حضرت فاطمه معصومه(س)؛ زینت دختران عالم

به بهانه فرارسیدن سالروز میلاد کریمه اهل بیت(س)

 زن از دیدگاه شریعت نبوی(ص) دارای شخصیتی ارزش مند بوده که و جود او زینت‌بخش هستی و مظهر تجلی رحمت و لطافت خلقت می‌باشد.هر چقدر تقوا و پاک‌دامنی زن بیشتر باشد تأثیر وی در جامعه بیشتر بوده تا جایی که چنین فردی به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین مربیان بشر می‌تواند انسان را از وسوسه‌های شیطانی نجات داده و به فطرت خویش نزدیک کرده و روحیه خدامحوری را در زندگی وی تقویت کند.

*حضرت فاطمه معصومه(س) مظهر تجلی رحمت و لطافت خدا در خلقت است

در بین خاندان عترت(ع) که چراغ‌های امت اسلام هستند، پس از حضرت صدیقه طاهره و حضرت زینب(س) بانویی با عظمت‌تر از کریمه اهل‌بیت(ع)، حضرت فاطمه معصومه(س) وجود ندارد که بتوان آن را مظهر تجلی رحمت و لطافت خلقت نامید.

بانوی باعظمت و با عفت و پاک‌دامنی اوست که آثار وجودی آن حضرت را در زمان حیات طیبه‌اش و برکات مرقد منورش را پس از بدرود گفتن زندگی دنیوی‌اش در ایران اسلامی و امت اسلامی مشاهده می‌کنیم.

اگر امروز شاهد عظمت حوزه علمیه قم به‌عنوان أم القرای جهان اسلام هستیم به این خاطر است که در سایه عنایات حضرت معصومه(س) قرار دارد و بزرگان دین بر سر خوان گسترده‌ای نشسته‌اند که صاحب آن ضیافت، کسی جز کریمه اهل‌بیت(ع) نیست.

ادامه در لینک اصلی

http://hawzahnews.com/detail/News/389527

دهه کرامت مبارک

اگر داعش به حساب اسلام باشد، جنگهای صلیبی هم به حساب مسیحیت است!

محمدجواد معموری: الازهر به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مراجع اهل تسنن در جهان اسلام، با چالشی جدید در این سال‌های اخیر روبه‌رو بوده است. ظهور جنبش‌های مسلحانه اسلامی مانند داعش و بوکوحرام که عمدتا وابسته به اندیشه سنی هستند، ضرورت پاسخ‌گویی مراجع اسلامی در دفاع از اسلام را تشدید کرده‌‌ است. لذا الازهر برنامه گسترده‌ای را در مبارزه با آن چه جعل و تحریف در میراث اسلامی می‌نامد، آغاز کرده است. وی بر این باور است که اعمال مسلحانه گروه‌های افراطی، سابقه‌ای در اسلام ندارد و همگی از بروز چنین رفتارهایی به نام اسلام شگفت‌زده‌ایم. دویچه وله عربی در این زمینه، مصاحبه‌ای را با دکتر احمد الطیب، شیخ الازهر انجام داده است.

- تشکیلات «دولت اسلامی» از ایدئولوژی اسلامی برخوردار است و ملت‌های مسلمان از دست آنها در رنج و عذاب هستند. سازمان الازهر به این پدیده چگونه نگاه می‌کند؟
دکتر احمد الطیب: بسم الله الرحمن الرحیم. می‌دانیم که آن چه به «داعش» شناخته می‌شود و جنبش‌های مسلحانه اسلامی، پدیده‌هایی هستند که اسباب فراوانی در شکل‌گیری آنها دخالت داشتند. الازهر به عنوان یک سازمان، به دانشجویان خود می‌آموزد که اسلام نمی‌تواند به زور اسلحه و با حرکت‌های مسلحانه منتشر شود و قدرت گیرد. اسلام دینی است که با دلیل و منطق و با اقناع دیگران گسترش می‌یابد، و جنگ‌هایی که در زمان پیامبر(ص) درگرفت،‌ در دفاع مسلمانان از خود بود، نه به قصد تهاجم و تجاوز به زمین‌های مردم. در آن زمان، دعوت به اسلام بر پایه حجت و برهان صورت می‌گرفت، و هر کس می‌خواست، مسلمان می‌شد، و هر کس نمی‌خواست، دین خود را نگاه می‌داشت. تنها در یک حالت است که مسلمانان مجاز به جنگیدن هستند، و آن زمانی است که به آن‌ها حمله شده باشد. بنابراین، کشورگشایی به هدف استعمار یا ترویج دین در نگاه ما پذیرفته نیست. حرکت‌های مسلحانه‌ای که امروزه فعالیت می‌کنند، درست نیستند و مورد رضایت و پذیرش الازهر نیستند، و اسلام و قرآن و سنت، مخالف آن‌ها است.
ــ اما داعش نیز از مرجعیتی اسلامی برخوردار است که به دین استناد می‌کند، و می‌گویند آن‌ها مشغول جنگی تدافعی هستند. چگونه این سخن قابل توجیه است؟
من از آن‌ها دفاع نمی‌کنم. من از داعش نیستم که آن‌ها را توجیه کنم. من مخالف ... .

