هفته دولت گرامی باد

برخی از سخنرانان شیعه، سهواً مبلغ عرفان های کاذب شدند؟!

وی توحید و شرک، ایمان و کفر، سنت و بدعت و حیات برزخی را ۴ محور اساسی در مبانی اعتقادی معرفی و بر ضرورت انتخاب روش تطبیقی در بحث‌های مبانی اعتقادی تأکید کرد.

حجت الاسلام دکتر علی زاده موسوی در جلسه تربیت مدرس نقد وهابیت مشهد علت اصلی رشد وهابیت را تکیه بر شبهات عنوان کرد و بیان داشت: این‌ها همان‌طور که امیرالمومنین علی علیه‌السلام فرمودند، حق و باطل را با هم ممزوج کرده‌اند و افراد را به اشتباه انداخته‌اند. گوشه‌ای از حق را می‌گیرند و گوشه‌ای از باطل را و این‌ها را با هم مخلوط می‌کنند.

وی افزود: هدف پرسش و شبهه متفاوت است؛ هدف از ایجاد شبهه تخریب است. شبهات را به سؤال تبدیل کنید. «توسل چیست» به جای «توسل شرک است». فعال عرصه‌ی جریان‌های معاصر عنوان کرد: شبهه مثل سنگی است که فردی در چاه می‌اندازد؛ القاء آن بسیار راحت و پاسخ به آن بسیار سخت است.

علی زاده موسوی با بیان این‌که برخی از مبلغین و سخنرانان شیعی، ناخواسته و ندانسته عامل ترویج برخی از عرفان‌های نوظهور در کشور بوده‌اند تأکید کرد: شرایط را باید کاملاً بسنجید. فقط و فقط در محافل تخصصی می‌توان شبهه را کاملاً باز کرد و به آن پاسخ گفت. در محافل عمومی جواب شبهه را بدون مطرح کردن آن و به صورت غیر مستقیم بدهید.

وی ضرورت پاسخ به شبهات و دفاع از آئین حق را تسلط کامل بر مسائل اعتقادی شیعه دانست و اظهار تأسف کرد: متأسفانه گاهی لازم است القائات و شبهاتی را که خود ما بوجود آورده‌ایم از ذهن مردم و مبلغین پاک کنیم و سپس آنچه را که باید جایگزین نماییم.

این کارشناس حوزه کلام و عقاید مذاهب اسلامی اظهار داشت: تبارشناسی یکی از شاخه‌های اساسی در حوزه‌ی شناخت وهابیت است و در این حوزه باید تاریخ تحلیلی را مد نظر قرار داد و نه تاریخ روایی.

وی افزایش قدرت تحلیل، قدرت نشانه شناسی و توانایی آینده پژوهی را از فوائد نگاه تحلیلی به تاریخ بیان کرد و افزود: در تاریخ تحلیلی نگاه ما می‌بایست هرمنوتیکی باشد یعنی اینکه باید بررسی کنید چرا جریان وهابیت در نجد بوجود آمد و نه در حجاز. باید ویژگی‌های سوریه را بشناسید و بتوانید تحلیل کنید که چگونه ابن تیمیه از آنجا برخاسته است. آن گاه می توانید تحلیل کنید که بروز ویژگی‌های خاص در هر منطقه خبر از ورود چه تفکری به آن جا را می‌دهد.

حجت الاسلام والمسلمین علی زاده موسوی هم‌چنین بر ضرورت شناخت مباحث مقدماتی در عقائد گروه‌های مختلف اسلامی از جمله تأویل، هستی شناسی و معناشناسی تأکید کرد و گفت: باید فندانسیون عقائد وهابیت را بشناسید. چرا آن‌ها زیارت را قبول ندارند و چرا خداوند را تجسیم می‌کنند؟ چون حس گرا هستند و خدای قابل فهم و حسی را می‌شناسند.

