات طاقت‏فرسائى را متحمل شد تا به نواحى شام رسید و در حضور یکى از دانشمندان آئین مسیح، براى کسب حقایق دینى بار یافت.[۸]
در آنجا اقامت داشت تا زمانى که این شخص به دار بقا رفت سلمان از آنجا طبق توصیه او به خدمت دانشمندى که در موصل بود آمد سلمان در آنجا تا پایان عمر این دانشمند نیز بود و از آنجا بر حسب توصیه او به قلعه عموریه رفت و در خدمت عالم دیگرى از علماء مسیح در آمد این دانشمند نیز آفتاب عمرش به پایان رسید و سلمان که عاشق حق بود از او خواست که بالاخره به کجا روى آورد استادش باو گفت:بر اساس اخبارى که از پیامبران سابق رسیده در همین ایام پیامبرى بر اساس آئین ابراهیم (ع) مبعوث خواهد شد و به سرزمینى هجرت خواهد نمود که پر از درخت خرما است، او نشانه‏ هائى دارد از جمله: خال بزرگى بین دو شانه‏اش است، که به خاتم نبوت معروف است، از هدیه استفاده مى‏ کند، اما صدقه را نمى‏ خورد.[۹]
سلمان پس از مرگ استاد به کاروانى از عرب بر خورد کرد به آنها گفت: این چند گاو و گوسفند که دارم به شما مى‏ دهم که مرا به بلاد خود ببرید، این کاروان‏ او را به وادى القرى بردند و او را به یک مرد یهودى فروختند.[۱۰]

چاپ دوم کتاب «الولایة الإلهیة الإسلامیة» منتشر شد

به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی اظهار کرد: موضوع ولایت فقیه و حدود و اختیارات ولی فقیه در زمان غیبت کبری، از موضوعات مهم فقه سیاسی اسلام است. مراجع و علمای بزرگ دینی از گذشته های دور، در مباحث دروس خارج فقه خود در بخش کتاب بیع، قضا، حدود و امر به معروف و نهی از منکر و ... به مواردی از حدود ولایت و اختیارات فقها و مجتهدان در عصر غیبت پرداخته اند.

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) گفت: در دوران معاصر، حضرت امام خمینی(ره) بیش از دیگران به ضرورت طرح بحث حکومت اسلامی و ولایت فقیه به عنوان یکی از اصول مسلم اندیشه سیاسی اسلام که ریشه در منابع اصیل اسلامی دارد، پرداختند. معظم له در کتاب های کشف اسرار، المکاسب المحرمة و کتاب البیع، به ویژه در ایامی که در نجف اشرف تبعید بودند موضوع ضرورت تأسیس حکومت اسلامی در عصر غیبت و دخالت علما و مراجع دین در امور جامعه با استناد به ادله اربعه (آیات، ‌روایات، عقل و اجماع) را مورد بحث و بررسی قرار دادند.

وی اظهار داشت: پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و تأسیس نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران،‌ در حوزه های علمیه این موضوع مورد بحث و بررسی در دروس خارج حوزه واقع شد که کتاب ها، جزوات، سخنرانی‌ها و مقالات متعددی پیرامون آن به رشته تألیف و اجرا در آمد. از جمله شخصیت هایی که این موضوع را در حوزه علمیه قم به صورت مفصل به بحث و بررسی گذاشت؛ فقیه محقق آیت الله محمد مؤمن قمی از شاگردان حضرت امام خمینی (ره) بودند که حاصل آن بحث‌ها، چاپ و انتشار کتاب الولایة الالهیة الاسلامیة او الحکومة الاسلامیة؛ زمن حضور المعصوم و زمن الغیبة در 3 مجلد می‌باشد که مکرر از سوی انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه به چاپ رسیده است.

دبیر شورای کتاب مجمع گفت: پس از مطرح شدن موضوع بیداری اسلامی در برخی کشور اسلامی از سال های گذشته، ضرورت آماده سازی کتابی جامع در جهت معرفی ولایت فقیه و حدود و اختیارات آن از سوی دبیرکل محترم مجمع جهانی اهل بیت(علیهم السلام) مطرح شد که با تصویب شورای کتاب مقرر شد؛ این کتاب در گروه مطالعات بنیادی در یک جلد تلخیص و برای انتشار در کشورهای عربی، آماده و منتشر گردد؛ اینک کتاب حاضر، متن کامل کتاب با تحقیق جدید و آماده سازی فهارس می‌باشد که زیرنظر مؤلف محترم در 464 صفحه، ‌تهیه و پس از چاپ مجدد در ایران در اختیار علاقه مندان حوزوی و دانشگاهی قرار دارد.