ــ منظورم از نگاه مرجعیت دینی بود.
فعالیت‌های داعش از نگاه ما اشتباه بزرگی است، و عملکرد آن‌ها فلسفه اسلام در جنگ و دفاع را تخریب می‌کند. آنان با تغییر مقولات ثابت اسلامی به اهداف خود می‌رسند؛ اول این که جوامع مسلمان را تکفیر کرده، سپس حاکمان مسلمانان را نیز کافر می‌شمرند، و دوم این که جهاد را واجب می‌دانند، زیرا جهاد از نگاه آن‌ها علیه تمامی کافران است. الازهر و اسلام از این سخن برائت می‌جویند و الازهر، جوامع اسلامی را تکفیر نمی‌کند و اسلام، وجود کافران را می‌پذیرد و آنان را مجبور به ورود به اسلام به زور شمشیر نمی‌کند. اسلام تنها با دلیل و برهان دعوت می‌کند. حتی کلمه جهاد در قران کریم، علی‌رغم این که بر جنگ و جهاد در دفاع از جان و زمین و ناموس و عقیده اشاره دارد، با این حال، بر جهاد با قرآن، جهاد با دلیل و جهاد با نیکی نیز اطلاق می‌شود.
ــ الازهر چگونه با این جنبش‌های مسلحانه برخورد می‌کند؟
ما اکنون در حال ایجاد مرکزی جهانی و متخصص به زبان‌های متفاوت برای رصد و پیگیری تمام آن‌چه داعش و دیگر جنبش‌های مسلحانه اسلامی منتشر می‌کنند، هستیم تا گروهی از عالمان الازهر پاسخی بر آن‌ها بنویسند، سپس ترجمه شده و بر روی پایگاه الازهر منتشر شود. ما بسیار بر روی این پایگاه حساب باز کرده‌ایم که در تصحیح مفاهیم جعلی مورد استفاده توسط جنبش‌های مسلحانه اسلامی کارساز شود. همچنین در حال بازنگری در برنامه‌های خود هستیم تا انطباق بیشتری با تصحیح این افکار جعلی بیابند. پیش از این، به این گونه برنامه‌ها نیازی نبود؛ اما اکنون در برنامه‌های درسی خود مفاهیم جهاد، حکومت و تکفیر را وارد کرده‌ایم. این ‌گونه مفاهیم، اکنون به بیش از دو و نیم میلیون دانشجوی مرد و زن تدریس می‌شود تا بدانند این جنبش‌ها، خارج از اسلام هستند و بیاموزند چگونه باید به آن‌ها پاسخ دهند. 

ادامه در لینک اصلی

http://www.dinonline.com/doc/interview/fa/5065

پارازیت های غرب بر سیمای تشیع!؟

گفتاری از حجت الاسلام دکتر علی رضا ایمانی

مسئله تقریب و وحدت امت اسلامی یک ضرورت دینی است، قبل از اینکه یک ضرورت سیاسی باشد. تلقی بعضی به غلط این است که اهل بیت(ع) اگر ما را امر به وحدت با اهل سنت کرده‌اند یا دستور به نزدیک شدن به همدیگر داده‌اند، در واقع یک امر تاکتیکی و موقت بوده است، در حالی که این نیست. من جایی ندیده‌ام در روایات تصریح شود ولی برداشت من از روایات این است که با آن علم غیبی که حضرات معصومین(ع) داشتند، می‌دانستند شیعه در اقلیت شروع می‌کند، با اقلیت ادامه می‌دهد و تا آستانه ظهور امام زمان(عج) در اقلیت خواهد ماند. لذا اهل بیت می کوشیدند تا شیعه را چنان تربیت کنند که با دیگران درگیر نشود و با آنها مسالمت‌آمیزانه زندگی کند.