علی زاده موسوی فن مناظره و تسلط بر شبهات را دو محور اساسی در شاخه‌ی شبهه‌شناسی دینی دانست و در مورد اهمیت تسلط بر فنون مناظره عنوان کرد: ممکن است کسی در حوزه‌ی عقائد قوی نباشد اما مناظره‌گر خوبی باشد و ممکن است کسی در عقائد حرف اول را بزند اما بحث و هدایت بحث به نقطه‌ی دلخواه خود را بلد نباشد.

وی هم‌چنین در مورد شبهات اظهار داشت: بحث ما در شبهه‌شناسی صرفاً نقلی است؛ یعنی مثلاً در اثبات توسل فقط باید دلایل مشروعیت توسل را بیان کنید. مثلاً اینکه پیامبر کجا توسل کردند. اینکه توسل شرک نیست به حوزه‌ی عقائد برمی‌گردد و این‌که توسل مشروع است جایش در شبهه‌شناسی است.

وی افزود: در حوزه‌ی کلام یکی از منابع اصلی ما قرآن است و در حوزه‌ی شبهه‌شناسی عمده نظر ما باید بر احادیث باشد.

ادامه در لینک اصلی

http://oweis.ir

دشمنی وهابیت با مسئله زیارت، ریشه در فهم غلط آنان از دین دارد؟!

اگر زیارت و توسل از سوی وهابیت پذیرفته شده نیست تماما به دلیل فهم غلط آنان از مسایل و معارف دین است در حالی که ما در احادیث معتبر به صورت مشترک در منابع شیعه و اهل سنت داریم که همواره مسلمین به زیارت پیامبر (ص) تشویق شده اند.

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی، کارشناش فِرَق در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به انحراف جریان فکری وهابیت اظهار کرد: وقتی موقعیت زمانی و تاریخی وهابیت را بررسی می کنیم به این نتیجه می رسیم که اساسا وهابیت یک فهم انحرافی از دین و منابع دینی است و به دیگر بیان آنها عقل و درک سالمی نسبت به مباحث دینی ندارند.

وی ادامه داد: این جریان ادامه جریان خوارج است، در صدر اسلام خوارج جریان انحرافی بودند که با امیرالمومنین امام علی(ع) در افتادند و مقابل حضرت(ع) ایستادند و ذهنیات، برداشت ها و جهالت هایشان را نسبت به مسایل مختلف نشان دادند. برای مثال وقتی حضرت علی(ع) فرمودند: خداوند حاکم است و باید حاکمیت خدا در زمین به وسیله پیامبران و امامان تحقق یابد؛ آنها پاسخ دادند که خداوند نیازی ندارد بلکه خود حکمرانی می کند و شعار دادند: «اِنِ الْحُکْمُ إِلاّ للهِِ» و در مقابل حضرت(ع) پاسخ دادند: «نَعَمْ إِنَّهُ لاحُکْمَ إِلاَّ للهِِ ولکِنَّ هۆُلاءِ یقُولُونَ: لاَ إِمْرَةَ إِلاّ لِلّه».

حجت الاسلام جعفری فراهانی تصریح کرد: همچنین، زمانی که ابن تیمیه در قرن هفتم در سوریه پیدا شد و این تفکرات انحرافی را رواج داد و از سوی دیگر در قرن دوازدهم از منطقه نجد عربستان محمد بن عبدالوهاب برخاست همین جریان را ادامه داد و با درک و فهمی انحرافی از قرآن و روایات، برداشت های نادرست را به دین نسبت داد.

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به شبهات وهابیت در حوزه های مختلف از جمله شفاعت، توسل و زیارت، بیان کرد: اگر زیارت و توسل از سوی وهابیت پذیرفته شده نیست تماما به دلیل فهم غلط آنان از مسایل و معارف دین است در حالی که ما در احادیث معتبر به صورت مشترک در منابع شیعه و اهل سنت داریم که همواره مسلمین به زیارت پیامبر (ص) تشویق شده اند. در کتب اهل سنت از جمله صحیح بخاری و صحیح مسلم نیز این مساله بیان شده است.