علاقه مندان جهت تهیه کتاب به آدرس قم: بلوار جمهوری اسلامی، نبش کوچه 6، انتشارات مجمع جهانی اهل بیت(علیهم السلام) مراجعه نمایند و یا با شماره تلفن [phone] تماس بگیرند.

لینک خبر 

http://hawzahnews.com/detail/News/429754

لینک و تصویر چاپ اول

http://abwa-cd.com/fa/News/View/8546/%DA%A9%D8%

موقعیت سیاسى فرقه بهائیت و جایگاه آن در دنیا چگونه است؟

موقعیت سیاسى فرقه بهائیت و جایگاه آن در دنیا چگونه است؟

«بهائیت» از فرقه‏ هاى خرافى و گمراه کننده‏اى است که براى انحراف و استحاله دین در جهان اسلام شکل گرفت؛ سیاست‏ بازان و جاسوسان روسى و انگلیسى حدود یکصد و پنجاه سال پیش این فرقه را بوجود آوردند که بر اثر تبلیغات گسترده از طریق رسانه‏ هاى جمعى؛ مانند: تلویزیون و رادیو و نیز مجلّات و روزنامه‏ ها، شعارهاى فریبنده و دورغ را در سراسر گیتى پخش کردند و هوادارانى یافتند؛ به گونه‏ اى که اکنون افکار و حقایق بهائیت به 800 زبان و لهجه زنده دنیا منتشر و تبلیغ مى‏ شود و سایت‏ هاى اینترنتى مختلفى براى این کار فعّالند.

این فرقه در عرصه سیاسى جهان، کاملاً با سیاست‏ هاى صهیونیسم جهانى و رهبران اسرائیل هماهنگ است؛ و همکارى‏ ها و جلسات و جشن‏ ها و مراسم مشترک رژیم اسرائیل با بهایى‏ ها بر بسیارى از مردم جهان پوشیده نیست که مواردى از آن را یادآورى مى‏ کنیم:

1. مرکز فرقه بهائیت و اماکن به اصطلاح زیارتى آن، در فلسطین اشغالى به خصوص شهرهاى حیفا و عکا است. سال‏ هاى پیش بابى‏ هاى بهایى(بهائیان) جسد على محمد باب شیرازى نخستین پیامبر و خداى خویش را به اسرائیل بردند و با همکارى رژیم صهیونیستى بارگاه بزرگى بر آن بنا کردند. به سند زیر توجه کنید: «آرى! در سالروز رحلت رسول اکرم‏ (صلى الله علیه وآله) رژیم اشغالگر بار دیگر به جهان اسلام اهانت گستاخانه‏ اى کرد. سران رژیم صهیونیستى با راه اندازى جشن و پایکوبى براى تجمعى از فرقه ضاله بهائیت یک ساختمان دویست و پنجاه میلیون دلارى را به عنوان پایگاه جهانى بهائیت در ارتفاع کرمل شهر حیفا افتتاح کردند. ساخت این مجموعه عظیم ساختمانى با حمایت مستقیم اسحاق رابین نخست وزیر معدوم رژیم صهیونیستى از سال 1372 و زیر نظر دو بهایى فرارى ایرانى به نام‏هاى «مهندس حسین امانت» و «دکتر فریبرز صهبا» تحت شدیدترین تدابیر امنیتى آغاز شد. این تصمیم پس از برگزارى اجتماع سراسرى سال 1992 سران فرقه بهائیت در نیویورک زیر نظر «سیا»، «اینتلجنس سرویس» و «موساد» با هدف ایجاد قوس یا زیارتگاه متناسب با شأن پیامبر دیانت بابى در مدفنش، به مسؤولان رژیم اشغالگر فلسطین ابلاغ شده بود.

ارگستر سمفونیک اسرائیل در این مراسم، حاضران را که میان آنها مسؤولان سیاسى، اقتصادى و امنیتى صهیونیست‏ ها و برخى چهره ‏هاى شناخته شده بهائیت در آمریکا و اروپا نیز دیده مى ‏شدند، جهت دعا و نیایش همراهى مى‏کرد.

نکته مهم و قابل توجه در این تجمع، حضور خبرنگاران رادیو و تلویزیون‏ هاى مختلف جهان براى ایجاد پوشش علنى صوتى و تصویرى افتتاح این کاخ است. از جمله محورهایى که برگزارکنندگان مراسم از کانال این خبرنگاران دنبال مى‏کردند عبارتند از:

1. دولت اسرائیل با نهایت افتخار مى‏ تواند میزبان همه بهائیان تحت ستم در جهان على‏ الخصوص بهائیان ساکن در جهان اسلام باشد.