متأسفانه در میان علمای شیعه و اهل سنت کسانی هستند که برای وحدت و تقریب پشیزی ارزش قائل نیستند و تمام همّ و غم و تلاششان برای تفرقه و جدا کردن صف شیعه از سنی است؟!.
امام صادق(ع) همواره تأکید می‌کند که در جماعات عامه شرکت کنید، به تشییع جنازه‌شان بروید، به عیادت مریضشان بروید و چنان عمل کنید که فردا بگویند «رحم الله جعفر بن محمد لقد ادب شیعته؛ خدا رحمت کند جعفر بن محمد صادق را که چقدر خوب شیعیانش را ادب کرده است». امام علی(ع) با 25 سال سکوت و پرهیز از وقوع در درگیری با مخالفان و غاصبان حق ولایت، درسی به شیعیان می‌دهد که گاهی حتی ممکن است امام وظیفه‌اش این باشد که از حق مسلم خود در امامت و خلافت کوتاه بیاید تا وحدت و انسجام امت از هم نپاشد.
شیخ طوسی در تهذیب آورده که راوی از امام صادق(ع) پرسید ما با اینها چه کنیم که در خط ما نیستند و شما را به امامت قبول ندارند؟ امام فرمود اگر شما مأموید و ما امام و اگر شما امت هستید و ما را به امامت قبول دارید همان کاری را با آنان بکنید که امامانتان می‌کنند. بعد حضرت قسم می‌خورد که ما به جماعات اینها می‌رویم.
در روایت دیگر صریح‌تر امام صادق(ع) فرمودند که کسی که پشت سر اینها نماز بخواند انگار پشت سر پیامبر در صف اول نماز خوانده است.
در سیره شخصی امام خمینی(ره) آمده که وقتی به مکه و مدینه مشرف شده بودند در مدینه منوره دو سه ساعت قبل از اذان غسل و وضو می‌کردند و به مسجدالنبی(ص) می‌رفتند و صف اول نماز جماعت جا می‌گرفتند و همان‌جا می نشستند و قرآن و زیارت و نافله می‌خواندند تا اذان بگویند و بتوانند نماز جماعت را در صف اول به اینها اقتدا کنند. امام می‌گوید اگر کسی در تشیع خود شک ندارد نسبت به بحث تقریب و وحدت باید این‌طور باشد.
به یقین این سیره اهل بیت(ع) بوده که جمعیت شیعه را از سه چهار نفر به سیصد چهارصد میلیون نفر رسانده است. در روایات اهل بیت هست که بعد از رحلت پیامبر همه صحابه مرتد شدند مگر سه یا چهار نفر؛ سلمان و ابوذر و مقداد. یک روایت می‌گوید: « ... الاّ اربعة» و عمار را هم اضافه می‌کند. امروز جمعیت شیعه حدود چهارصد میلیون نفر است.
اشاره مقام معظم رهبری به اینکه بعضی شیعه را از کانال‌های لندن ترویج می‌کنند معطوف به سه شبکه تلویزیونی بود که در پوشش دفاع از حریم اهل بیت(ره) در واقع به آرمان‌ها و فرمایش های معصومان ضربه می‌زنند.

ادامه در لینک اصلی

http://www.dinonline.com/doc/news/fa/2082

۴ نظریه دربارۀ معاهده در «عالم ذر»

گفتاری از آیت الله العظمی مظاهری در تفسیر آیه ۶۰ سوره یس؛ 

* معاهده در عالم ذر

خداوند در آیه 60 سوره یس می فرماید: «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی‏ آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبین‏»

اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را نپرستید زیرا وى دشمن آشکار شماست.

در این که ما یک عالم «ذر» داریم هیچ اشکالی نیست هم قرآن و هم روایات فراوانی بر آن دلالت دارد. علامه مجلسی(ره) بیش از صد روایت برای عالم ذر در بحارالانوار آورده ‌اند.[1]

قرآن‌ کریم نیز می ‌فرماید: «وَ اِذْ اَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی آدَمَ مِنْ ظُهورِهِمْ ذُرِیَّتَهُمْ وَ اَشْهَدَهُمْ عَلی اَنْفُسِهِمْ اَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالوا بَلی شَهِدْنا اَنْ تَقُولوُا یَوْمَ القِیامَةِ اِنّا کُنّا عَن هذا غافِلینَ» [2]

از ذریه آدم، از این انسان، عهد گرفتیم و به او گفتیم «اَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ»‌ آیا من پروردگار شما نیستم؟ این گرفتن پیمان در عالم ذر بوده است. حال عالم ذر کجاست؟ کی بوده؟ چیست؟ این بحث مفصلی می ‌خواهد. بسیاری از بزرگان مثل شیخ ‌الرئیس قائلند که روح قبل از بدن بوده است «الارواح جنود مجندة» ارواح تمام انسان ‌ها قبل از ابدانشان بوده است.