این پژوهشگر تصریح کرد: وقتی مسلمین می توانند به مسجد پیامبر (ص) بیایند، قطعا این ورود و حضور توام با زیارت است. در روایات فراوانی بر زیارت پیامبر(ص) تاکید شده است در حالی که ابن تیمیه و محمدبن عبدالوهاب با برداشت های ناصحیح خود از احادیث می گویند حتی مسلمین اجازه زیارت قبر پیامبر (ص) را ندارند و اگر کسی بر مزار پیامبر(ص) برود و توسل و زیارت کند این کار او کفر است.

وی ادامه داد: به اعتقاد وهابیت تقاضا و زیارت فقط باید از خدا باشد و چون پیامبر(ص) بنده خداست نمی توانیم از او حاجت بخواهیم و حوائب باید فقط از خدا خواسته شود، بنابراین اگر کسی به مسجد پیامبر (ص) رفت و به حضرت(ص) سلام داد و او را واسطه برای حاجت خود قرار داد کار او کفر محض بوده است!! وهابیت در مورد مزار امامان شیعه (ع)، علما و دیگر بزرگان دین نیز همین نظر  را دارند و کلا این مساله را زیر سوال می برند حتی تاریخ جسارت های محمدبن عبدالوهاب به ساحت پیامبر(ص) را بازگو کرده است.

وی خاطرنشان کرد: این در حالی است که در آیات و روایت داریم که حاجت خواستن و واسطه قرار دادن پیامبر(ص) امری است که مشروعیت دارد و در سوره مبارکه نساء آیه 64 خداوند می فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا» (و ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر آنکه به توفیق الهى از او اطاعت کنند و اگر آنان وقتى به خود ستم کرده بودند پیش تو مى ‏آمدند و از خدا آمرزش مى‏ خواستند و پیامبر [نیز] براى آنان طلب آمرزش میکرد قطعا خدا را توبه‏ پذیر مهربان مى‏ یافتند).  بنابراین آیه شریفه به واسطه قرار دادن پیامبر(ص) در محضر الهی تصریح کرده است.

لینک اصلی 

http://www.shabestan.ir/detail/News/568729

http://vareth.ir/fa/news/76175

http://sedayesaraab.ir/?p=34125

http://abwa-cd.com/fa/News/View/8638

http://www.monazereh.ir/vb-5746.htm

متن مصاحبه ای دیکر در لینک زیر

http://shafaqna.com/persian/services/religious-questions/item/131089

http://af.shafaqna.com/FA/152130

هفته دولت ج. ا. ایران مبارک باد

معرفی بزرگ‌ترین کتابخانه تخصصی تاریخ در جهان اسلام/ مراسم جشن بیست‌سالگی کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران تحت اشراف حضرت آیت الله سیستانی به عنوان بزرگ‌ترین کتابخانه تخصصی تاریخ در جهان اسلام با دارا بودن بیش از ۱۷۶ هزار جلد کتاب و مجله به ۹ زبان دنیا همراه با ارائه خدمات جانبی، روزانه آماده ارائه خدمات و پذیرای طلاب و دانشجویان برادر و خواهر سراسر کشور است.

اشاره:

 بسیاری از مشکلات زندگی های امروزی از جمله بد رفتاری ها، بی اخلاقی ها، تربیت نادرست فرزندان، ازدواج و اداره بی اساس و پایه خانواده ها و عدم پیشرفت برخی افراد در زمینه های مختلف، به خاطر اطلاع کم و شاید هم بی اطلاع بودن از مسائل مورد نیاز زندگی است.

یکی از منابع و شاید مهم ترین و بهترین منبع برای کسب آگاهی های صحیح و ریشه دار و اطلاع از مسائل مورد نیاز بشر، مطالعه کتاب است؛ متأسفانه در جوامع امروزی افزایش مشغله زندگی ها، وقت گذرانی های بیهوده و نداشتن برنامه ریزی درست، شایع و رایج بوده و افراد کمترین وقت خود را به مطالعه کتاب و کتابخوانی اختصاص می دهند.