2. رویکرد به بهائیت رو به گسترش است و بهائیان که متمایل به دولت اسرائیلند در جهان بیش از شش میلیون نفرند. [1]

3. سران بهائیت و رهبران صهیونیسم از ابتدا روابط علنى نزدیکى با یکدیگر داشته‏ اند که برخى از آنها عبارتند از:

- شرکت هربرت ساموئل، یهودى صهیونیست (نخستین کمیسر عالى انگلیس در فلسطین در دوران قیومیت انگلیس) در مراسم تشیع جنازه عبد البهاء سومین خدا و پیامبر بهائیان. [2]

- ملاقات رئیس جمهور اسرائیل با «شوقى افندى» (پیشواى بهائیان بعد از عبد البهاء) در (فروردین 1332 ه ش) که در این دیدار شوقى افندى نظر مساعد و تمایل بهائیان را نسبت به اسرائیل اعلام کرد و آرزوى بهائیان را براى ترقى و سعادت اسرائیل برشمرد و رئیس جمهور اسرائیل هم ضمن تقدیر از اقدامات و مجاهدتهاى بهائیان در کشور اسرائیل، آرزوى قلبى خویش را براى موفقیت بهائیان در چندین سال قبل یاد کرد. [3]

- هنگامى که در سال (1947.م) سازمان ملل، کمیسیونى مرکب از نمایندگان یازده کشور را به ارایه نظر درباره آینده فلسطین به منطقه اعزام کرده بود، رهبر بهائیان در نامه‏اى به این کمیسیون، یهودیان را بیش از مسلمانان و مسیحیان نسبت به بیت‏المقدس محق معرفى کرد و از این نظر، تنها بهائیت را همسنگ با یهودیان  برشمرد. [4]

- گویاترین شاهد در این زمینه، سخن «روحیه ماکسول» همسر آمریکایى شوقى‏ افندى و از رهبران بهائیت است که مى‏ گوید: «سرنوشت و آینده اسرائیل و بهایى‏ گرى چون حلقه‏ هاى یک زنجیر به هم پیوسته است». [5]

4. در غرب و در ایران نیز درصد قابل توجهى از بدنه بهائیت را یهودیانى تشکیل مى‏دهند که به این فرقه گرویده‏اند. اگر این موضوع را از کسانى که پیش از پیروزى انقلاب اسلامى در جریان بهائیت بوده‏اند یا از کسانى که مدتى در یکى از کشورهاى غربى اقامت داشته‏ اند بپرسید، تأیید خواهند کرد که بیش از همه، یهودیان بوده‏ اند و هستند که به این فرقه مى‏ پیوندند؛ مثلاً: یهودیان همدان دسته ‏جمعى به این فرقه پیوستند. در این‏باره نیز مى‏ توان، به نقش «ملا الیاهو» و «ملا لاله‏زار» دو نفر از بزرگان یهود، در تقویت جنبش معروف «طاهره قرة العین» در تبلیغ بابى‏ گرى اشاره کرد. [6]

اعضاى نخستین بیت العدل (عبادت‏گاه اعظم بهائیان) که سیاست‏گزارى بهائیت جهان را به عهده دارد، نه نفرند که فقط یک نفرشان ایرانى است؛ او هم یک یهودى به نام لطف اللَّه حکیم. [7]

در مورد نقش فوق العاده یهودیان در تقویت بهائیت در ایران مى‏توان به مقاله تحقیقى و مستند «جستارهایى از تاریخ بهایى‏گرى در ایران» نوشته آقاى عبداللَّه شهبازى رجوع کرد که در آدرس اینترنتى زیر قابل مطالعه است. [8]

5. در گزارشى از مأموران ساواک از جلسات بهائیان ایران، قبل از پیروزى انقلاب اسلامى سه سند وجود دارد که به خوبى پیوند این فرقه را با زرسالارى یهود و صهیونیسم نشان مى ‏دهد:

الف) گزارش ساواک از جلسه ناحیه 2 بهائیان شیراز مورخ 1350/5/19: «جلسه‏اى با شرکت 12 نفر از بهائیان ناحیه 2 شیراز در منزل آقاى هوشمند و زیرنظر آقاى فرهنگى تشکیل گردید. پس از قرائت مناجات شروع و خاتمه و قرائت صفحاتى از کتاب لوح احمد وایقان، آقاى فرهنگى و محمد على هوشمند پیرامون وضع اقتصادى بهائیان در ایران صحبت کردند... فرهنگى گفت: «بهائیان در کشورهاى اسلامى پیروز هستند و مى‏توانند اختیار هر چیزى را که مى‏خواهند در دست بگیرند. تمام سرمایه‏ هاى بانکى و ادارات و رواج پول در اجتماع ایران مربوط به بهائیان و کلیمیان است. تمام آسمان خراش‏ هاى تهران، شیراز، اصفهان مال بهائیان است. چرخ اقتصادى این مملکت به دست کلیمیان مى‏ چرخد؛ شخص هویدا بهایى‏زاده است. او یکى از برترین خادمان امر اللَّه است؛ و امسال مبلغ پانزده هزار تومان به محفل ما کمک کرده است. آقایان بهائیان! نگذارید کمر مسلمانان راست شود...». [9]