* عالم ذر از نظر بزرگان

قول نخست: شیخ ‌الرئیس در شعر "همامیه‌"اش روح را در بدن، به مرغی در قفس تعبیر کرده و می ‌گوید: عالم ذر چنین است، یعنی از ارواح همه انسان ها بیعت گرفته شده است. همه ‌شان گفته ‌اند: بله. ولی وقتی در این دنیا آمده ‌اند، تقلید، همه چیز را از یادشان برده است. تقلید آباء و اجدادی، حزبی، گروهی و محیطی سبب شده است که اینها آن «اَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ»‌ را فراموش کنند.

قول دوم: مرحوم صدرالمتألهین(ره) قبول ندارد که روح قبل از بدن باشد، او می‌ گوید: روح «جسمانیۀ الحدوث و روحانیۀ البقاء» است و مراد از عالم ذر یعنی یک مرتبه ‌ای از علم خدا که به آن عالم تقدیر می ‌گویند.

مسلم است قبل از خلقت این کره و قبل از عالم هستی، عالم هستی در علم خدا موجود بوده است. می ‌گویند، آنجا در مرتبه علم خدا عالم ذر معاهده شده و همه ‌شان گفته ‌اند: بله.

قول سوم: استاد بزرگوار ما، علامه طباطبایی(ره) عالم ذر را آن بُعد معنوی و جنبه ید ربی انسان می ‌دانند.

توضیح: انسان با خدا رابطه دارد. به خودش که نظر کنیم، یک چیزی و اگر با نظر او به خالق برسیم چیز دیگری است. با این که خیلی این مثال ناقص است اما برای تقریب به ذهن بد نیست.

شما یک وقت به یک چراغ برق نگاه می ‌کنید، اما توجه دارید که جریان این برق به کارخانه وابسته است. در این نظر، استقلالی برای این لامپ نمی ‌بینید، هر چه می ‌بینید از مرکزی می ‌دانید که این نیرو را ایجاد کرده، چون آن نیرو هست، آن لامپ روشن است و اگر آن نباشد، این هیچ است.

گاهی هم این طور نیست، شما این لامپ را در نظر دارید که الآن روشن است و اطاق را روشن می ‌کند. خوب نظرها با هم فرق می‌ کنند. یکی نظر به لامپ است که معلول و وابسته است و دیگری به دنبال علت و مولد برق است.

در انسان و عالم هستی نیز چنین است، یک نظر روی جنبة ید ربی است، در این نظر وقتی انسان نگاه کند، به قول قرآن همه چیز جز خدا فانی است و از همین جنبه هست که عالم هستی تسبیحِ خدا را می ‌کند. چرا که نظر به علت کل عالم هست و بقیه همه وابسته به او، که هیچ استقلالی ندارند.

«لا اِلهَ اِلاّ هُوَ کُلُّ شِیٍ هالِکٌ اِلاّ وَجْهَهُ»[3]

«یُسَبِّحُ‌ لِلّهِ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرْضِ وَ هُوَ العَزیزُ الحَکِیمُ»[4]

«یُسَبِّحُ لِلّهِ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرْضِ لَهُ المُلْکُ وَ لَهُ الحَمْدُ»[5]

یک نظر هم به عالم هستی است، این میز، عینک، کتاب و انسان، این جنبه ید خلقی است، یعنی نگاه و نظر به خویش.

استاد بزرگوار ما علامه طباطبایی (ره) می‌گویند:‌ مراد از عالم ذر آن جنبه ید ربی است که یک دفعه هم موجود می ‌شود.

«وَ ما اَمْرُنا اِلاّ واحِدَهٌ کَلَمْحِ البَصَرِ»[6]

ادامه در لینک اصلی

http://hawzahnews.com/detail/News/389304

اقتصاد مقاومتی؛ در عرصه فرهنگ و تبلیغ بین الملل

رهبر معظم انقلاب اسلامی سال 1395 را "سال اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل" نامگذاری کردند. گرچه به نظر می رسد که مخاطب این شعار، واحدهای اقتصادی و تجاری هستند اما دستگاههای فرهنگی نیز باید سهم خود را در این زمینه ایفاء کنند.