با توجه به این که رهبر معظم انقلاب بارها و بارها به مسأله کتابخوانی تأکید بسیار داشته اند و در فرمایشاتشان کتاب خوانی را نه تنها یک وظیفه ملی، بلکه یک واجب دینی و شرعی خواندند؛ این مسأله سبب شد که به معرفی یکی از کتابخانه های تخصصی بپردازیم تا شاید بتواند راهی برای دسترسی بهتر به کتاب های تخصصی در زمینه تاریخ اسلام و ایران باشد؛ در این راستا به گفت و گو با رضا اباذری، مسؤول اجرایی کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران پرداختیم که شرح این گفت و گو در زیر آمده است:

 در ابتدا به معرفی کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران بپردازید و این که این کتابخانه با چه هدفی تأسیس شده است؟

با توجه به خلاء پژوهش در زمینه‌ های تاریخی در حوزه علمیه قم و احساس نیاز مبرمی که در این زمینه وجود داشت، سبب شد کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران با تکیه بر دو گرایش اسلام و ایران برای تقویت و فعال­کردن بحث‌ها و مطالعات تاریخی در سال ۱۳۷۴ با مدیریت حجت ­الاسلام والمسلمین جعفریان در قم راه اندازی شود؛ این کتابخانه وابسته به دفتر حضرت آیت ­الله سیستانی است که حجت­ الاسلام والمسلمین شهرستانی در قم بر آن نظارت دارد.

برای ارائه هر چه بهتر و آسان‌ تر خدمات به محققان و پژوهشگران سعی شده است از مقررات خشک و دست و پا گیر رایج در کتابخانه ‌ها جلوگیری شود؛ به این صورت که استفاده از منابع کتابخانه با آسان ‌ترین روش ممکن بوده و استفاده از این کتابخانه تنها با ارائه کارت شناسایی معتبر برای عموم محققین آزاد است؛ البته به علت سطح کار و تخصصی­ بودن کتابخانه فقط متخصصان تاریخ و گرایش ‌های وابسته به آن اجازه استفاده از کتابخانه را دارند.

ادامه در لینک اصلی

http://mabahes.ir/23552

 مراسم جشن بیست‌سالگی کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

پایان عصر کتاب!

http://mobahesat.ir/11164

تلاش برای تعامل گفتمانی با سلفیت/ تفاوت سلفی و نوسلفی

محمد طلایی، نویسنده و پژوهشگر اندیشکده مرصاد گفت: اختلاف اول سلفی ها و نوسلفی ها مربوط به میزان تعبد آنها به ظواهر نصوص دینی است. نزاع دیگر سلفی های سنتی و نوسلفی ها بر سر دموکراسی است.

حرکت در جهت پروژه تمدنی انقلاب اسلامی، نه تنها عدم تعارض با جریانات اسلامگرای منطقه را ایجاب می کند که ضرورت همکاری گسترده با آنان را نیز حیاتی می سازد. ولی متاسفانه آنچه امروز در اتفاقات منطقه مشاهده می کنیم نه تنها همکاری نیست که حتی عدم تعارض هم نیست، بلکه تقابل رسمی و جدی است!

اینکه چرا بعد از ۳۷ سال از انقلاب اسلامی نتوانسته ایم تعامل خوبی با جریانات اسلامگرا داشته باشیم، خود حدیثی است مفصل. آنچه اجمالا مشخص است عدم شناخت دقیق ما از این جریانات و اختلافات و اشتراکات آنان  است. به همین دلیل برای آشنایی با جریانات سلفی و نوسلفی با محمد طلایی، نویسنده و پژوهشگر اندیشکده مرصاد به گفتگو پرداختیم.

*لطفا یک تعریف اجمالی از سلفیت و نوسلفیت بفرمایید.

من یک مقدمه ابتدائا عرض کنم که اصلا وقتی ما می خواهیم سراغ شناخت جریان ها برویم با چه نگاهی باید این کار را انجام دهیم. آن چیزی که تا حالا در شناخت جریانات اسلامی در حوزه های علمیه ما مرسوم بوده یک نگاه کلامی بوده است. بحث این نیست که ما یک حکومتی هستیم که بر اساس یک ایدئولوژی اسلامی شکل گرفته و می خواهیم گفتمان انقلاب اسلامی را به سایر مناطق جهان اسلام صادر کنیم و بر این مبنا جریانات مختلف را توصیف کنیم.

