صحنه های وحشت ناک در حی الراشدین سوریه؟!
خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا / پس از ماه‌ها تلاش برای نجات جان مردم شهرهای شیعه نشین "فوعه" و "کفریا"، توافق نامه‌ای برای خروج مردم بی‌دفاع و شیعه آن شهر تنظیم شد. قرار بر این شد که ۸ هزار شیعه تحت محاصره این دو شهرک، با تروریست‌های محاصره شده از سوی مقاومت، به طور همزمان از محاصره خارج شوند.
اما جنایت کاران تروریست که به هیچ قاعده و قانونی در جهان پایبندی ندارند اقدام به قتل عام این آوارگان بی پناه پس از دادن امان‌نامه کردند. در این انفجار انتحاری در منطقه "حی الراشدین" در حومه حلب، حدود ۱۲۶ غیرنظامی شهید شدند که دست‌کم ۶۸ نفر از آنان کودک بودند. در این انفجار ۱۰۹ تن از جان‌باختگان از ساکنان تخلیه شده شهرهای فوعه و کفریا و باقی آنها نیروهای امدادی بودند.
سرمقاله امروز ابنا به این فاجعه خونین پرداخته است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از دیشب آنقدر درد کشیده ام که نتوانستم خواب درستی داشته باشم... چند بار مجبور شدم بلند شوم و یک مشت قرص بخورم...
بارها بدن پاره پاره یا سوخته و حتی جزغاله شده را از نزدیک دیده ام و حداقل نسبت به بدنهایی با این مشخصات، ترس یا واکنشی شبیه آنچه دیشب دچار شدم نداشته ام. اما آنچه دیشب دیدم واقعاً صحنه های عجیبی بود...
یکی از دوستانِ مقاومتی، برایم عکس هایی از "حی الراشدین" فرستاد که دیوانه کننده بود... سوختن، تکه تکه شدن، و دست و پاهای باقیمانده میان شیشه و در، و پخش شده در اینجا و آنجا فقط بخش کوچکی از این فاجعه است...
تصور کنید؛ نزدیک به هفتصد شهید و مجروح این حادثه، چهل و هشت ساعت بود که چیزی نخورده بودند. با اعلام خودروی حامل غذا، همه دور آن حلقه زدند... و در این میان ماشینی که برای کودکان چیپس توزیع می کرد و بچه های سه چهار ساله به بالا، با اشتیاق دور آن جمع شده بودند... و ناگهان انفجار... جلوی عکس های این دوست نوشتم: «به هیچ عنوان تصاویر را منتشر نکنید!»...
از اینکه نهادهای حقوق بشری سکوت می کنند، از اینکه هیچ عزمی در تمام جریان مؤمن به مقاومت نیست تا هشتکی ترِند شود، و از چیزهای دیگر می شود عبور کرد، اما از اینکه عده ای ژست روشنفکری می گیرند و هر روز نسبت به حضورمان در سوریه و عراق گله دارند و می پرسند «چرا؟!!» بیشتر دل آشوب می شوم... و بدتر از این، آنها که ایران را عامل سرکوب مردم معرفی می کنند!
نمی دانم این هم وطنان را چگونه توصیف کنم! از مسلمان بودنشان بگویم که دفاع از مظلوم را «حسین بن علی» یادمان داد... یا از انسان بودنشان که گفته اند: «بنی آدم اعضای یکدیگرند...».
نمی دانم کدامین توصیف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی را به چه نحو تحلیل کنم و در مسیر این فاجعه قرار دهم و شب راحت تر بخوابم!...
قطعا تروریست ها با انتقام سخت مقاومت مواجه می شوند؛ هنانطور که دوست دیگری از بچه های مقاومت می گفت: «ما اهل پاسخیم؛ اما نه بر سر زن و بچه هایشان. خواب را از چشمانشان خواهیم ربود و نمی گذاریم لحظه ای در نبرد مستقیم راحت باشند»... پس چشممان به دستان مردانی است که قرار است شمشیر انتقام مظلومان فوعه و کفریا در این فاجعه باشد.
از دیشب آن قدر درد کشیده ام که نتوانستم خواب درستی داشته باشم... و یقین بدانید هیچ کدام از مدافعان حرم ــ که ماه هاست برای نجات این مردم تلاش کردند و شهید دادند ــ هم دیشب را نخوابیدند...
الا لعنة الله علی القوم الظالمین...
لینک اصلی