سرمقاله شماره های خرداد و تیر امسال(1395) مجله "گنجینه مجمع" به بررسی این مسأله پرداخته است. این سرمقاله را بخوانید:

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

به قلم: ع. حسینی عارف (مدیرعامل خبرگزاری ابنا)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

چند سال است که جهت گیری های رهبر معظم انقلاب اسلامی در نامگذاری سالها، به سوی "اقتصاد" معطوف شده است:
سال 1388: حرکت به سمت اصلاح الگوی مصرف.
سال 1389: همت مضاعف، کار مضاعف.
سال 1390: جهاد اقتصادی. 
سال 1391: تولید ملى و حمایت از کار و سرمایه‌ ایرانى.
سال 1392: حماسه‌ سیاسی و حماسه اقتصادی.
سال 1393: اقتصاد و فرهنگ؛ با عزم ملی و مدیریت جهادی.

ایشان سال 1395 ـ که بیش از یک سوم آن گذشته است ـ را نیز به عنوان سال "اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل" نامگذاری کردند.

با توجه به شش بار تکرار محتوای اقتصادی در نامگذاری شش سال پی در پی، واضح است که آوردن کلمات اقدام و عمل، به معنای تاکید ایشان بر «کار» به جای «سخن» است.

نکته دیگر آنکه همۀ این نامگذاری ها در بستر یک دهه انجام گرفته و می گیرد که قبلا با نام "دهۀ پیشرفت و عدالت" نامگذاری شده است. پس منظور از اقتصاد و کار، آن اقتصادی و فعالیتی است که به "پیشرفت کشور" و "عدالت در جامعه" به شکل توأمان منجر شود؛ نه توسعه و اقتصادی که به معنای تولید ثروت در طبقه سرمایه دار، کار مداوم در طبقه متوسط و له شدن طبقات فرودست باشد.

از آنجا که وظیفه ما در مجمع جهانی اهل بیت(ع) "مأموریت تبلیغی در عرصه بین الملل" است، در این نوشتۀ کوتاه به نکاتی که به نظر می رسد باید به آنها در راستای "اقتصاد مقاومتی" و "پیشرفت و عدالت" در عرصۀ فرهنگ و تبلیغ بین المللی توجه داشت، اشاره ای گذرا می کنیم:

* تعریف اقتصاد مقاومتی:

برای مفهوم اقتصاد مقاومتی، تعاریف متفاوتی ارائه شده است که هر کدام از جنبه ای به این موضوع نگاه کرده اند. تعریف خود رهبر فرزانه انقلاب این است: "اقتصاد مقاومتی یعنی آن اقتصادی که در شرایط فشار، در شرایط تحریم، در شرایط دشمنی ها و خصومت های شدید هم می تواند تعیین کننده رشد و شکوفایی کشور باشد".[1]

* تطبیق تعریف بر موضوع بحث:

می دانیم که تبلیغ ـ چه در داخل و چه در عرصه بین الملل ـ محتاج بودجه است؛ و هرچه اقلام تبلیغی، از محصولات تک بعدی به سوی محصولات بروزتر و چندبعدی حرکت کند بودجه های بیشتری را می طلبد.

از سوی دیگر می دانیم که دولت ها ـ با هر گرایشی ـ وقتی با کمبود یا کسری بودجه مواجه می شوند، ابتدا فشار و کاهش را متوجه سازمان ها و بخش های فرهنگی کشور می کنند.

با این دو مقدمه، تعریف فوق را این گونه می توان بر موضوع بحث تطبیق داد: "اقتصاد مقاومتی در عرصه تبلیغ، یعنی نوعی از برنامه ریزی اقتصادی و اجرایی در سازمان های فرهنگی که در شرایط فشار، تحریم و و خصومت های شدید هم بتواند مأموریت خود را انجام دهد".

با این تعریف و تطبیق، به شکل بسیار موجز، نمونه هایی از راهکارها برای اقتصاد مقاومتی در عرصه تبلیغ بین الملل را ذکر می کنیم.

مکتب امام صادق علیه السلام، بین الملل اسلامی بود/ آزادگی، اصلی ترین واحد درسی در مکتب جعفری بود

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، کارشناس تاریخ اسلام و تشیع در رابطه با سیره و منش علمی امام صادق علیه السلام در گفت وگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان گفت: ایام شهادت ائمه علیهم السلام فرصتی است که ما شیعیان  بازنگری و نگاه مجددی نسبت به سیره و تاریخ آن بزرگواران(ع) داشته باشیم چرا که معارف آنها به قدری وسیع و گسترده است که شاید بتوان گفت تا قبل از ظهور حضرت حجت(عج) همچنان انسان ها به واقعیت و کُنه معارف آنها دست پیدا نمی کنند و شاید به بخشی اندکی از آن دست یابند.