بحث صرفا این است که مثلا وهابی ها دارند به ما حمله می کنند، ما هم به آنها حمله می کنیم و پاتک می زنیم! این نوع شناختن با شناختی که بر اساس مبنای انقلابی باشد فرق دارد. در واقع چون «مسئله» مان فرق می کند نوع شناخت مان هم فرق خواهد کرد. مسئله شما که فرق کند موضوع یک طور دیگر طرح می شود و پاسخ به موضوع هم شکل خاص خود را پیدا می کند.

بحث ما این است که همکاری های ما در جهان اسلام باید بر اساس اسلام ناب و اهداف انقلاب باشد. اهداف انقلاب هم مشخص است: استکبارستیزی، مبارزه با اسرائیل، اقامه دین خدا در جامعه و ...

در دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی تقریبا نگاه منافع ملی حاکم است. به این معنا که هرکس خطر کمتری برای ما دارد یا منافع بیشتری به ما می رساند، باید بیشتر روی او سرمایه گذاری کرد. منافع را هم بیشتر بر اساس منافع اقتصادی تعریف می کنند. البته اینکه وزارت خارجه چقدر در همین راستا هم موفق بوده جای سوال است!

این نگاه ها باعث شده که ما تا در یک موضوعی با اسلامگرایان به چالش می خوریم، سریعا می غلطیم به سمت سکولارها یا صوفی ها. که این رویکرد آسیب های خود را دارد. به نظر می رسد سرجمع حرکت ما به این سمت است.

ادامه در لینک اصلی

http://www.mehrnews.com/news/3679940

باید شیعه واقعی را معرفی کنیم/ امکان یا امتناع تعامل با سلفی ها

رئیس دانشکده مذاهب اسلامی ضمن تشریح امکان یا امتناع تعامل با جریانات سلفی گفت: می توانیم در لایه های فکری و مذهبی وانقلابی با بسیاری از جریانات سلفی ارتباط بگیریم و شیعه را به آنها بشناسانیم.

جریان های سلفی امروز بیش از هروقت دیگر در جهان اسلام جولان می دهند. حوزه های مذهبی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و اجتماعی مملو از گروه هایی است که کم یا زیاد حامل ارزش های سلفی اند. ما به عنوان جزئی از جهان اسلام که داعیه تشکیل تمدنی اسلامی داریم، ناگزیر باید نسبت خود را با این جریانات مشخص کنیم. نسبتی که باید نه بر پایه هیاهوهای رسانه ای، که بر مبنای پژوهش های واقع بینانه علمی مشخص گردد. به همین بهانه به سراغ حجت الاسلام دکتر مهدی فرمانیان، رییس دانشکده مذاهب اسلامی رفتیم تا درباره امکان یا امتناع تعامل با جریانات سلفی گفتگو کنیم؛

*در ابتدا برای شناخت جریانات سلفی، یک تعریف اجمالی از سلفیت بفرمایید.

برای شناخت سلفیت باید از کلمه «سلف» شروع کنیم. سلف در میان اهل سنت مثل کلمه اهل بیت در شیعه یک کلمه مقدس است. منظور از آن هم صحابه و تابعین هستند. لذا این کلمه در طول تاریخ در میان اهل سنت بسیار مورد استفاده قرار گرفته است.

بسیاری از سلف وقتی به مباحث اعتقادی می رسیدند یا تعبدا می پذیرفتند یا درباره آن سکوت می کردند و یا سخنان ساده و مجملی درباره آن مطرح می کردند و از آن می گذشتند. یعنی در واقع ورود جدی به مباحث اعتقادی نمی کردند. بزرگان امروز سلفی هم تاکید دارند که اکثر سلف در مباحث  اعتقادی به تعبد و همچنین ظاهرگرایی روی می آورند. یا اینکه بسیاری از مواقع که معنای امری را نمی دانستند، آن را به خدا تفویض می کردند. مثلا می گفتند اصل «الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی » را می پذیریم ولی معنایش را به خدا واگذار می کنیم.