ب) گزارش ساواک از محفل شماره 4 بهائیان به تاریخ 1347/3/7: «عباس اقدس» گفت: دولت اسرائیل در جنگ 46 و 47 قهرمان جهان شناخته شد و ما جامعه بهائیت فعالیت این قوم عزیز یهود را ستایش مى‏ کنیم. [10]

ج) گزارش مورخ 1346/9/9: شنیده شده است چندى قبل، بهائیان ایران مبلغ هنگفتى که چندین میلیون تومان بود به اسرائیل کمک کرده‏اند. البته تصور مى‏ شود، کمک بهائیان از طریق آقاى غفورى نماینده سیاسى اسرائیل در ایران و توسّط «حبیب القانیان» که تماس مستقیم با «حبیب ثابت» (کلان سرمایه‏دار معروف) که قبلاً یهودى و اهل کاشان بوده است، انجام گردیده؛ زیرا از قرار معلوم سرمایه محفل و وجوه جمع‏ آورى شده بهائیان ماهیانه به نام خیر اللَّه در صندوقى نزد «حبیب ثابت» مى‏باشد و مشارالیه این پول‏ها را به ربح مى‏دهد لکن مبلغ کل جمع ‏آورى شده فعلاً نامعلوم است. [11]

6. یکى از زمینه‏هاى پیوند بهائیت با زرسالارى یهود، سازمان صهیونیستى و نیمه مخفى فراماسونرى است. تعلیمات بهائیت، با تعلیمات فراماسونرى، انطباق فراوان دارد که از جمله آنها مى‏توان به جدایى دین از سیاست، تسامح و تساهل، تشکیل حکومت واحد جهانى، تطابق دین با عقل و علوم تجربى و... اشاره کرد.

اصولاً میان خبرگان فراماسونرى ایران، بسیارى از بهائیان وجود دارند که افرادى همچون «علیقلى نبیل الدولة»، «میرزا آقاخان کرمانى»، «ابراهیم حکیمى»، «سید جمال واعظ»، «ذبیح اللَّه قربانى»، «احسان یارشاطر»، «امیر عباس هویدا»، «پرى اباصلتى» و ... از این دسته ‏اند.

 سفر سال‏ هاى (1911 تا 1913 م) عباس افندى (عبد البهاء) به اروپا و آمریکا از جمله همکارى‏ هاى فراماسونرها با بهائیت است که از آن به نام نقطه عطف در تاریخ این فرقه یاد مى‏ شود. در طول این سفر کوشش مى‏شد تا «این پیغمبر نوظهور شرقى» را به عنوان نماد پیدایش مذهب جدید انسانى و آرمان فراماسونرى معرفى کنند.

بررسى جریان این سفر و مجامعى که عباس افندى (عبدالبهاء) در آن حضور مى‏یافت، ثابت مى‏ کند که کارگردان اصلى این نمایش «انجمن جهانى تئوسوفیستى» یکى از محافل عالى فراماسونرى غرب بود. او به ویژه در آمریکا در مجامع متعدد فراماسونرى حضور یافت و سخنرانى کرد. [12]

پاورقی:

[1] به نقل از روزنامه کیهان، سه‏شنبه اول خرداد، 1380.

[2] بهرام افراسیابى، تاریخ جامع بهائیت، ص 556، انتشارات سخن.

[3] همان، ص 572-573.

[4] همان، ص 569-571.

[5] مجله اخبار امرى، ارگان بهائیت، دى ماه 1340، صفحه 60.

[6] سید سعید زاهد زاهدانى، بهائیت در ایران، ص 134، مرکز اسناد انقلاب اسلامى.

[7] بهرام افراسیابى، تاریخ جامع بهائیت، فصل «شوقى افندى جانشین عبد البهاء».

[8] www.shahbazi.org

[9] عبداللَّه شهبازى، ظهور و سقوط سلطنت پهلوى، ج 2، ص 385، مؤسسه مطالعات و پژوهش ‏هاى سیاسى.

[10] بهرام افراسیابى، تاریخ جامع بهائیت، ص 752.

[11] سازمان یهودى و صهیونیستى در ایران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‏ هاى سیاسى، ص 536.

[12] عبداللَّه شهبازى، نظریه توطئه صعود سلطنت پهلوى و تاریخ‏ن گارى جدید در ایران، ص 61-74.

لینک اصلی 
http://mazaheb.ir/%D9%BE%D8%B1%D8