 وی افزود: امام صادق علیه السلام به دلیل دوران خاص امامتشان با سایر ائمه(ع) تفاوت هایی دارند طول 250 سال امامت ائمه(ع) از زمان رحلت پیامبر(ص) تا عصر غیبت امام زمان(عج) یک ساختار خاص و ارتباط عجیبی با هم دارد که برخی آن را به یک درخت پربار تشبیه می کنند که شاخه های متعدد و مختلف دارد که باید همه آنها را با هم دید.

 دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) در توضیح این مطلب اظهار کرد: اینطور نیست که اگر بخواهیم زمان امیرالمومنین امام علی علیه السلام را بررسی کنیم تمام مباحث مربوط به عملکرد امامت در این دوره محدود و مجسم شده باشد بلکه بخشی از زوایای عملکرد حضرت(ع) به عنوان امام معصوم به زمان امام حسن مجتبی و نیز امام حسین علیهم السلام مربوط می شود.

 حجت الاسلام جعفری بیان کرد: دوران امامت حضرت صادق علیه السلام از جهات سیاسی - اجتماعی و اقتصادی با مسائل خاصی همراه بوده است. مهم ترین مباحث، مسایل مربوط به فرهنگ و سیاست و موضوعات اجتماعی بود که امام با دوران انحطاط بنی امیه و پا گرفتن قیام های متعدد علوی و عباسی مواجه شدند.

امام صادق(ع) و مبارزه با انحرافات فکری و عملی/ باز نشر

یکی از صدها تعالیم مکتب اسلام و شیعه اثنا عشری که حضرت صادق آل محمد(علیهم السلام) به جهان انسانیت آموخت، حفظ حرمت جان و مال و عزت همه انسان ها به ویژه مسلمانان و گویندگان «اهل لا اله الا الله، محمد رسول الله» بود که می باید جهانیان آن را بشناسند.

اشاره: 

جهانیان از ملیت های مختلف و عموم مسلمانان و شیعیان و پیروان اهل بیت(ع)، این روزها شاهد ظلم و ستم عده ای از مدعیان اسلام با شعار و پرچم «لا اله الاّ الله» و «محمدٌ رسول الله»! با حمایت رژیم های فاسد منطقه مانند آل سعود وهابی و استکبار جهانی و صهیونیسم بین الملل، به مردم سوریه و عراق و لبنان و ... هستند!. کسانی که بوئی از تعالیم نورانی دین اسلام و مبانی ناب آن نبرده اند و همّ و غمّ آنان خون ریزی و کشتن مردان وزنان و بچه های بی گناه از طوائف و مذاهب مختلف شیعه و سنی و مسیحی و ایزدی و غارت اموال آنان ... می باشند. صحنه های کشتارها و جنایت هائی که دل هر انسانِ با ایمان و آزاده و با شرفی را به درد می آورد. یکی از صدها تعالیم مکتب اسلام و شیعه اثنا عشری که امام ششم حضرت صادق آل محمد(علیهم السلام) به جهان انسانیت آموخت، حفظ حرمت جان و مال و عزت همه انسان ها به ویژه مسلمانان و گویندگان «اهل لا اله الا الله، محمد رسول الله»  بود که می باید جهانیان آن را بشناسند و به آن عمل کنند. به امید هوشیاری و مقاومت هرچه بیشتر مردم مناطق درگیر در عراق و سوریه و نابودی گروه های تکفیری و تروریستی و پیروزی حق بر باطل، ان شاء الله.

بیست و پنجم شوّال المکرّم، مصادف با سال روز شهادت مؤسّس مذهب حقّه شیعه اثنا عشری و احیاء کننده اسلام ناب محمّدی(ص)، حضرت جعفر بن محمّدٍ الصادق(ع) است، ضمن عرض تسلیت و تعزیت این شهادت جان گداز به پیشگاه منجی عالم بشریّت، حضرت حجّة بن الحسن العسکری(عجّل الله فرجه الشریف)، رهبر معظّم انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(دام ظلّه العالی)، مراجع عظام تقلید، عموم مسلمانان، به خصوص شیعیان سراسر جهان و امّت شهید پرور و قهرمان ایرانِ اسلامی، توجه خوانندگان ارجمند را به مطالعه این نوشتار کوتاه به قلم حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، که به بررسی اجمالی حوادث دوران زندگانی ایشان و نقش آن حضرت در بنیان گذاری مکتب شیعه اثنا عشری و چگونگی مبارزه آن حضرت با انحرافات فکری و عملی جامعه مانند موضوع غُلات، افراطی گری و چگونگی پایه گذاری نهضت علمی و تدوین معارف و فقه شیعه می پردازد جلب می کنیم.