این تفکر ظاهرگرایانه وقتی که با تفکر ایران و مصر و یونان و همچنین ادیان دیگر مواجه شد دیگر جوابگو نبود. اهل سنت در این زمینه کم آورد. لذا سراغ عقل گرایی رفت و از آن ظاهرگرایی و تعبد دور شد. معتزله در این زمان تاسیس شد. در کنار اینها گروهی بودند که هنوز رویکرد ظاهرگرایی را در پیش گرفته بودند و به شدت با معتزله مخالفت می کردند. اینها اصحاب حدیث نام گرفتند. آن زمان نام سلفیه یا سلف گرا بر اینها گذاشته نمی شد. همین طیف مردم را از پیروی از عقل گرایان، متکلمین، فلاسفه، عرفا و متصوفه نهی می کردند. این دعوا در قرن سه و چهار به شدت خود را نشان می دهد.

در این میان عده ای آمدند و خواستند میان افراط عقل گرایانه معتزله و افراط حدیث گرایانه اهل حدیث جمع کنند. یکی از اینها ابوالحسن اشعری است که اشعریه را بنا گذاشت. دیگری ابومنصور ماتریدی است که ماتریدیه را تاسیس کرد. دیگرانی هم بودند ولی مانند این دو معروف نشدند. این دو به مهمترین متفکران اهل سنت در طول تاریخ تبدیل شدند. خلفا هم از اینها حمایت کردند. ولی اصحاب حدیث می گفتند پشت سر اینها نماز نخوانید، رفتن به مجالس اینها حرام است و ... .

در قرن هفت و هشت که اصحاب حدیث خیلی ضعیف شده بودند، اشاعره رشد کردند و آن قدر بزرگ شدند که کل جهان اسلام را گرفتند. در قرن هفتم و با حمله مغول معتزله نیز تقریبا از بین رفته بود. احمد بن حنبل، بخاری، مسلم و دیگران جزو اصحاب حدیث بودند ولی جایگاه شان در حد یک محدث بود نه بالاتر. به لحاظ فکری تاثیر گذاری عمیقی بر مسلمانان نداشتند. بیشترین تاثیر برای اشاعره مثل غزالی و فخر رازی بود.

ادامه در لینک اصلی

http://www.mehrnews.com/news/3676830

محمد بن عبدالوهاب که بود؟ / تنها هم و غم وهابی ها پرستش شیخ خود است (بخش 4)

تنها هم و غم وهابی ها پرستش شیخ خود است. کاری که آنها می کنند این است که تاریخ شیخ خود را می خوانند، اما هنگامی که بخواهی از رسول خدا(ص) حرفی بزنی می گویند این بدعت است ... .

 دکتر علی الشعیبی از مسلمانان متولد رقه سوریه است که از کودکی علاقه و استعداد سرشاری در یادگیری و تبلیغ اسلام داشت و از زمان 12 سالگی تحت تاثیر شیوخ وهابی رقه به این فرقه مذهبی گرایش پیدا کرد و جوانی خود را در سوریه و عربستان با اعتقاد به وهابیت و تعالیم محمد بن عبدالوهاب گذراند و سال ها نیز به عنوان مشاور ملک فهد پادشاه عربستان فعالیت کرد تا اینکه به دروغ گو بودن محمد بن عبدالوهاب و ابن تیمیه پی برد و با آشنایی با حدیث غدیر خود را بر سر دو راهی بهشت و جهنم یافت.

آنچه در ادامه می خوانید ترجمه گفتگوی شبکه الکوثر با این اندیشمند جهان اسلام و کارشناس وهابیت است. علی الشعیبی در این حلقه از گفتگو از تاریخ عربستان و زندگی نامه محمد بن عبدالوهاب و چگونگی درس خواندن و شکل گیری اندیشه های افراطی او و برخی اعتقادات وهابیت سخن می گوید:

- در گفتگوی گذشته درباره جغرافیا و جمعیت شناسی شبه جزیره عربی با شما صحبت کردیم. در این رابطه اگر جزئیات دیگری هم هست برای ما بازگو کنید.

لازم است جزیرة العرب را از لحاظ تاریخی بررسی کنیم. در عصر اموی جزیرة العرب مستقیما وابسته به دمشق بود و امیر جزیرة العرب از دمشق و شام منسوب می شد و در عصر عباسی هم تا سال 524 وابسته به دمشق بود. در سال 225 یا 226 شخصی در شبه جزیره حاکم شد به نام "محمد الأخیضر" و حکومت "اخیضریه" در شبه جزیره حاکم شد تا قرن ششم هجری. در این زمینه موضوع بسیار مهمی که باید به آن توجه کنیم، درگیری و جنگ میان نجد و حجاز است که در جاهلیت بود و در صدر اسلام هم ادامه داشت و مسیلمه کذاب به پیامبر(ص) نامه فرستاد که من به تو ایمان دارم، اما می خواهم شریک تو باشم و پیامبر(ص) هم به او پاسخ مختصری فرستاد که «الملک لله یؤتیه من یشاء». سپس باید بدانیم که 90 درصد خوارج از نجد هستند و اینها مقدماتی است برای آشنایی مخاطبان با طبیعت سرزمین نجد چون در نجد اماکن زراعی را می بینید و چشمه هایی وجود دارد و این گونه نیست که کسی بگوید تمام آن صحرا و بیابان است.

حکومت اخیضریه که درباره آن صحبت کردم تا نیمه قرن ششم باقی بود و سپس از هم پاشیده شد و اعراب دوباره به کشتن همدیگر روی آوردند به گونه ای که از نیمه قرن ششم به بعد زندگی عرب ها بر اساس دزدی و چپاول و غارت و کشتار شکل گرفت.

 

- محمد بن عبدالوهاب از کدامیک از این مناطق عربستان است؟

ابن عبدالوهاب متولد منطقه عیینه است که در شرق ریاض است و پدرش در این شهر قاضی بوده و عمویش ابراهیم هم یک عالم بوده است.

منطقه نجد منطقه ای متنوع بوده که قبایل زیادی در آن زندگی کرده اند؛ از شرق که شروع کنیم قبایلی همچون عجمان، آل رعرع، بنی خالد، عتبان(عتیبه)، تمیم، مطیر را می بینیم و در وادی القری مجموعه ای از قبایل حضور داشته اند. دو قبیله یهودی نیز هم عصر محمد بن عبدالوهاب بوده اند به نام قبیله "بنو زید" و "بنو شحان". در جنوب شرق قبایل بنومرة را داریم و در نجران هم مجموعه ای از قبایل وجود دارند که در مقدمه آنها "بنویام" قرار دارد.

اگر برگردیم و به القصیم برویم، در آنجا قبایل "عنزه" و "شمّر" نجد وجود دارد. در شمال نیز منطقه الحائل قرار دارد که قبایل "طیّ" و "شمّر" بوده اند و "طیّ" در واقع، اصل قبیله شمّر است.

ادامه در لینک اصلی

http://hawzahnews.com/detail/News/391290

نشست علمی با موضوع «ظرفیت های فرهنگی ایران و چین»

به گزارش واحد ارتباطات و اطلاع رسانی دبیرخانه انجمن های علمی حوزه، انجمن علمی تاریخ پژوهان نشست علمی «ظرفیت های فرهنگی ایران و چین»  برگزار می کند.

 این نشست با حضور دکتر سید جلال امام، دکترای تاریخ معاصر چین و مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شی ان در دبیرخانه انجمن های علمی حوزه برگزار می شود.

 زمان: یکشنبه 31 تیر 1395 ساعت 18

 مکان: بلوار جمهوری اسلامی، کوچه 2 فرعی اول سمت چپ پلاک 6 ساختمان انجمن های علمی حوزه 

سال روز بازگشت آزادگان به ایران اسلامی مبارک باد

http://hawzahnews.com/detail/News/391389