1- ولادت، کمالات نفسانی و تلاش های علمی و آموزشی

حضرت امام صادق(ع) در تاریخ هفدهم ربیع الاوّل سال 83 هجری در مدینه منوّره به دنیا آمد. (1) مکنّی به «ابوعبدالله» و ملقّب به «صادق»، صابر، فاضل، کافل، قائم و منجی است.[گفته می شود لقب صادق را پیامبر اکرم (ص) به ایشان داده است]. مدت زندگانی حضرت، 65 سال و مدت زمان امامت آن حضرت، 34 سال بود. آن حضرت 12 سال در مدینه با جدّ بزرگوارش امام سجّاد(ع) و 19 سال با پدرش، امام محمد باقر(ع) زندگی کرد. در این مدّت، دشواری ها و سختی های زندگی در حکومت حاکمان ظالم بنی امیّه را شاهد بود و همراه با پدرش در راه نشر معارف اهل بیت(ع) تلاش می کرد.

معرفی برخی آثار منسوب به امام صادق(ع)

 علی اکبر ضیایی

آثار بسیاری به امام صادق علیه السلام نسبت داده شده است.  علامه سید محسن امین(ره) تعداد ۲۴ کتاب و رساله به آن امام منسوب دانسته و می گوید: «دلیل موثقی بر تالیف چنین آثاری از آن حضرت وجود ندارد و اکثر آنها را شاگردان امام به نقل از ایشان تالیف نموده‌اند و یا اینکه برخی از شیعیان گفتارهای امام را جمع‌آوری نموده و به آن حضرت نسبت داده اند». (۱) در این مقال با برخی از این آثار آشنا می شویم.

خواص القرآن الکریم یا منافع القرآن

آغاز: قال الامام ابوعبدالله جعفر الصادق بن محمد بن علی بن زین العابدین بن الحسین الشهید بن علی بن ابی طالب رضی الله عنهم، من کتب سورة البقرة و علقها علیه زالت عنه الأوجاع کلها ... .

پایان: سمرة الفاتحة من قرأها فی کل ساعة تغفر جمیع الذنوب و هی لکل مرض تقرأ علیه یبرأ باذن‌الله تعالی تم کتاب منافع القرآن الکریم، نفع‌الله لصاحبها و کاتبها و قارئها و سامعها و لجمیع المسلمین آمین.

نسخه ای از این کتاب به شماره ۷۳۶۵ در کتابخانه ظاهریه دمشق موجود است و استنساخ آن متعلق به قرن هشتم هجری قمری است و نیز نسخه‌ای دیگر از همان کتاب به شماره ۹۵۹۴ در همان کتابخانه وجود دارد ، ولی ناقص است. این کتاب که در آغاز آن به امام صادق علیه السلام نسبت داده شده است ، مجموعه‌ای از روایات امام در منافع قرآن‌کریم می‌باشد که پس از نیمه دوم قرن چهارم تالیف شده است. در این کتاب بسیاری از مطالب از کتابی به نام «کشف‌السرالمصون و العلم المکنون فی شرح خواص القرآن الکریم و منافعه» نوشته ابوعبدالله محمد بن احمد بن سعید تمیمی.(۲) (زنده به سال ۳۹۰ ه) اقتباس شده است و نام تمیمی در این کتاب (منافع القرآن الکریم) چندین بار ذکر شده است . علاوه بر دو نسخه مذکور نسخه‌هایی در گوته به شماره ۳/۱۲۵۶ و واتیکان سوم به شماره ۴/۱۰۱۴ ولاله‌لی در استانبول وجود دارد.(۳) که در نسبت آنها به امام ‌صادق علیه السلام شک و تردیدی روا نداشته‌اند.

نسخه‌ای از این رساله به خط شعبان بن فاضل که در سال ۱۳۸۴ه استنساخ شده بدست آمده است این کتاب از جمله آثار سرّی فرقه علویه نصیریه است. و در آن مسأله صراط با عقایدی چون تناسخ ارواح و رسخ و مسخ توجیه شده است و احتمال آنکه این کتاب جدیداً نوشته و به امام صادق علیه السلام نسبت داده شده باشد بسیار است.

تاریخچه ظهور اِبن تیمیه و وهابیت

ابن تیمیه با ادغام نقل گرایی مذهب حنبلی و از سوی دیگر اجتهاد در منابع دین، مکتبی جدید به نام سلفی گری را پایه گذاری کرد، مفاهیم توحید و شرک را تغییر داد که علمای شام، ردیه هائی بر او نوشتند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، نخستین جلسه بررسی مبانی فکر ابن تیمیه و وهابیت در مدرسه علمیه عالی نواب با استقبال طلاب و دانشجویان برگزار شد.

آیت الله العظمی سبحانی در این جلسه به تاریخچه ای از ظهور ابن تیمیه و وهابیت پرداخت که در ادامه می‌آید:

ابن تیمیه حرانی متولد سال 661 هجری در شهر حَرّان از توابع شام است که پدرش به دلیل حمله مغول به شامات، اقدام به هجرت به دمشق کرد .از آنجا که پدرش عالمی حنبلی بود، او نیز فقه حنبلی را دنبال کرد و تا سال 698 هجری که رساله ای نوشت و عقاید منحرف خود را آشکار نمود، از او خبری نبود.

ابن تیمیه با ادغام نقل گرایی مذهب حنبلی و از سوی دیگر اجتهاد در منابع دین مکتبی جدید به نام سلفی گری را پایه گذاری کرد، مفاهیم توحید و شرک را تغییر داد که علمای شام، ردیه ای بر او نوشتند. حاکم وقت، او را به جرم طرح افکار و عقاید مخالف با اسلام زندانی کرد که به واسطه مادرش آزاد شد و به مصر رفت. آنجا نیز عقایدش را بروز داد که باز با مخالفت علما و حکم چهار مذهب رسمی به گمراهی وی، سبب شد به زندان برود و در نهایت او درحال حبس به سال 728 هجری درگذشت.

با توجه به اینکه عقایدش در مهد علم و عالم، مطرح کرد، موفق به ترویج نشد؛ زیرا مخاطب او جاهل نبود، بنابراین به جز سه نفر به نام ابن القیم جوزیه، ابن کثیر شامی و ذهبی تأثیر نگرفتند که با مرگ آنان به طور کلی این تفکر از بین رفت.

قرن دوازدهم محمدبن عبدالوهاب در شهر عینیه از توابع نجد تولد یافت که پدرش قاضی و فقیه حنبلی بود، در سفر به مدینه به کتاب‌های ابن تیمیه دسترسی یافت و با نشر و ترویج آن‌ها، مردم و علمای بصره او را با خفت از شهر بیرون کردند. به «حریمله» نزدیک زادگاهش برگشت و در درس پدر حاضر شد، اما مدام بین آن‌ها بحث و نزاع بود. در سال 1153 با مرگ پدر دوباره به نشر افکار خود اقدام کرد که از آنجا هم اخراج شد. بنابراین به«عُینیه» برگشت و با مخالفت حاکم آنجا به«درعیه» رفت و با محمد بن سعود حاکم قدرت طلب و مال دوست، توافقی برای دعوت به سلفیه با تکفیر مردم جزیره العرب بر مبنای توحید خود کرد که منافع یک پنجم کار به ابن عبدالوهاب می رسید و باقی برای حاکم بود.

او با مشرک خواندن مخالفان خود، جان و مال و ناموسشان را مباح می شمرد و با حمله به آنجا مردان را کشته، زنان را اسیر و اموال را غارت و شهر را ویران می کردند، چنانکه بعد حمله به عینیه زادگاه خودش جز تلی خاک باقی نماند. فجایعی که به بار آوردند، در تاریخ ثبت شده، نظیر کشتار مردم عراق در سال 1216 که در یک روز کربلا را غارت کردند، عده ای را کشتند و گریختند. در سال 1217 هم در طائف جنایت‌های هولناکی نظیر ذبح فرزند شیرخواره روی سینه مادر، کشتار مردم حاضر در مسجد، پاره کردن قرآن و پایمال کردن صحیح بخاری را انجام دادند.

دولت عثمانی آن‌ها را سرکوب کرد، اما با حمایت انگلیس، بر حجاز و نجد تسلط یافتند و دولت سعودی را تشکیل دادند و با اکتشاف نفت به ثروت عظیمی رسیدند که در جهت ترویج افکار ضاله خود بهره می برند.

بیشتر در لینک زیر

http://tohid.ir/fa/persian/book?bookID=52&page=1#8

http://tohid.ir/fa/persian/book?bookID=218&page=0